از زمان از سرگیری مسابقات پیش‌مقدماتی جام‌جهانی، کریم باقری با درخواست دراگان اسکوچیچ به کادرفنی تیم ملی ایران اضافه شد. این داستان مال روزهایی است که تیم کشورمان با قبول شکست برابر بحرین و عراق تا یک‌قدمی حذف پیش رفته بود. درخواست اسکوچیچ برای اضافه شدن باقری به اردوی تیم ملی در شرایطی انجام شد که او عضو کادرفنی پرسپولیس بود، با این حال بین باشگاه و تیم ملی تعامل صورت گرفت تا باقری به‌طور همزمان در هر دو جبهه حاضر باشد. تیم کشورمان از مسابقات سخت و نفسگیر مرحله قبلی سربلند بیرون آمد و مرحله فعلی انتخابی جام‌جهانی را هم با اقتدار تمام پشت سر گذاشت. بین این دو مرحله زمزمه‌هایی در مورد قطع همکاری باقری با تیم ملی و حضور تمام‌وقت او در پرسپولیس به گوش رسید، اما نهایتا این اتفاق رخ نداد و آقا کریم همچنان کنار اسکوچیچ ماند.
هیچ‌کس از باقری انتظار ندارد نقش خارق‌العاده‌ای در راهبری فنی و تاکتیکی تیم ملی ایفا کند. این کار را شخص اسکوچیچ و وحید هاشمیان انجام می‌دهند، اما کریم باقری می‌تواند به ترمیم حفره‌های موجود بین کادرفنی و بازیکنان کمک کند. او یکی از کاریزماتیک‌ترین چهره‌های تاریخ فوتبال ایران است که اغلب بازیکنان حرمتش را نگه می‌دارند. در نتیجه ممکن است در بخش حفظ اقتدار کادرفنی و آرامش اردو، کارهایی از دست باقری بر بیاید که از عهده اسکوچیچ خونسرد و نیز وحید هاشمیان آرام ساخته نیست. به عنوان مثال گفته می‌شود نهایتا روابط بین اسکوچیچ و مهدی طارمی با نقش فعال آقا کریم جوش خورده است. طبیعتا این آخرین بزنگاه مشابه تیم ملی نیست و او همچنان می‌تواند در چنین موقعیت‌هایی کارگشا باشد.
شاید به همین دلیل است که در پرسپولیس، از علی دایی تا یحیی گل‌محمدی و از برانکو تا کالدرون، هیچ‌کدام نتوانستند قید همکاری با کریم باقری را بزنند و همگی هم از کار با او به عنوان تجربه‌ای خوشایند یاد کردند. حالا هم باقری کنار اسکوچیچ است و احتمالا سال آینده حضور در جام‌جهانی را تجربه خواهد کرد. این داستان مردی است که طی سال‌های اخیر رد پایش به وضوح در موفقیت‌های پرسپولیس و تیم ملی دیده می‌شود.
