کریس گل‌های حساسی هم زد؛ مثلا در لیگ قهرمانان اروپا به ویارئال و آتالانتا. این همه اما کافی نبود. خیلی وقت است که ثابت شده فوتبال دیگر ورزش یک‌نفره نیست. در سال‌های آغاز افول بارسا، چقدر عکس‌های غمگین از لیونل مسی دیدیم که هر کدام از داغ یک شکست سنگین حکایت داشت و دستمایه خنده و شوخی رقبا می‌شد؟ حالا انگار نوبت پس دادن یک تاوان تاریخی است. این‌بار رونالدو در محاصره سنگین‌ترین شکست‌های ممکن گرفتار شده و در پایان هر مسابقه، انبوهی از تصاویر مربوط به خشم و ناراحتی او به جا می‌ماند. خرد شدن تاکتیکی برابر منچسترسیتی یا شکست پنج‌گله برابر لیورپول که هیچ، باخت چهار گله به لسترسیتی را هم فراموش کنید، منچستریونایتد ثابت کرد حتی می‌تواند مقابل تیم ته جدولی واتفورد هم تحقیر شود. این اتفاقی بود که روز شنبه رخ داد و شیاطین سرخ یک شکست چهار‌بر‌یک دیگر را پذیرفتند.
سرانجام دیروز با اعلام باشگاه منچستریونایتد اوله‌گنار سولشایر از سمت خود در این تیم برکنار شد. مایکل کریک هدایت موقت شیاطین سرخ را برعهده خواهد داشت. شاید با این تغییر این فشار خردکننده هم از روی شانه‌های رونالدو برداشته شود. او گفته بود: «برای فتح عناوین به منچستر برگشتم»، اما چیزی که فعلا صید کرده، فقط شکست‌های رنگارنگ است. بهشت روزگار جوانی، جهنم دوران میانسالی است. به‌طور جدی از زین‌الدین زیدان به عنوان گزینه جانشینی سولشایر نام برده شده و خیلی‌ها برای این انتقال روی رابطه دوستانه رونالدو با زیزو حساب می‌کنند؛ باید دید آیا بیماری نروژی با داروی فرانسوی بهبود می‌یابد یا داستان دیگری برای سال‌های پایانی فوتبال کریس رقم خواهد خورد؟
