به این ترتیب تمیروف تازه‌‌‌ترین بازیکن خارجی پرسپولیس خواهد بود؛ تیمی که معمولا در این حوزه خریدهای خوبی انجام نمی‌‌‌دهد. تنها کافی است سرنوشت چهار مهاجم خارجی آخر سرخپوشان را مرور کنیم تا این فرضیه تایید شود. پرسپولیس زوج استوکس و اوساگونا را در دوران محمدحسن انصاری‌‌‌فرد جذب کرد؛ اولی شیاد و کلاش بود و با کمترین بازدهی فنی، بیشترین حاشیه را برای باشگاه به وجود آورد، دومی هم از نظر فنی ناکارآمد بود. جالب‌‌‌تر اینکه هر دوی آنها از پرسپولیس شکایت کردند و توانستند علیه باشگاه ایرانی حکم بگیرند. قبل از آنها ماریو بودیمیر از کرواسی جذب شد. این انتقال در دوران ایرج عرب اتفاق افتاد و وجه شگفت‌‌‌انگیز آن، چند برابر شدن رقم قرارداد این بازیکن نسبت به دستمزدی بود که در کشور خودش می‌‌‌گرفت. در مورد جونیور براندائو هم اصلا شاید نیازی نباشد صحبت کنیم؛ یک بازیکن برزیلی که شاید حتی از شهروندان عادی این کشور هم در زمینه مهارت بازی با توپ ضعیف‌‌‌تر به نظر می‌‌‌رسید! در هر صورت این چهار بازیکن روی هم رفته سه گل برای پرسپولیس زدند تا معلوم شود در زمینه خرید آنها، کار کارشناسی و درست صورت نگرفته است. گاهی به نظر می‌رسد خریدی انجام می‌شود تا فقط «رفع تکلیف» شده باشد، گاهی هم برخی به دنبال سودهای شخصی و جانبی از محل این انتقال‌‌‌ها هستند. همه اینها در شرایطی اتفاق می‌‌‌افتد که عقل حکم می‌کند بازیکن خارجی، فقط در صورت برتری نسبت به نمونه‌‌‌های داخلی جذب شود.
با تمام این تفاسیر قرار نیست در مورد تمیروف دست به پیش‌‌‌داوری بزنیم. باید منتظر ماند و دید او چه کیفیتی دارد و آیا جواب اعتماد مدیران پرسپولیس را می‌دهد یا نه. ماموریتی که امروز بر عهده این بازیکن گذاشته شده، درخشش در کوتاه‌‌‌ترین زمان ممکن است. پرسپولیس به خودی خود هم در خط حمله با مشکل مواجه بود. این شرایط بعد از مصدومیت عیسی آل‌‌‌کثیر بدتر هم شد تا دست یحیی گل‌‌‌محمدی تنگ‌‌‌تر شود. پرسپولیس در یک‌‌‌سوم پایانی فصل فقط مهدی عبدی و حامد پاکدل را به عنوان مهاجم تخصصی در اختیار دارد. حالا تمیروف هم به این جمع افزوده شده و باید دید آیا این سه نفر بار سنگین خط حمله را می‌توانند به دوش بکشند یا نه؟
