بیت‌کوین همچنان به سواری بر موج‌های مورد علاقه مردم و نوسانات بازار ادامه می‌دهد. اما پشت نوسانات بازار یک واقعیت سخت وجود دارد: بزرگ‌ترین گونه ارزهای رمزنگاری شده مطابق با مزایای وعده داده شده آن به عنوان یک شبکه نظیر به نظیر، یک سیستم پرداخت سریع و کارآمد یا ذخیره ارزش نیست و در عین حال دارای خطراتی قابل توجه است. ایجاد و استفاده از بیت‌کوین با تمرکز قدرت در بین تعداد کمی از اپراتورها و مالکان، مصرف زیاد انرژی، ناشفاف بودن بازار، بی‌ثباتی قابل توجه قیمت و معاملات غیرقانونی همراه بوده -است. این خطرات و پاداش‌های تحقق نیافته برای افزایش مقررات ارزهای رمزنگاری شده که در حال حاضر در سراسر جهان از مقررات موجود یا جزئی تا ممنوعیت‌ها متغیر است بحث می‌شود. نکته مهم آن است که باید در بحث و عمل بر این موارد تمرکز شود: نقطه تلاقی ارز رمزنگاری شده و سیستم مالی سنتی، حمایت از مصرف‌کننده، ثبات اقتصادی، امنیت عمومی (یعنی مقابله با پول‌شویی، تامین مالی تروریسم و سایر فعالیت‌های غیرقانونی).
نظریه و عمل
فناوری دفتر کل توزیع شده کلید ارتقای ارزهای رمزنگاری شده مانند بیت‌کوین است که در سال 2008 راه‌اندازی شد. این فناوری به اعضای شبکه موسوم به ماینر، امکان می‌دهد تا تراکنش‌های مالی را تایید کنند. این کار مستلزم حل مسائل ریاضی اثبات کار است و ماینرها با بیت‌کوین جدید ایجاد شده یا استخراج شده پاداش می‌گیرند. به این ترتیب کاربران شبکه می‌توانند بدون نظارت یا کنترل توسط بانک مرکزی یا واسطه‌های مالی مورد اعتماد مانند بانک‌های تجاری، مستقیما با همتایان خود معامله کنند. بنابراین رویکرد بیت‌کوین بی‌اعتماد است، زیرا نیازی به اعتماد کاربران به شخص ثالث ندارد. در عمل، عملیات استخراج به‌طور فزاینده‌ای دشوار است و نیاز به سرمایه‌گذاری در قدرت محاسباتی گسترده دارد. همه نمی‌توانند ماینر باشند. در حال حاضر پنج استخراج برتر، 64 درصد کل قدرت محاسباتی مورد نیاز برای استخراج و پردازش معاملات بیت‌کوین را کنترل می‌کنند. برخی از ماینرها می‌توانند با تاخیر یا رد تایید تراکنش‌ها و زیر پا گذاشتن مفهوم سیستم پرداخت دموکراتیک، بر روند کار تاثیر بگذارند.
ماینرها در مناطقی تجمع می‌کنند که برق به دلیل نظارت ضعیف مقررات نسبتا ارزان یا در دسترس است. نقشه استخراج بیت‌کوین دانشگاه کمبریج نشان می‌دهد که بیش از 80 درصد فعالیت‌های ماینرها در مناطق دور افتاده چهار کشور چین (بیش از 65 درصد)، روسیه (9/ 6 درصد)، ایران (8/ 3 درصد) و قزاقستان (2/ 6 درصد) واقع شده است.
غلظت hashrates در کشورهایی که شفافیت ندارند، باعث افزایش عملیات ماینرها در این کشورها شده است. این مناطق همچنین تمایل به تولید برق با استفاده از زغال سنگ یا سایر سوخت‌های فسیلی دارند و تبدیل بیت‌کوین و ارزهای رمزنگاری شده قابل تشبیه به پول کثیف است.
بر اساس شاخص Digiconomist مصرف انرژی بیت‌کوین، مصرف سالانه برق برای استخراج بیت‌کوین با کل مصرف برق نروژ قابل مقایسه است و با ردپای کربن مراکش مطابقت دارد. به مدت 12 سال، صدای بیت‌کوین این بود که سریع‌تر، کم هزینه‌تر و کارآمدتر از روش‌های معمول پرداخت است. اما پرداخت‌های بیت‌کوین تنها با تعداد محدودی از تجار قابل انجام بوده و بخش کوچکی(تنها 5 درصد از معاملات آنها) از فروش این تجار با بیت‌کوین بوده است.
همچنین نسبت به استفاده از کارت‌های اعتباری، احراز هویت و انجام تراکنش‌های بیت‌کوین نیز بیشتر طول می‌کشد؛ به طوری که بیت‌کوین به طور متوسط 6/ 4 تراکنش در ثانیه را پردازش می‌کند، در حالی که با «ویزای» سرعت به 1700 در یک ثانیه می‌رسد. همچنین پرداخت با بیت‌کوین برگشت‌ناپذیر و بدون جبران خطا است.
مالکیت بیت‌کوین، مانند استخراج بیت‌کوین متمرکز است. تخمین زده می‌شود که 1000 نفر (معروف به نهنگ) 40 درصد از بازار بیت‌کوین را در اختیار دارند. نهنگ‌ها در موقعیتی هستند که می‌توانند بازار را تحت تاثیر قرار دهند یا به ضرر اکثر شرکت‌کنندگان دیگر دستکاری کنند.
وضعیت بازار باعث می‌شود بیت‌کوین به عنوان وسیله‌ای برای پرداخت و تسویه حساب برای کاربران عادی غیرقابل اعتماد و نامناسب باشد. علاوه بر این افزایش قیمت‌ها بیت‌کوین را به وسیله‌ای ضعیف برای پس‌انداز تبدیل می‌کند. به عنوان مثال در اوایل سال جاری، قیمت بیت‌کوین به بیش از 60هزار دلار افزایش یافت و سریع 50 درصد کاهش یافت.
بیت کوین به وسیله‌ای برای حدس و گمان تبدیل شده است. شرکت‌کنندگان انتظار دارند با پیوستن افراد بیشتری به باشگاه، قیمت آن افزایش یابد، حتی اگر هیچ ارزش ذاتی یا کاربردی برای بیت‌کوین وجود نداشته باشد. نکته اصلی در انتظار افزایش قیمت این واقعیت است که پروتکل بیت‌کوین عرضه کل را به 21 میلیون واحد محدود می‌کند و 7/ 18 میلیون بیت‌کوین در حال حاضر در گردش است.
با این حال برای بازیگران بد، بیت‌کوین رسانه‌ای تاریک برای مشارکت در فعالیت‌های غیرقانونی از جمله پول‌شویی، تامین مالی تروریسم، جمع‌آوری باج در هک یا حملات سایبری و خرید یا فروش مواد ممنوعه یا اشیای دیگر را ارائه می‌دهد. اگرچه تراکنش‌ها رد پای دیجیتالی به جا می‌گذارند، به ویژه از طریق مبادلات و سایر خدمات تبدیل بیت‌کوین به ارزهای صادره از بانک مرکزی و بالعکس، با این حال ناشناس بودن بیت‌کوین ردیابی تراکنش‌ها را دشوارتر می‌کند.
