اعظم حاجی یوسفی ؛ بنیانگذار خیریه کودکان نیکوکار موعود ایرانیان
تحریریه زندگی آنلاین : چرا باید در مورد فقر با کودکان صحبت کرد؟
به هر حال در برهه‌ای از زمان، کودک شما متوجه خواهد شد که برخی از افراد به اندازه دیگران پول ندارند و این احتمال وجود دارد که برخی از همکلاسی‌های کودک شما با مسائلی مانند عدم امنیت غذایی و بی‌خانمانی دست و پنجه نرم کنند.
همچنین ممکن است کودک‌تان با سوالاتی مانند اینکه چرا بعضی از دوستانم در مدرسه کیف ندارند، یا چرا لباس‌هایشان نو نیست و یا چرا یک فرد بی‌خانمان در خیابان درخواست پول می‌کند شما را غافلگیر کند؟ این سوالات نشانه آن است که کودک آماده دریافت اطلاعات می‌باشد. پس دادنِ جواب‌های مناسب با سن او بسیار مهم است. از این رو توضیح مسئله فقر به کودکان از اهمیت بسزایی برخوردار است، چرا که این امکان وجود دارد به دلیل عدم درک کافی نسبت به افراد فقیر، قضاوت و یا برداشت‌های نادرستی بکنند و یا اینکه به آنها مغرورانه نگاه کرده و یا حتی آنها را مورد تمسخر قرار دهند، بنابراین با کودکان صحبت کنید.
صحبت کردن در مورد فقر می‌تواند فرصتی برای آموزش فرزند شما و همچنین زمانی برای درک فقرا باشد. وقتی شما به کودک در مورد این گونه افراد توضیح دهید، مطمئنا با افراد فقیر همدلی بیشتری خواهد کرد.
بیشتربخوانید:
موضوع فقر را به صورت روشن و کاملا شفاف برای کودک تعریف کنید.
در حد درک کودک صحبت کنید و فقط به سوالاتی که فرزندتان مطرح می‌کند پاسخ دهید.
موضوع فقر را به صورت طبیعی مطرح کنید و کمک نمایید تا کودک در مورد آنچه که می‌بیند صحبت کند.
در صحبت‌هایتان فقر را یک مسئله عادی تلقی نکنید و حتما به کودک در حد درکش توضیح دهید که فقر در جامعه یعنی بی‌عدالتی.
در حین گفتگو به کودک‌تان بگویید که افراد فقیر هم مثل آنها دوست دارند درس بخوانند، خانه و امکانات کافی داشته باشند، لباس خوب بپوشند و ... .
با صدایی رسا به کودک بگویید که انتظار دارید با دیگران به خصوص افراد فقیر با مهربانی رفتار کند.
مهربانی را برایش معنا کنید و به او بگویید مهربانی یعنی توجه به دیگران و انسان‌های مهربان فقط بر احساس خود تمرکز نمی‌کنند و به احساس دیگران هم می‌اندیشند.
به او آموزش دهید که بدون توقع خیرخواه و مهربان باشد.
چرا و چگونه فرزندم را درگیر کار خیر کنم؟
پژوهش‌های گسترده‌ای نشان داده افراد نیکوکار و مهربان پُرتوان‌تر هستند. همچنین افرادی که به فعالیت‌های خیرخواهانه و داوطلبانه می‌پردازند، آرامش بیشتر و اضطراب کمتری را تجربه می‌کنند و به مرور زمان شادتر می‌شوند. وقتی یک فرد با دیگران با مهربانی رفتار می‌کند، احساس می‌کند انسان بهتری است و اخلاق‌مدارانه‌تر عمل کرده، خوش‌بین‌تر و مثبت‌تر است و حس ارزشمندی‌اش افزایش می‌یابد. مطمئن باشید یادگیری مهارت مهربانی تاثیرات مهمی بر زندگی شخصی و آینده فرزندتان خواهد گذاشت.
بیشتربخوانید:
خلاصه‌ای از روش‌های ترغیب کودکان به انجام کار خیر و نیکو
جهت انجام کار نیک برای فرزندتان الگو باشید.
کمک کردن به همسایه‌ها به خصوص سالمندان در حضور و با همراهی فرزندتان تاثیر زیادی دارد.
بردن غذا و نان برای نیازمندان با کمک و حضور فرزندتان.
اهدای خون (همراهی با فرزندتان که شاهد باشد چقدر این عمل می‌تواند برای نیازمندان نقش حیاتی داشته باشد).
اهدای لباس‌های تمیز و نو به دیگران که دیگر قابل استفاده فرزندتان نیست.
انتخاب و خرید هدیه برای کودکان تنگدست با حضور و کمک فرزندتان.
تهیه قلک برای کودک‌تان برای جمع‌آوری کمک‌های نقدی برای هم‌سن‌و‌سالان نیازمند.
شناسایی و همکاری با یک مرکز نیکوکاری همراه با فرزندتان.
یادآوری این مطلب به فرزندتان که انجام کارهای خیریه فقط مختص زمان‌های فوریتی و اورژانسی و خاص نیست. یاری به دیگران و افراد نیازمند یک کار مهم و اساسی در زندگی است.
فرزندتان را درگیر کار خیر کنید
یقین داشته باشید کودکان با دیدن رفتار شما بهتر می‌آموزند تا با پند و نصیحت و شک نداشته باشید حتی کارهای کوچک شما مانند لبخند زدن و سلام کردن به افرادی که در کوچه و خیابان می‌بینید، تاثیر قابل‌توجهی روی کودک و جامعه می‌گذارد و تکرار این گونه رفتارها می‌تواند مهربانی و خیرخواهی را به عادت تبدیل کند، بنابراین شروع کنید و بدون توقع، خیرخواهی و مهربانی کنید و این روحیه را در فرزندان‌تان هم پرورش دهید.
برای پرورش حس دلسوزی و شفقت در کودک احساسات خود را با او به اشتراک بگذارید و کمک کنید تا او احساسات خودش را بشناسد، به عنوان مثال به او بگویید این ناراحت‌کننده است که این کودک لباس مناسب ندارد.
در امور خیریه کودک‌تان را با خود همراه سازید و اگر از شما پرسید چرا به خیریه لباس و پول می‌دهید با زبان قابل فهم برایش توضیح دهید که این کار باعث شادی شما و همچنین بچه‌های نیازمند می‌شود.
همراه با کودک وسایل اضافه مانند اسباب‌بازی‌ها، لباس و ... را جمع‌آوری کنید و به یک موسسه خیریه که به کودکان نیازمند کمک می‌کنند، هدیه دهید.
حتما کتاب‌هایی را در مورد کمک به دیگران و یا با مفهوم‌های مناسب در این رابطه و متناسب با سن کودک‌تان تهیه کنید و برایش بخوانید.
گاهی چند لقمه کوچک درست کرده و با فرزندتان برای افراد نیازمند ببرید. شک نکنید کودکان با مشاهده رفتار شما مطالب زیادی درباره اخلاقیات می‌آموزند، بنابراین هرگاه با فرزاندان‌تان هستید، آگاهانه مهربانی و خیرخواهی خود را نشان دهید (ممکن است شما آنقدر به طور طبیعی خیرخواهی و مهربانی کنید که کودک‌تان متوجه نشود، بنابراین آگاهانه مهربانی را نشان دهید).
حتما پس از انجام یک کار پرمهر از کودک‌تان بپرسید چه احساسی از آن کار پیدا کرده است. همچنین از احساس خوب خود نیز برای کودک صحبت کنید، چون وقتی کودک می‌شنود که مهربانی چقدر حال شما را خوب کرده، به احتمال زیاد از شما الگو می‌گیرد.
بارها و بارها باورهایتان را برای فرزندتان اعلام کنید، مثل اینکه نامهربانی و بی‌تفاوتی نسبت به دیگران اشتباه بوده و پذیرفتنی نیست. تا می‌توانید رفتار محبت‌آمیز کودک را تشویق کنید تا روز به روز بیشتر از خودش خوشش بیاید و در نتیجه دیگران را هم بیشتر دوست داشته باشد. انجام کارهای پرمهر، یکی از بهترین شیوه‌های افزودن عزت‌نفس به کودکان می‌باشد.
یک نکته مهم
هنگامی که فرزندان‌تان مستقیما در کمک به نیازمندان نقش دارند، می‌توانند نحوه مبارزه با فقر را بهتر درک کنند، بنابراین هنگامی که قصد کمک به فقرا را دارید، سعی کنید فرزندان خود را وارد عمل نمایید و از آنها بخواهید پولی که قرار است شما به فقرا بدهید، آنها این کار را انجام دهند، مثلا می‌توانید با فرزندتان به لوازم‌التحریر فروشی بروید و از فرزندتان بخواهید که به میزان مبلغی که مد نظر دارید، لوازم مختلف برای دانش‌آموزان بی‌بضاعت تهیه کند.
و اما نکته مهم اینجا است که در حین کمک به فقرا نباید فراموش کرد وقتی کودکان فقیر کمک را از هم‌سن‌و‌سالان‌شان دریافت می‌کنند، می‌تواند برایشان عذاب‌آور باشد، حتی اگر بهترین هدیه را دریافت کنند. پس بهترین عمل خیر این است که افراد بی‌بضاعت متوجه این کمک نشوند. وقتی کودکان می‌بینند که می‌توانند برای ایجاد تغییر در جامعه و کاهش فقر قدم بردارند، مطمئنا احساس می‌کنند که در آینده می‌توانند برای کارهای خیرخواهانه به طور جدی‌تر وارد میدان شوند و تغییرات شگرفی را در این زمینه به وجود آورند.
همچنین کودکانی که یاد می‌گیرند دلسوز باشند و قوانین را رعایت کنند، در آینده مردان و زنانی خواهند شد که با شیوه‌ای محترمانه با دیگران برخورد می‌کنند و این موضوع در کاهش خشونت‌ها تاثیرگذار خواهد بود.
