انشا 20، فنی چند؟
خدا را شکر نمره انشای مسوولان پرسپولیس و استقلال عالی است و آنها سعی می‌کنند از ادبیات توفانی و ممتاز در بیانیه‌های خود استفاده کنند، اما پای عمل که به میان می‌آید کمیت آقایان می‌لنگد. کاش توانایی‌های فنی تیم‌های ایرانی هم به اندازه فصاحت و بلاغت آنها در انشانویسی بود. درست است که پرسپولیس و استقلال همین حالا هم بالای جدول هستند و برای قهرمانی می‌جنگند، اما سخت است کارشناس منصفی بیابید که عملکرد فنی آنها را به‌طور کامل مورد تایید قرار بدهد. این بالانشینی، بیشتر ناشی از ضعف اساسی لیگ امسال است، وگرنه آخرین کری‌خوانی بین‌المللی سرخابی‌ها این بود که کدام‌شان از الهلال کمتر گل خوردند! سطح کیفی خیلی از مسابقات امسال چندان چنگی به دل نزده و این مساله مخصوصا در دربی‌های تهران به اوج خود رسیده است. دو دربی آخر پایتخت که یکی در جام حذفی و دیگر در دور رفت این فصل برگزار شد، کلا با سه ضربه داخل چارچوب از سوی سرخابی‌ها همراه بوده و شاهد روییدن هیچ گلی در جریان بازی نبوده‌ایم.
بیچاره داور
اینکه روند صدور بیانیه‌ها و خشونت کلامی طی روزهای اخیر این‌قدر شدت گرفته، قطعا به خاطر آن است که سرخابی‌ها از حالا داور دربی تهران را تحت تاثیر قرار بدهند. در آخرین پنج‌شنبه قرن، یکی از حساس‌ترین شهرآوردهای پایتخت برگزار خواهد شد. با توجه به فاصله نزدیک سرخابی‌ها در صدر جدول، این بازی می‌تواند نقش تعیین‌کننده‌ای در معادلات قهرمانی داشته باشد. به همین خاطر هم فضاسازی دو باشگاه برای تحت تاثیر قرار دادن داور شهرآورد آغاز شده است. استقلالی‌ها قطعه فیلمی مربوط به خطای پنالتی نادیده گرفته شده وحید امیری روی مهدی قائدی در دربی سال گذشته منتشر کرده‌اند و پرسپولیسی‌ها هم روی سریال پنالتی‌های رکوردشکن استقلال در این فصل از مسابقات مانور داده‌اند. همه اینها به خاطر این است که داور بینوای دربی برگشت، اگر در یک موقعیت پنجاه- پنجاه قرار گرفت و نمی‌دانست چه تصمیمی بگیرد، تحت تاثیر این جنجال‌ها به نفع تیمی سوت بزند که عصبانی‌تر بوده و بیانیه‌های تندتری صادر کرده است! اصلا آدم باورش نمی‌شود فوتبال ایران با این سطح کیفی نازل، این همه سر و صدا و قیل و قال داشته باشد. رسما دارند به جوسازی و شلوغ‌کاری اصالت می‌دهند و ابایی ندارند از اینکه با این کارها، امتیاز بگیرند. اینکه دربی تهران است و حساسیت بالایی دارد؛ در لیگ برتر تیم‌هایی داریم که دستیار «شلوغ‌کن» روی نیمکت دارند. همه هم آنها را می‌شناسند و ماموریت‌شان فقط این است که با داد و بیداد و خشم و اعتراض، روی داور مسابقه اثر بگذارند. هزینه‌اش مگر چقدر است؟ هیچ؛ نهایتا یک کارت زرد به دستیار یا بدنساز و مربی گلرها یا مسوول رسانه‌ای تیم داده می‌شود که هرگز قدرت بازدارندگی ندارد. در عوض با این داد و فریادها می‌شود در یک لحظه مهم روی داور مسابقه تاثیر گذاشت.
