برخلاف این عقیده رایج که اثرات جانبی داروهای روانپزشکی فعالیت های جنسی را کاهش می دهد، افراد دچار اختلالات روانی مزمن و سخت از نظر جنسی فعال هستند، و اغلب چندین شریک جنسی دارند همچنین، رفتارهای همجنس گرایانه و دو جنسی، تجاوز جنسی با تهدید و اجبار توسط دیگران، فعالیت جنسی بعد از مصرف مواد، فعالیت جنسی با شریکان جنسی ناشناخته، یا خودفروشی برای پول یا سرپناه ممکن است در بین بیماران روانپزشکی در مقایسه با دیگر گروه ها رواج بیشتری داشته باشد.
به گزارش به نقل از مرکز ملی پیشگیری از ایدز ایران، بیماران روانپزشکی مبتلا به اچ آی وی مانند مردم دیگر ممکن است با خطرهایی روبه رو شوند، از جمله فعالیت های جنسی ناایمن، استفاده از مواد مخدر، و مسائل اجتماعی و محیطی.
علائم و اختلالات روانپزشکی ممکن است خطر اچ آی وی را به طور مستقیم از طریق تاثیر بر رفتار فرد یا از طریق تأثیر بر توانایی اش برای کسب و یا استفاده از اطلاعات اچ آی وی و مهارت هایی برای تمرین رفتارهای سالم تر را افزایش دهد.
فعالیت های جنسی
برخلاف این عقیده رایج که اثرات جانبی داروهای روانپزشکی فعالیت های جنسی را کاهش می دهد، افراد دچار اختلالات روانی مزمن و سخت از نظر جنسی فعال هستند، و اغلب چندین شریک جنسی دارند همچنین، رفتارهای همجنس گرایانه و دو جنسی، تجاوز جنسی با تهدید و اجبار توسط دیگران، فعالیت جنسی بعد از مصرف مواد، فعالیت جنسی با شریکان جنسی ناشناخته، یا خودفروشی برای پول یا سرپناه ممکن است در بین بیماران روانپزشکی در مقایسه با دیگر گروه ها رواج بیشتری داشته باشد.
بیشتر افراد مبتلا به بیماری های شدید روانی، از کاندوم به صورت نامرتب استفاده می کنند و یا اصلا استفاده نمی کنند؛ فقط یک چهارم آنها از کاندوم در هر نوبت رابطه جنسی استفاده می کنند.
مواد مخدر
تعداد قابل توجهی از افراد مبتلا به بیماری های روانی شدید و مزمن (بیش از 25 درصد در بعضی از مطالعات) سابقه تزریق مواد دارند. بیماران روانپزشکی که مواد تزریق می کنند، به طور متناوب به این کار گرایش دارند. از آنجایی که ممکن است در زمان ارزیابی روانی تزریق نداشته باشند، سابقه تزریق مواد از سوی آنها اغلب نادیده گرفته می شود. کسب این اطلاعات نباید از هیچ تلاشی در هنگام ارزیابی خطر کوتاهی کرد. به هر صورت، تزریق مواد مخدر فقط خطری مرتبط با سوء مصرف مواد نیست.
مطالعات نشانگر آن است که بیماران روانپزشکی که ترکیبی از اختلالات شناخته شده سوء مصرف الکل یا دیگر اختلالات مواد را دارند، به طور معناداری در مقایسه با آنهایی که این اختلالات را ندارند، به میزان بالاتری به عفونت اچ آی وی مبتلا هستند، حتی اگر آنها هرگز تزریق مواد نداشته باشند. ممکن است مصرف مواد روی انگیزش فرد یا توانایی برای داشتن یک رابطه جنسی ایمن اثر گذارد. هر بیماری با اختلال سو، مصرف الکل یا مواد باید به صورت یک فرآیند رایج برای خطر اچ آی وی مورد ارزیابی قرار گیرد و برای اثر منفی سوء مصرف مواد و راهبردهایی برای کاهش خطر مشاوره پیشنهاد شود. حتی مصرف گاه و بی گاه مواد و الکل می تواند منجر به رفتار جنسی نا ایمن گردد.
عوامل محیطی و اجتماعی
همچنین عوامل اجتماعی و محیطی معین ممکن است افراد دچار بیماری های روانی مزمن و سخت را در معرض خطر ابتلا به اچ آی وی قرار دهد. برای مثال، مؤسسه سپاری که بخشی از زندگی یک بیماری روانی است ممکن است در دراز مدت به ارتباطات او آسیب برساند و گرایش به داشتن شرکای جنسی ناشناخته را تقویت کند. گذراندن دوره های طولانی در بیمارستان ها، پناهگاه ها، یا زندان ها ممکن است فعالیت جنسی با همجنس را تقویت کند، که به ویژه برای مردان پر خطر است. در همین حال، خط مشی سازمانی که دسترسی به کاندوم را محدود می کند ممکن است روی توانایی فرد درباره رابطه جنسی ایمن تر اثر گذارد.
سایر عوامل محیطی اجتماعی از قبیل بی خانمانی و آوارگی، زندگی ناپایدار و کوتاه، فقدان روابط اجتماعی حمایتی می تواند خطر ابتلا به اچ آی وی را افزایش دهد. بیماران روانی شهرنشین اغلب در محله هایی با میزان بالایی از سو مصرف مواد، الکلیسم، بیماری های جنسی و اچ آی وی متمرکز شده اند. در محیط های درمانی در مناطق اندمیک، تمام فرصت های جنسی پر خطر وجود دارد. همچنین میزان بالای بیکاری ممکن است باعث افزایش فشار برای درگیر شدن در روابط جنسی خودفروشی شده و بنابراین ریسک بیشتری با خود به همراه داشته باشد. ارائه هر گونه خدمات حمایتی که به افرادی دچار بیماری های سخت و مزمن روانی کمک می کند مانند شغل یا مسکن ثابت، ممکن است خطر ابتلا یا انتقال اچ آی وی را کاهش دهد.
