مژگان احمدپور - روان‌درمانگر
تحریریه زندگی آنلاین : با توجه به اثرات مخرب دعوای زوجین در حضور کودکان و نوجوانان، حتماً زوجین بحث‌ها و مشاجرات بین خود را در اتاق خود و به دور از چشم فرزندان انجام دهند. اضطراب، نگرانی، استرس و به‌طور کلی تنش از جمله اثرات این دعواها بر روی کودکان و نوجوانان است و بعضاً با تغییر ذهنیت فرزند نسبت به روابط زوجین، برای تشکیل زندگی مشترک و اعتماد به همسر خود دچار مشکلاتی در آینده می‌شوند.
بیشتربخوانید:
احساس امنیت در فرزندان
دعوای والدین در حضور فرزندان بر سلامت روان کودکان و نوجوانان اثرگذار است. رابطه میان والدین باید خوب باشد تا کودک و نوجوان احساس ایمنی کند چراکه سلامت روان با احساس نا ایمنی محقق نمی‌شود و به‌طور حتم این ناایمنی در موفقیت تحصیلی و حتی روابط بین فردی فرزند مشکل‌آفرین خواهد بود.
واکنش فرزندان به مشاجره والدین
اضطراب، افسردگی و بروز رفتارهای نابهنجار از جمله واکنش‌های فرزندان به مشاجرات میان والدین است. دعوای بزرگترها هیچ ارتباطی به کودکان و نوجوانان ندارد، آنها در دنیای خودشان هستند و مفهوم دنیای بزرگترها را نمی‌فهمند. والدین به هیچ‌وجه نباید فرزند خود را در دعوایشان دخالت داده و از او بخواهند میانشان میانجی‌گری و یا قضاوت کند. اختلال اضطرابی، استرس، گوشه‌گیری و انزوا، کاهش اعتمادبه‌نفس، افسردگی، فحاشی، قلدری، شب ادراری، ناخن جویدن و روی آوردن به مواد مخدر برای دریافت محبت و عاطفه‌ای که از والدین دریافت نمی‌شود از جمله اثرات مخرب دعواهای شدید والدین در حضور فرزندان بر کودکان و نوجوانان است.
عواقب دخالت دادن فرزندان در مشاجرات والدین
با توجه به استفاده ابزاری برخی والدین از فرزندانشان هنگام بحث و مشاجره برای انتقال حرف‌ها و یا قضاوت میان آنها، در این میان ممکن است فرزند با قضاوت میان والدین و طرفداری از یک والد، از والد دیگر متنفر شود؛ چراکه والد دیگر را مقصر اصلی دعواها می‌داند. از سوی دیگر میانجی‌گری و قضاوت فرزندان میان والدین هنگام دعوا بر روی روابط بین فردی آنها در آینده نیز اثرگذار است و باعث می‌شود کودک و نوجوان نسبت به تشکیل زندگی مشترک بی‌اعتماد شده و قلدری‌هایی که در روابط والدین خود مشاهده کرده است را در زندگی خود اجرا کند. همچنین تصور می‌کند ازدواج با دعواهای مکرر هم‌سو است و همیشه میان زن و شوهر دعوا است و اینگونه نسبت به تشکیل زندگی مشترک عقب‌نشینی می‌کند.
بیشتربخوانید:
توصیه به والدین برای مشاجرات خانوادگی
واسطه قرار دادن کودک و نوجوان برای انتقال حرف به همسران به یکدیگر در حقیقت نوعی سوء‌استفاده از فرزند محسوب می‌شود؛ چراکه والدین فرزند خود را اهرم فشاری برای بیان خواسته خود قرار داده و متوجه نیستند این رفتارها خودبه‌خود تا چه میزان استرس و اضطراب و تنش در فرزند ایجاد می‌کند.
دعوا و بحث و مشاجرات همسران در مقابل فرزندان به‌هیچ‌وجه کار درستی نیست و اگر همسران مجبور شدند در خانه باشند حتماً در اتاق خودشان مشکلات را مطرح کنند و در صورت امکان خانه را ترک کرده و در فضای باز و به دور از دید فرزند با یکدیگر صحبت کنند.
عواقب مشاجرات والدین بر زندگی کودکان
ممکن است بعضاً استرس و اضطرابی که از دعوای والدین به بچه‌ها منتقل می‌شود؛ منجر به این شود که بچه‌ها به “کنترل تکانه” مبتلا شده و علی‌رغم بی‌نیازی دست به دزدی‌های کوچک بزنند و یا اینکه به وسواس مو کندن، ناخن جویدن، اختلال در تغذیه و بی‌اشتهایی و پراشتهایی عصبی دچار شوند. اثرات این دعواها بر روی فرزندان به حدی مخرب است که می‌تواند منجر به فکر کردن درباره خودکشی و یا فرار از خانه شود.
در اغلب موارد همسران فکر می‌کنند کودکان متوجه دعوای آنها نیستند؛ درحالی‌که اثرات مخرب این دعواها منجر به ترس و احساس عدم امنیت در کودکان شده و بعضاً باعث می‌شود کودک و نوجوان با تقلید رفتار والدین به هنگام دعوا به اذیت حیوانات کوچک نظیر مورچه روی آورد.
در برخی موارد ممکن است در خلال دعوای والدین کودک دچار هذیان توهم شود چرا که در جروبحث‌ها احساس ایمنی نمی‌کند و پناه به دنیای توهم هذیان می‌آورد و در دنیای خیالی و روان‌پریشی خود با تصویرهایی که از خود می‌سازد محبت دریافت نشده در دنیای واقعی را از والدین می‌گیرد.
زوجین حتماً پیش از فرزندآوری از آموزش‌های فرزندپروری مطلع شوند تا بدانند هر رفتار و گفتار ناایمن آنها چه اثراتی بر روی فرزندان به‌جای می‌گذارد.
بیشتربخوانید:
