واقعیت پاندمی‌‌‌ها
کووید-19 تنها یک موضوع پزشکی یا علمی نیست، بلکه موضوعی است که همه ما را تحت‌تاثیر قرار داده است. بنابراین برای مشکلی به وسعت و پیچیدگی کووید-19 نمی‌توان تنها یک راه‌حل ارائه کرد، به همین دلیل «نقشه راه بهبود» دو راه جایگزین ارائه کرده است که هر دوی آنها جامعه را به مقصد می‌رسانند. گزارش «نقشه راه بهبود» را پژوهشگرانی که در حوزه خود متخصص هستند، تهیه کرده‌اند؛ از ریاضیدانان گرفته تا ویروس‌شناسان و فلاسفه. اینکه دو انتخاب در این تحقیق ارائه شده است، دلایل متعددی دارد.
اول اینکه نااطمینانی‌های زیادی پیرامون آنچه درباره کووید-19 می‌دانیم، وجود دارد. برآورد عوامل تعیین‌کننده مهم همچون تعداد ناقل‌های بیماری تا 10برابر متغیر است. با وجود چنین نااطمینانی‌هایی مطمئنا محدودیت‌هایی در میزان اطمینان وجود دارد. دوم اینکه این راهکارها در زمانی مشخص ارائه شده‌اند (اواخر ماه آوریل 2020)، به طوری که احتمال می‌رود شرایط همه‌گیری بعدا تغییر کند، بنابراین تلاش شده است، هر دوی آنها به‌طور متعادل ارائه شوند. این گزارش تاکید می‌کند، هر انتخابی که میان این دو گزینه ارائه شود، شامل بده‌بستانی حساس میان حفظ سلامت، حمایت از اقتصاد و رفاه اجتماعی است که وظیفه دولت‌ها محسوب می‌شود. تمرکز این گزارش بر تاثیرات ویروس و بهبود در کوتاه‌مدت است.
تنها دو راه داریم
این گزارش دو گزینه برای بهبودی جامعه از همه‌گیری کرونا ارائه کرده است: اول، حذف بیماری و دوم، سرکوب بیماری به پایین‌ترین حد ممکن و سپس مدیریت آن. بر اساس این گزارش، از ابتدای اوج همه‌گیری کرونا در اواخر ماه مارس که استرالیا شاهد 500 مورد بیماری در روز بود تا زمان نگارش این گزارش، تعداد موارد جدید ابتلا به کمتر از 25 مورد رسیده است.
در طول اوج همه‌گیری، 90 درصد موارد در نتیجه ورود افراد خارجی ایجاد شده بودند که استرالیا به طور کامل آن را متوقف کرد. نرخ تست‌گیری در استرالیا در میان بالاترین نرخ‌های جهان و نرخ تست‌های مثبت و موارد مرگ‌ومیر آن در میان کمترین نرخ‌های جهان بوده است. این مساله استراتژی دولت در کنترل همه‌گیری و پذیرش آن از سوی مردم را تایید می‌کند. بنابراین در حالی که بسیاری از کشورها نمی‌توانند چشم‌انداز حذف بیماری را در نظر بگیرند، استراتژی حذف ایالت به ایالت برای استرالیا گزینه‌ای امکان‌پذیر بوده است.
استراتژی حذف بیماری
بر اساس این گزارش، استراتژی حذف بیماری باید به کاهش کل میزان ابتلا، بستری در بیمارستان و مرگ‌ومیر و حفاظت بهتر از جمعیت بهتر از هر جایگزین دیگری منتهی شود. از سوی دیگر، زمانی که این استراتژی به نتیجه برسد، فاصله‌گذاری اجتماعی و سایر محدودیت‌ها می‌تواند برداشته شود. استرالیا برای حذف بیماری، احتمالا باید سیاست قفل کامل را در مناطق خاص بعد از اواسط ماه مه و احتمالا تا 30 روز ادامه دهد. از سوی دیگر، انتظار برای به صفر رسیدن موارد ابتلا در هر منطقه و سپس نگه‌داشتن آن برای دوره کمون (نهفتگی) از الزامات این استراتژی است. پیش‌بینی زمان دقیق به صفر رسیدن موارد ابتلای محلی و اینکه آیا این اقدامات باید برای رسیدن به آن افزایش یابد، دشوار است؛ بنابراین این گزینه از بابت زمان‌بندی حذف فاصله‌گذاری اجتماعی با نااطمینانی بیشتری همراه است.
تعداد ناقل‌های بدون علامت در استرالیا شناخته‌شده نیستند که می‌توانند برای این استراتژی ریسک بالقوه محسوب شوند. با این حال، مدل‌سازی‌ها نشان می‌دهند، با فرض اینکه تعداد موارد بدون علامت اندک باشند، این استراتژی همچنان قابل اجراست. در صورتی که برخی مناطق به حذف بیماری رسیدند و مناطق دیگر به آن نرسیدند، موانع سفر در داخل استرالیا باید افزایش یابد. ریسک ورود موارد جدید از خارج باقی خواهد ماند که نیازمند اقدامات کنترلی شدید در مرزهای بین‌المللی است. پس از دستیابی به هدف، حس امنیت روانی و رفاه اجتماعی به کامل‌تر شدن بازیابی اقتصادی کمک خواهد کرد.
سرکوب بیماری به پایین‌ترین حد ممکن
استراتژی دوم احتمال ادامه‌دار بودن موارد ابتلا در سطح بین‌المللی، محدودیت طول دوره فاصله‌گذاری اجتماعی و همین‌طور پتانسیل انتقال موارد بدون علامت یا پنهان را در نظر می‌گیرد و تایید می‌کند که برخی موارد می‌توانند به طور فعال باقی بمانند. محققان گزارش این گزینه را «سازگاری کنترل‌شده» نامیده‌اند؛ چراکه این استراتژی گسترش ویروس را کنترل کرده و در عین حال اطمینان حاصل می‌کند که جامعه با زندگی با روند ادامه‌دار ابتلا سازگار شده است. بر اساس این گزارش، مهم‌ترین مزیت این استراتژی برداشتن مرحله‌ای محدودیت‌های کرونایی است که می‌تواند از اواسط ماه مه در استرالیا آغاز شود. مزیت بلندمدت این گزینه، احتمال گردش طولانی‌مدت ویروس در جهان را به رسمیت شناخته و مردم و سیستم را برای زندگی با ریسک ادامه‌دار ابتلا به بیماری آماده می‌کند.
از سوی دیگر، این رویکرد یک استراتژی عملی برای مدیریت موارد ابتلا در زمان حال و آینده در داخل سیستم بهداشتی ارائه می‌کند.
به علاوه، تعداد موارد ابتلا، بستری و مرگ‌ومیر، اندکی در این استراتژی بیشتر است. همچنین بر اساس این گزارش، استراتژی سازگاری کنترل‌شده نیازمند آزمایش‌ها و ردیابی تماس‌های گسترده است.
با وجود این، در این گزینه همواره ریسک جهش ابتلاها وجود دارد و برخی از این جهش‌ها ممکن است به موج‌های وسیع‌تری مبدل شوند که نیازمند اتخاذ فاصله‌گذاری‌های اجتماعی جدی‌تری هستند؛ مانند آنچه در سنگاپور رخ داد.
پیش‌بینی اینکه مردم پس از برداشته شدن محدودیت‌ها، در حالی که روند ابتلاها هنوز ادامه دارد، تا چه اندازه احساس اطمینان می‌کنند، دشوار است.
بنابراین گرچه ممکن است محدودیت‌ها زودتر برداشته شوند، اما سرعت بازگشت به زندگی اجتماعی و اقتصادی ممکن است آهسته‌تر صورت گیرد. محققان دانشگاهی همچنین تشخیص زودهنگام و ایزوله‌سازی حمایت‌شده، محدودیت‌های مرزی و مسافرتی، اعتماد عمومی، شفافیت و مشارکت مدنی را از جمله الزامات موفقیت این طرح‌ها اعلام کرده‌اند.
