متخصصان تغذیه انستیتو تحقیقات تغذیه و صنایع غذایی ایران، زیر نظر دکتر فروغ اعظم طالبان و دکتر تیرنگ‌رضا نیستانی
برای درمان فرد، اولین قدم، تعیین نوع سیستم متابولیکی یا دوشاهای فرد (dosha) است.
سه دوشا وجود دارد: واتا، پیتا و کافا و غلبه یکی از آنها بر دیگری تعیین کننده گروه‌بندی‌ها می‌باشد. دوشاها نمای سلامتی یک فرد هستند که حاوی فیزیولوژی تمایلات ذاتی، نقاط قوت، ضعف و حساسیت به بیماری آن فرد هستند.
پس از تشخیص بیماری، روش‌های درمان به احتمال زیاد شامل پاکسازی بدن از سموم (اعم از عوامل محیطی، باکتری‌ها و ویروس‌های طبیعی)، تغییرات مناسب در رژیم غذایی، مصرف گیاهان دارویی و مواد معدنی برای بازسازی مجدد بافت‌های بدن، کنترل استرس با انجام فعالیت‌هایی مانند مراقبه (Meditation)، تنفس عمیق و صدا درمانی (Sound therapy) است و هدف متعادل کردن دوشاهای فرد است.
برخی معتقدند که چند عامل اساسی در عدم تعادل فیزیولوژیکی و بروز بیماری دخیل هستند.
ممکن است زمینه ارثی یک بیماری وجود داشته باشد و با بعضی عوامل محیطی تحریک شود و یا در حالی که جنین هنوز در رحم مادر است با بعضی فعالیت‌های مادر برانگیخته شود.
برخی از افراد معمولاً به طور طبیعی به عادت یا رفتار ویژهای مانند مصرف بیش از حد الکل، پرخوری یا کار بیش‌اندازه مبتلا هستند.
بیماری ممکن است نتیجه نقص مادرزادی باشد که در طی تمایز جنین در رحم مادر ایجاد شده است.
آلوده کننده‌های محیطی، رژیم غذایی نامناسب یا خوردن غذاهای نامناسب (بر اساس نوع دوشا) می‌تواند باعث بیماری شود.
هر دوشا ممکن است به تأثیرات فصلی نیز حساس باشد. آسیب‌های جسمی، احساسی، عدم تعادل الکتریکی و مغناطیسی در طول طناب نخاعی از جمله عواملی است که سلامتی را تحت تأثیر قرار می‌دهد.
بارزترین ویژگی نوع متابولیکی واتا، تغییر پذیری است. این افراد فعال، پرانرژی، خیال پرداز، احساساتی، مستعد الگوهای خواب نامنظم و مشکلات رودهای، بیماریهای عصبی و نشانگان قبل از قاعدگی می‌باشند، به سرما و خشکی حساسیت دارند و فصل آسیب پذیری آنها پاییز است.
انواع پیتا، قابل پیش‌بینی، پرتکاپو، قوی، کارآمد، خوش صحبت، با عادات متعادل، کم تحمل، کم حوصله و مستعد تعریق زیاد بوده، ممکن است هضم ضعیفی داشته باشند و به زخم، التهابات پوستی، هموروئید و سوزش قلب مبتلا شوند.
در تابستان به آفتاب و گرما حساس هستند. کافا آرام، پایدار، محافظه کار، با تمایل به تنبلی و به تعویق انداختن کارها است.
آنها به مدت طولانی می‌خوابند و در خواب حرکت می‌کنند، خوردن و گوارش (هضم) آنها کند است و مستعد اضافه وزن، حساسیت، تجمع خلط در سینوس‌ها و ریه بوده و حساسیت زیادی به سرمای زمستان دارند.
مطلب مهم در طب آیورودایی، طبقه بندی غذاها بر اساس ذائقه و دیگر خصوصیات درونی فرد و سپس استفاده از آن اطلاعات برای تنظیم یک رژیم مناسب برای هر دوشا است.
مدارس طب آیورودایی اغلب داروشناسی و آشپزی را در یک دوره آموزش می‌دهند.
اعم از این که یک غذا شیرین، ترش، پرنمک، پرادویه، تلخ و یا گس، سنگین یا سبک، جامد یا مایع، خشک یا روغنی باشد و یا توانایی تولید گرما یا سرما را داشته باشد همه این موارد سلامتی فرد را تحت تأثیر قرار می‌دهند.
عامل تغییر شکل غذا در مرحله‌ای از هضم وجود دارد، برای مثال تبدیل شیرین به تند، همان طور که در مورد عسل اتفاق می‌افتد.
عسل در زمان مصرف شیرین است، ولی در مرحله‌ای از فرایند در بدن تند (پر ادویه) می‌شود و از نظر سلامت تأثیر غذاهای شیرین را نخواهد داشت.
اثر دارویی یک وعده غذایی می‌تواند با اضافه یا کم کردن یک چاشنی یا گیاه تغییر کند. روش آیوردایی تغذیه، مشاهده واکنش غذاهای مختلف در هر بیمار می‌باشد.
طب آیورودایی در درمان بیماریهای متابولیکی و مرتبط با استرس یا بیماریهای مزمن، کاهش اثرات زیان بارجراحی و درمان‌های تضعیف کننده مانند شیمی‌درمانی بسیار مؤثر است.
بسیاری از داروهای گیاهی آیورودایی از نظر بالینی آزمایش شده و به عنوان درمان بسیاری از بیماری‌ها ثبت شده‌اند.
برخی از مطالعات نشان داده‌اند که گیاه گاگول (guggul) و عصاره درخت (Mukul myrrh) سطح کلسترول را پایین می‌آورد.
برای مثال در مطالعه ای، 40 بیمار با کلسترول بالا به مدت 16 هفته این گیاه را مصرف کردند.
بعد از این دوره، سطح کلسترول سرم تا 21%، تری گلسیرید تا 27% کاهش و سطح HDL کلسترول 35% افزایش یافت.
همچنین کاهشی در سطح LDL مشاهده شد. گاگول خاصیت ضد انعقادی دارد و از اکسیداسیون LDL کلسترول جلوگیری می‌کند.
بیماریهای دیگری که در مطالعات به درمان پاسخ دارند عبارت‌اند از اختلالات متابولیکی و غدد درون ریز، بیماریهای عصبی، بیماریهای معدی- رودهای، بیماریهای ذهنی، التهاب سیستم عضلانی، اسکلتی و پیشگیری از سرطان.
