به سوی رهایی

 همین کافی بود تا او دوباره احیا شود، جان بگیرد، اوج بگیرد. ستاره‌ای که در دوران مارک ویلموتس حتی به تیم ملی دعوت هم نمی‌شد، حالا در فاینورد هر هفته می‌درخشد و شیرین‌تر از همه اینکه این درخشش را برای تیم ملی هم سوغات آورد. علیرضا زننده تک گل بازی ایران و سوریه بود که سه امتیاز خیلی حساس را به حساب فوتبال ایران ریخت. مهم نیست اگر توپ به پای مدافع سوری خورده باشد و باز مهم نیست اگر برخی رسانه‌ها گل را «به خودی» ثبت کرده باشند. آنچه اهمیت دارد صرفا این است که جهانبخش در لحظه درست، با حال و هوای درست، در جای درست بود. او موقعیت را بو کشید، ضربه‌اش را زد و گره این بازی دشوار باز شد. علی جهان نیمه اول هم می‌توانست چنین دستاوردی داشته باشد، اما آنجا توپ درست و حسابی روی پای او جفت‌وجور نشد. حالا همه ما از بازگشت این پسر خوشحالیم؛ ستاره‌ای که سایت رسمی فیفا بعد از پایان بازی موردش نوشته: «با کاپیتان به سوی نجات و رهایی» انصافا عجب تیتر قشنگی!