با این حال رضاییان در پایان فصل، در تصمیمی که صفر تا صدش فقط دردسر بود، همراه با مهدی طارمی به ریزه‌اسپور ترکیه پیوست. قرار بود این باشگاه سکوی پرتاب رامین به دنیای حرفه‌ای باشد، اما این‌طور نشد. او و طارمی خیلی زود با احساس پشیمانی قراردادهای‌شان را فسخ کردند و به پرسپولیس برگشتند. فسخ طارمی غیرقانونی بود و همه را گرفتار کرد، اما فسخ رضاییان قانونی بود و مشکل حقوقی به وجود نیاورد. با این حال برانکو که بابت آن مدل جدایی با رضاییان سر لج افتاده بود، تصمیم گرفت به او بازی ندهد. در لیگ شانزدهم مدت‌ها بین طرفین کشمکش وجود داشت و نهایتا مربی کروات به بهانه یک اتفاق انضباطی، برای همیشه رضاییان را از فهرست پرسپولیس حذف کرد.
در این سال‌ها رامین برای تیم‌هایی مثل اوستنده بلژیک، الدحیل و السیلیه قطر توپ زد. او حتی در جام‌جهانی و جام ملت‌های آسیا هم بازیکن فیکس تیم ملی بود، اما سطح فنی‌اش رو به افول گذاشت. رضاییان در حالی این اواخر برای تیم قعرنشین السیلیه بازی می‌کرد که همان‌ها هم از کیفیت کارش راضی نبودند. همزمان او حضور در تیم ملی را هم به دلایل فنی یا اخلاقی از دست داد تا کار برایش سخت‌تر شود. بعد از مجموعه این داستان‌ها بود که رامین تصمیم گرفت قراردادش با الدحیل را فسخ کند و به پرسپولیس برگردد؛ جایی که شاید دوباره او را به روزهای خوب فنی‌اش برگرداند.
رضاییان در روزهایی «احتمالا» پرسپولیسی می‌شود که این تیم با بحران دفاع راست مواجه است. مهدی شیری هرگز نتوانست اعتماد هواداران را جلب کند و عاقبت از این تیم کنار گذاشته شد. به این ترتیب رضاییان فرصت دارد بدون رقیب جدی در این پست به میدان برود؛ جایی که اگر خوب باشد و جواب بدهد، راه بازگشت به تیم ملی هم برای او بسته نیست. به تازگی دراگان اسکوچیچ مدعی شده از سبک بازی رضاییان رضایت ندارد، اما او می‌تواند نظر مربی کروات را عوض کند، مخصوصا که جناح راست تیم ملی خیلی هم پربار نیست. ما در این سمت نهایتا بازیکنانی مثل صادق محرمی، صالح حردانی و چه بسا سیامک نعمتی را در اختیار داریم و اگر رامین فقط کمی شبیه چند سال قبلش باشد، می‌تواند تصمیم کادرفنی را عوض کند.
