همه اینها را گفتیم تا یادآوری کنیم شریک خودخوانده موفقیت‌های امروز، آن‌قدرها هم در انجام تکالیفش موفق نبوده است. ما حتی در بحث تامین لباس، کمک‌داور ویدئویی و... هم فوق‌العاده عقب هستیم. با این همه، اگر قرار است فدراسیون بالاخره دستی بجنباند و در فاصله 10 ماه مانده تا جام‌جهانی نقشی در حمایت از تیم ملی ایفا کند، مهم‌ترین کار دوستان باید این باشد که برای تیم ملی مسابقات دوستانه مهم و به دردبخور جور کنند. فراهم کردن بازی‌های تدارکاتی خوب معمولا برای مدیران فوتبال ایران ساده نبوده و امروز شاید با شرایط تحریم و مشکلات بین‌المللی، این مساله دشوارتر هم شده باشد. با این همه اگر قرار است حضور آبرومندانه در جام‌جهانی داشته باشیم و در مسیر رویای میلیون‌ها ایرانی برای نخستین صعود از مرحله گروهی گام برداریم، قطعا لازم است که به هر قیمتی شده چند مسابقه خوب دوستانه از جمله با تیم‌های قدرتمند جهان داشته باشیم.
امروز دوست و دشمن از تیم دراگان اسکوچیچ تمجید می‌کنند، اما در عین حال تمام آنها عقیده دارند این تیم نیاز به محک‌های جدیتری دارد تا معایبش به ویژه در فاز دفاعی آشکار و برطرف شود. حقیقت آن است که گروه ایران در انتخابی جام‌جهانی چندان دشوار نبود. ما اگر در این مسیر مثلا با استرالیا یا عربستان رودررو می‌شدیم، تصویر روشن‌تری از نقاط ضعف تیم‌مان به دست می‌آوردیم، اما رقبایی مثل عراق، سوریه و لبنان آن‌قدرها نتوانستند تیم ملی را تحت فشار قرار بدهند. در نتیجه امروز نیاز داریم که این خلأ را با مسابقات دوستانه جدی برطرف کنیم. این مهم‌ترین وظیفه حمایتی فدراسیون از تیم ملی است. از همین امروز آستین بالا بزنید، برای کشورهای مختلف نامه بنویسید و چهار تا بازی خوب بگذارید؛ این‌طوری هم عیوب‌مان آشکار می‌شود و هم ملی‌پوشان اعتمادبه‌نفس بیشتری پیدا می‌کنند. اگر فدراسیون به هر دلیلی در انجام این مهم ناکام بماند، قطعا مقصر اصلی ناکامی احتمالی تیم ملی در جام‌جهانی قطر خواهد بود.
