به گزارش مشرق، وضعیت این روزهای تراکتور را می‌توان به طفلی سرراهی تشبیه کرد که هیچکس حاضر نیست آن را گردن بگیرد. در حقیقت اوضاع به حدی برای یکی از پرطرفدارترین تیم‌های ایران و آسیا خراب شده که حتی مالک باشگاه هم دیگر تمایلی به حفظ آن ندارد.
تراکتور که از زمان واگذاری مالکیتش به محمدرضا زنوزی به سردمدار تغییرات در فوتبال کشورمان تبدیل شده در نهایت به دلیل بی تدبیری‌های مدیریتی مسئولان و مالک باشگاه و نظارت نکردن مدیران استانی و شهری به نحوه اداره این تیم زیر نظر بخش خصوصی، روز به روز به ورطه نابودی افتاد و اکنون به بحرانی‌ترین روزهای تاریخش رسیده است.
این تیم با وجود حواشی فراوان فصل گذشته را با رتبه نسبتا خوب چهارمی لیگ برتر به اتمام رساند و امیدوار بود با قهرمانی استقلال در فینال جام حذفی، بار دیگر سهمیه آسیا را کسب کند اما فقط یک روز پس از پایان لیگ بیستم، فراز کمالوند به عنوان جانشین فیروز کریمی و یازدهمین سرمربی دوران مالکیت زنوزی در تراکتور معرفی شد.
کمالوند در دور اول حضورش در تیم تبریزی با این تیم روزهای خوبی داشت اما با این وجود بازگشت دوباره او به تیم تراکتور با استقبال خوبی روبرو نشود. هواداران تراکتور که از مدیریت باشگاه دل خوشی نداشتند از انتخاب کمالوند هم راضی نبودند و در فضای مجازی به خصوص به انتقادات تندی علیه او روی آوردند. این وضعیت توام شد با شکست استقلال در جام حذفی و امید تراکتورسازان برای رسیدن به آسیا به ناامیدی تبدیل شد تا عصبانیت پرشورها از این وضعیت دوبرابر شود.
همه مشکلات تراکتور به این جا ختم نشد. بسته بودن پنجره نقل و انتقالاتی اوضاع را پیچیده تر از همیشه کرد و جمشید نظمی بارها در صحبت های خود اعلام کرد: برای باز شدن پنجره باید 45 میلیارد هزینه کنیم و بخش عظیمی از بودجه را از دست می‌دهیم. تراکتور در حال پوست اندازی است و به همین دلیل هواداران نباید در این فصل توقع زیادی داشته باشند.
از طرفی فراز کمالوند هم در گفت و گوی خود با خبرگزاری فارس، برای کاهش فشار روی باشگاه تراکتور از هواداران درخواست کرد نسبت به این وضعیت صبور باشند و به خودش و مدیران تراکتور یک سال زمان بدهند تا باشگاه با پرداخت بدهی اش بتواند از این وضعیت خارج شود. سرمربی سابق تراکتور در آن مصاحبه به صراحت اعلام کرد: به دلیل بسته بودن پنجره نقل و انتقالاتی و مشکلات مالی تراکتور در فصل جدید دیگر خبری از تشکیل تیم پرهزینه و جذب ستاره های فوتبال کشورمان نیست و پرداخت هزینه دست کم 50 میلیاردی برای باز شدن پنجره به مالک باشگاه اجازه نمی‌دهد در فصل جدید هم بازیکنان گرانقیمت و ستاره را به تراکتور بیاورد و این تیم باید بیشتر به نیروهای جوان و بومی تکیه کند.
در این وضعیت سکوت عجیب محمدرضا زنوزی در روزهای پرحاشیه تراکتور روز به روز شایعه قصد وی برای عدم ادامه تیمداری و تمایلش برای واگذاری باشگاه را به واقعیت نزدیک می‌کرد به خصوص اینکه زنوزی از تحرکات و اقدام های برخی افراد علیه خودش و باشگاه تراکتور شاکی بوده و از طرفی بدهی های بسیار سنگین و کمرشکن به بازیکنان و مربیان ایرانی و خارجی شرایط را برای فعالیتش در این باشگاه بسیار سخت کرده بود.
در بلبشوی محرومیت تراکتور از عقد و ثبت قرارداد با بازیکنان جدید، تعداد زیادی از نفرات فصل قبل این تیم مثل میلاد فخرالدینی، حمید بوحمدان، محمدرضا خانزاده، حبیب فرعباسی، مهدی تیکدری، میثم تیموری، صیاد کوکبی هم مانند مسعود شجاعی و اشکان دژاگه که قبل از اتمام فصل از جمع تبریزی‌ها جدا شدند، با تراکتور خداحافظی کردند تا وضعیت برای نماینده ایران در مرحله یک هشتم نهایی لیگ قهرمانان آسیا سخت تر از قبل شود.
از طرفی تجمعات هر روزه برخی هواداران در اماکن مختلف شهر تبریز و اعتراض نسبت به عملکرد مالک، مدیران باشگاه و فراز کمالوند شرایط کار برای مجموعه تراکتور را سخت تر کرد. در این وضعیت مسئولان شهری و استانی هم مانند زنوزی و همکارانش تدبیر خاصی برای نجات تراکتور از این منجلاب نداشتند و این بی‌تدبیری‌ها ثانیه به ثانیه اتفاق ناخوشایندی برای پرشورها رقم می‌زد.
در این وضعیت سخت برخی وعده‌های توخالی هم حسابی برای مدیران باشگاه دردسرساز شد مانند اینکه نظمی در تاریخ یک شهریور مدعی شد طبق جلساتی که با زنوزی در ترکیه و شهاب عزیزی خادم، رئیس فدراسیون فوتبال داشته قرار است در 10 روز آینده پنجره نقل و انتقالات این باشگاه باز شود و بازیکنان جدیدی جذب شوند اما این وعده هیچگاه تحقق نیافت و با وجود گذشت 12 روز از وعده نظمی همچنان پنجره بسته بماند و خبری هم از تسویه حساب با طلبکاران نیست.
تعطیلی مکرر تمرین، تلاش غیرحرفه ای و آماتورگونه اکبر ایمانی برای افزایش مبلغ قرارداد، فسخ قرارداد و بازگشت محمد عباس زاده به تیم، انتشار فایل صوتی جلسه نظمی و کمالوند با ایمانی توسط خود باشگاه، استعفای سرپرست تیم، تجمع هواداران در مقابل ساختمان باشگاه، استانداری، دفتر امام جمعه، هیات فوتبال و...، اعلام تعلیق فعالیت های باشگاه و تحویل تیم به هیات فوتبال، تاکید زنوزی بر عدم تیمداری با وجود درخواست های مکرر مسئولان شهری و استانی، خودداری هیات فوتبال از قبول مسئولیت تراکتور، کرونایی شدن برخی بازیکنان، درخواست برای تعویق بازی با النصر و انصراف از لیگ قهرمانان، اعلام تغییر نظر باشگاه و اطلاع رسانی درباره قطعی شدن سفر تیم به قطر، استعفای فراز کمالوند، بازگشت فیروز کریمی و در نهایت اعزام تیم به دوحه با فقط 16 بازیکن جزو اتفاقات عجیب و غریبی است که در هفته‌های اخیر برای تراکتور رخ داده اما اگر حتی یک نمونه از این موارد در تیمی دیگر رخ بدهد، سبب متلاشی شدن آن تیم خواهد شد.
این فجایع در حالی برای تراکتور رقم خورده که این تیم باید سه روز دیگر یکی از مهم ترین بازی های تاریخ خود را برگزار کند اما انگار دل هیچکس برای طفل سرراهی فوتبال تبریز نمی‌سوزد و همتی برای خروج تراکتور از باتلاق وجود ندارد. حتی فدراسیون فوتبال هم به تراکتور که باید از حقانیت فوتبال کشورمان در آسیا دفاع کند، نگاه ویژه‌ای ندارد.
تیم پرطرفدار دیار آذربایجان که نفس ده‌ها میلیون ترک زبان به آن بسته است با هر ضرب و زوری مقابل النصر به زمین می‌رود اما قطعا در وضعیت اسفناک خوش‌بین ترین هوادار تراکتور هم تصور خلق معجزه برای عبور از سد تیم سعودی را نداشته و باور ندارد که محبوب ورشکسته‌اش بتواند حریف متمول عربستانی را شکست بدهد.
قطعا با این روند که کوه بدهی های تراکتور سر به فلک کشیده پس از بازی مرحله یک هشتم نهایی لیگ قهرمانان روزهای متلاطم تری پیش روی این تیم خواهد بود و بعید است فریادرسی به داد تیم تبریزی و فوتبالدوستان آذربایجانی برسد.
حدود یک ماه پس از دیدار شاگردان فیروز کریمی مقابل النصر، این تیم باید اولین بازی اش را در فصل جدید لیگ برتر برگزار کند اما با دست فرمان زنوزی و تصمیم گیرندگان استانی و شهری، این بار تراکتور ظاهرا به جای یک تیم مدعی فقط باید به دنبال کسب رتبه ای معقول یا در حالت بدبینانه تلاش برای فرار از جمع فانوس به دستان لیگ باشد. مگر آنکه تدبیری ویژه و خاص به کار گرفته شود تا بار دیگر طنین قدرت تراکتور در فوتبال ایران به صدا دربیاید.
