بازی با ذوب‌آهن از آن دست مسابقاتی بود که هواداران پرسپولیس ترجیح می‌دهند با وجود برتری در آن، برای همیشه فراموشش کنند. سخت است که حتی یک موقعیت گل قرمزها در این بازی را به یاد بیاوریم. در شرایطی که مسابقه گره خورده بود، سانتر ساده وحید امیری با اشتباه محرز پارسا جعفری، دروازه‌بان ذوب‌آهن به یک گل به خودی عجیب تبدیل شد و در ادامه هم با اعلام یک پنالتی، گل دوم به سود سرخ‌ها به ثمر رسید. این مدل بازی با آنچه هواداران پرسپولیس از قهرمان پنج دوره اخیر لیگ برتر انتظار دارند، زمین تا آسمان فاصله دارد. تنها رصد بخشی از دیدگاه‌ها در فضای مجازی پس از پایان این مسابقه کافی بود تا روشن شود پرسپولیسی‌ها از وضعیت تیم‌شان راضی نیستند. البته که پرسپولیس در این سال‌ها به اندازه یک «تیم ملی» بازیکن از دست داده، اما هنوز هم بضاعت این تیم برای رویارویی با رقبای لیگی کافی است. مگر ذوب‌آهن و پیکان و هوادار و حتی استقلال چه ستاره‌هایی دارند که پرسپولیس باید با این همه واهمه مقابل آنها به میدان برود؟
مساله اصلی اما هیچ‌کدام از اینها نیست. آنچه تحمل نمایش‌های معمولی پرسپولیس را برای هواداران دشوارتر می‌کند، ادعاهای کادرفنی سرخ‌پوشان است. یحیی گل‌محمدی و مخصوصا حمید مطهری طوری در مورد تاکتیک و روش‌های بازی پرسپولیس حرف می‌زنند که هر کسی نداند تصور می‌کند رئال مادرید وارد لیگ برتر ایران شده است! صد البته به کوشش مربیان پرسپولیس برای علمی‌گرایی احترام می‌گذاریم، اما خروجی این حرف‌های شیک و لالیگایی باید در زمین مشخص باشد که نیست. نیم‌فصل اول رو به پایان است و پرسپولیس هنوز تکلیف بسیاری از ابهامات فنی‌اش را مشخص نکرده است. در این تیم نمی‌دانیم که پست وحید امیری چیست یا زوج مناسب برای خط حمله از چه بازیکنانی باید تشکیل شود. این تردیدها در هفته‌های سوم یا چهارم یا برای مربیان تازه‌وارد طبیعی است، اما کادری که بیش از دو سال است با تیم کار می‌کند، چرا نباید بتواند برای این پرسش‌ها جواب قطعی و روشن پیدا کند؟ می‌توان از سیستم و ارنج پرسپولیس در یازده هفته گذشته 10 علامت سوال جدی بیرون کشید، اما برای نمونه فقط کافی است به داستان مهدی عبدی نگاه کنید؛ مهاجمی که یک هفته فیکس است و یک هفته دقیقه 90 به میدان می‌آید! واقعا ریشه این همه نوسان مشخص نیست و کسی نمی‌داند سرمربیان تیم چه برداشتی از سطح توانایی‌های عبدی دارند.
به‌طور کلی پرسپولیس با همین بضاعت می‌تواند شانس قهرمانی در لیگ برتر را داشته باشد، چرا که وضع سایرین هم چندان بهتر نیست. با این حال اگر معجزه‌ای رخ داد و مجوز حضور این تیم در لیگ قهرمانان آسیا صادر شد، سرخ‌پوشان برای رقابت با حریفان آسیایی نیاز به کیفیت بسیار بالاتری دارند؛ هم در بحث تقویت کادر بازیکنان و هم در زمینه بهبود تدابیر فنی. پرسپولیس فعلی فقط به اعتبار نام و نشانش، بازیکنان با تجربه و نیز سطح نه چندان بالای مسابقات لیگ به نتایج خوبی دست می‌یابد و البته که این کافی نیست.
