به گزارش خبرآنلاین از سایت بیماری‌های نادر، کهیر آکواژنیک اورتیکاریا وضعیت نادری است که در آن کهیر بدون توجه به دمای آن، پس از تماس پوست با آب به سرعت ایجاد می‌شود. این بیماری بیشتر زنان را تحت تاثیر قرار می‌دهد و علائم آن اغلب از ابتدای بلوغ شروع می‌شود.
برخی از بیماران نیز خارش را گزارش می‌کنند. این نوعی کهیر فیزیکی است. علت اصلی کهیر آکواژنیک در حال حاضر ناشناخته است. به دلیل نادر بودن این بیماری، داده‌های بسیار محدودی در مورد اثربخشی درمان‌های فردی وجود دارد. با این حال، داروها و درمان‌های مختلف با موفقیت متغیر استفاده شده است.
کهیرهای مرتبط با کهیر آکواژنیک معمولاً کوچک (تقریباً 3-1 میلی‌متر)، تاول‌های قرمز یا همرنگ پوست، با لبه‌های مشخص هستند. بثورات معمولاً روی گردن، قسمت بالایی تنه و بازوها ایجاد می‌شود، اگرچه می‌تواند در هر نقطه از بدن ایجاد شود. برخی افراد نیز بعد از تماس با آب خارش دارند. هنگامی که منبع آب برداشته شود، بثورات معمولاً در عرض 30 تا 60 دقیقه محو می‌شوند.
علت اصلی کهیر آکواژنیک به خوبی شناخته نشده است. با این حال، دانشمندان نظریه زیر را ارائه کرده اند: ماده‌ای حل شده در آب وارد پوست می‌شود و باعث ایجاد پاسخ ایمنی می‌شود.
در این نظریه، کهیرها به طور خاص توسط آب ایجاد نمی‌شوند، بلکه یک آلرژن در آب هستند. برهم‌کنش بین آب و ماده‌ای که در پوست یافت می‌شود، ماده سمی تولید می‌کند که منجر به ایجاد کهیر می‌شود.
هیچ الگوی وراثتی خاصی به طور قطعی با کهیر آبی مرتبط نبوده است. هر چند ژنتیک در این بیماری موثر است اما بیمارانی بدون پیشینه وراثتی هم وجود دارد.
درمان قطعی برای این بیماری وجود ندارد و فرد به فرد تاثیر متفاوتی ایجاد می‌کند. پزشکان داروهایی مانند آنتی هیستامین، سیتریزین و محدود کردن زمان حمام و استفاده از کرم‌های موضعی هنگام شنا کردن پیشنهاد می‌کنند.
