فرادید؛ در آخرین عصر یخبندان، در دوره‌ای به نام پلیستوسن، ماموت‌های پشمالو و بسیاری دیگر از حیوانات بزرگ گیاه خوار در سرزمین‌های سرد سیبری پرسه می‌زدند. البته اکنون ماموت‌ها منقرض شده اند. اما ممکن است آن‌ها را دوباره احیا کرد. دانشمندان معتقدند که می‌توانند این کار را بکنند.
به گزارش فرادید؛ در سال 2015، گروهی از دانشمندان پروژه احیای ماموت‌های پشمالو را راه اندازی کردند. هدف این پروژه، استفاده از مهندسی ژنتیک برای ایجاد یک حیوان بسیار شبیه ماموت پشمالوی منقرض شده است.
مهندسی ضدِ انقراض
فناوری مهندسی ژنتیک ممکن است امکان احیای صفات و رفتار‌های یک حیوان منقرض شده را فراهم سازد، به شرطی که یک خویشاوند زنده داشته باشد. کارشناسان این امر را ضد_انقراض می‌نامند.
ماموت پشمالو تنها حیوان مدنظر این گروه نیست. آن‌ها در حال تلاش برای بازگرداندن کبوتر‌های مسافری و مرغ‌های صحرایی منقرض شده نیز هستند. دانشمندان از تلاش برای استفاده از مهندسی ژنتیک یا شبیه سازی برای نجات گونه‌های در حال انقراض، از جمله نوعی اسب وحشی، خرچنگ نعل اسبی، مرجان و فر‌های سیاه پا، پشتیبانی می‌کنند. با این حال دایناسورها در لیست ضد انقراضی دانشمندان نیستند. احیای دایناسورها کاری است که ما واقعاً نمی‌توان انجام داد.
با این حال، بسیاری از دانشمندان این سوال را مطرح می‌کنند که آیا بازگرداندن گونه‌های منقرض شده کاری است که باید انجام شود؟ خوشبختانه، ما هنوز زمان کافی داریم تا تصمیم بگیریم که آیا این درست است یا خیر. علم بازگرداندن چیزی شبیه ماموت هنوز در مراحل اولیه خود است.
دستور العمل احیا
ماموت‌ها زمانی در اکثر نقاط اروپا، شمال آسیا و آمریکای شمالی پرسه می‌زدند. بیشتر جانوران قدرتمند حدود 10 هزار سال پیش از بین رفتند؛ احتمالاً به دلیل گرم شدن آب و هوا و شکار انسان. جمعیت کمی از این حیوانات تا حدود 4000 سال پیش در جزیره‌ای در سواحل سیبری زنده ماندند. در بیشتر محدوده سابق ماموت، بقایای حیوانات تجزیه شده و ناپدید شده اند.
در سیبری، سرما و یخبندان، سبب شد بسیاری از اجساد ماموت‌ها حفظ شوند، گرچه سلول‌های داخل این بقایا کاملاً مرده‌اند. دانشمندان تا کنون نتوانسته‌اند آن‌ها را احیا و رشد دهند. اما آن‌ها می‌توانند کد‌های مربوط به هر DNA در سلول‌ها را بخوانند و توالی یابی کنند. دانشمندان DNA چندین ماموت پشمالو را توالی یابی کرده اند. با این وجود نمی‌توانند این کار را درمورد دایناسورها انجام دهند چرا که دایناسورها زمان‌های خیلی دور منقرض شده‌اند و هیچ سرنخی از DNA آن‌ها نمی‌توان یافت.
توالی یابی DNA بسیار شبیه دستور العمل مربوط به موجود زنده است. این شامل دستورالعمل‌های کد شده است که به سلول‌ها می‌گوید چگونه رشد و رفتار کنند. هنگامی که کد‌ها شناسایی شدند، می‌توان آن را در هم‌نوع زنده بازسازی کرد.
برای تلاش برای بازآفرینی یک ماموت، دانشمندان به نزدیکترین اقوام زنده آن‌ها یعنی «فیل آسیایی» روی آورد. محققان شروع به مقایسه DNA ماموت و فیل آسیایی کردند. آن‌ها به دنبال ژن‌هایی بودند که به احتمال زیاد با ویژگی‌های خاص ماموت مطابقت دارند. آن‌ها به خصوص به ویژگی‌هایی که به ماموت‌ها کمک می‌کرد در هوای سرد زنده بمانند، علاقه‌مند بودند. این موارد شامل مو‌های پشمالو، گوش‌های کوچک، یک لایه چربی در زیر پوست و خون است که در برابر یخ زدگی مقاوم است.
سپس دانشمندان از ابزار‌های ویرایش DNA برای ایجاد کپی از ژن‌های ماموت استفاده کردند. آن‌ها این ژن‌ها را در DNA سلول‌های جمع آوری شده از فیل‌های زنده آسیایی پیوند دادند. در حال حاضر، محققان این سلول‌های فیل را آزمایش می‌کنند تا ببینند آیا ویرایش‌ها مطابق برنامه ریزی شده کار می‌کنند یا خیر.
منبع: sciencenewsforstudents