علایم هپاتیت چیست و آیا درمان‌پذیر است؟

هپاتیت معمولا بر اثر عفونت ویروسی یا آسیب دیدن کبد به علت مصرف الکل بروز می‌کند و عوارض آن از جمله زرد شدن سفیدی چشم و رنگ پوست (زردی)، از دست دادن اشتها، تب، پررنگ شدن ادرار، و خستگی نامعمول مداوم است

محققان با بررسی 60 کودک زیر 10 سال مبتلا به هپاتیت در انگلستان، جهش «نامعمولی» از موارد ابتلا به این بیماری را در میان کودکان گزارش داده‌اند.

11 کودک زیر پنج سال دیگر نیز در اسکاتلند به علت التهاب کبد در بیمارستان بستری شده‌اند.

هپاتیت معمولا بر اثر عفونت ویروسی یا آسیب دیدن کبد به علت مصرف الکل بروز می‌کند و عوارض آن از جمله زرد شدن سفیدی چشم و رنگ پوست (زردی)، از دست دادن اشتها، تب، پررنگ شدن ادرار، و خستگی نامعمول مداوم است.

محققان می‌گویند این کودکان مبتلا به هپاتیت، غربال‌گری شده‌اند تا معلوم شود به ویروس‌هایی که معمولا عامل هپاتیت شناخته می‌شوند آلوده شده‌اند یا نه، اما هیچ‌یک از این ویروس‌ها در آنان یافت نشد.

الستر ساتکلیف، پزشک عمومی اطفال و استاد «یونیورسیتی کالج» لندن گفت: «هپاتیت غیر A تا E بیماری نادری است و به نظر می‌رسد شاهد همه‌گیری محدود یا افزایش کوچکی در شمار مبتلایان آن باشیم.»

او افزود: «به نظر می‌رسد محتمل‌ترین علت آن عواقب قرنطینه سراسری باشد که جمعیت ایمن‌نشده را ناگهان در معرض عامل ایجاد آن قرار داده است.»

به گفته سازمان بهداشت جهانی، حدود 500 میلیون نفر در سراسر جهان به بیماری هپاتیت B و C دچارند و هر سال حدود یک و نیم میلیون نفر بر اثر این بیماری جان می‌بازند.

گویا از هر سه نفر یک نفر در معرض یک یا هر دو نوع این ویروس‌‌ها قرار گرفته است، اما اکثر افراد مبتلا به این ویروس‌ها از ابتلای خود آگاه نیستند.

سازمان بهداشت جهانی می‌گوید هپاتیت قابل پیشگیری و درمان است و بیماران مبتلا به هپاتیت C با درمان کاملا بهبود می‌یابند.

البته این سازمان می‌گوید بیش از 80 درصد افراد مبتلا به هپاتیت به خدمات آزمایش و درمان این بیماری دسترسی ندارند.

حال ببینیم نشانه‌های هپاتیت چیست و آیا درمان‌پذیر است؟ در ادامه همه اطلاعات در این زمینه را آورده‌ایم.

هپاتیت چیست؟

به گفته سازمان خدمات ملی سلامت (NHS)، هپاتیت اصطلاحی است که در توصیف التهاب کبد به کار می‌رود.

ویروس‌های هپاتیت رایج‌ترین عامل ابتلا به این بیماری‌ در جهان است، اما سایر عفونت‌ها، مواد سمی، و بیماری‌های خودایمنی نیز می‌تواند موجب شود به هپاتیت دچار شویم.

چندین نوع مختلف هپاتیت وجود دارد که برخی از آن‌ها بدون پدید آوردن مشکل جدی بهبود می‌یابند، اما برخی دیگر از انواع این بیماری ممکن است مزمن باشد و موجب آسیب به بافت کبد (سیروز یا تشمع کبدی)، اختلال در عملکرد کبد، و در مواردی بروز سرطان کبد شود.

نشانه‌های ابتلا به هپاتیت چیست؟

هپاتیت غیرمزمن اغلب نشانه‌های چشمگیری ندارد. به همین دلیل، بسیاری از افراد متوجه ابتلا به آن نمی‌شوند. البته اگر علایمی بروز کند، به گفته سازمان خدمات ملی سلامت، این علایم می‌تواند شامل موارد زیر باشد:

• درد عضلات و مفاصل
• تب
• احساس تهوع و استفراغ
• احساس خستگی مداوم و نامعمول
• احساس ناخوشی عمومی
• از دست دادن اشتها
• شکم‌درد
• ادرار پررنگ
• خاکستری و رنگ‌پریده شدن صورت
• خارش پوست
• زرد شدن سفیدی چشم و پوست (زردی)

سازمان خدمات ملی سلامت می‌افزاید که هپاتیت مزمن هم‌ ممکن است هیچ نشانه‌های بارزی نداشته باشد و ناگهان عملکرد درست کبد مختل شود و فقط شاید تصادفی، با آزمایش خون تشخیص داده شود.

این بیماری در مراحل پیشرفته‌تر می‌تواند باعث زردی، تورم ساق و مچ و پاها، گیجی، وجود خون در مدفوع یا استفراغ شود.

انواع مختلف هپاتیت کدام است؟

چند نوع مختلف هپاتیت داریم از جمله A، B، C، D، E، الکلی، و خودایمنی.

اطلاعات بیشتر در مورد انواع مختلف این بیماری در ادامه می‌آید.

هپاتیت A

سازمان خدمات ملی سلامت می‌گوید عامل ابتلا به هپاتیت A ویروس هپاتیت A است.

معمولا با مصرف غذا و نوشیدنی‌های آلوده به ترشحات فرد مبتلا، به این ویروس مبتلا می‌شویم و این نوع هپاتیت بیشتر در کشورهایی رایج است که بهداشت کمتر رعایت می‌شود.

هپاتیت A معمولا چند ماهه بهبود می‌یابد، اما گاهی ممکن است شدید و حتی کشنده باشد.

جز برطرف کردن علایمی مانند درد، حالت تهوع و خارش، درمان خاصی برای این نوع هپاتیت وجود ندارد.

هپاتیت B

طبق اعلام ان‌چ‌اس عامل هپاتیت B ویروس هپاتیت B است که در خون فرد مبتلا پخش می‌شود.

ابتلا به این بیماری جهان‌گستر است و معمولا از زنان مبتلای آبستن به نوزادان آنان، یا از تماس کودک با کودک انتقال می‌یابد.

در موارد نادری از طریق آمیزش جنسی بدون محافظت و تزریق مواد مخدر هم انتقال می‌یابد.

اکثر بزرگ‌سالان مبتلا به هپاتیت B می‌توانند بر این ویروس غلبه کنند و در عرض دو سه ماه پس از ابتلا، کاملا بهبود یابند.

اما اکثر افرادی که در کودکی به آن مبتلا شده‌اند، بیماری‌شان طولانی می‌شود. این حالت هپاتیت B مزمن نام دارد و ممکن است به تشمع کبدی و سرطان کبد بینجامد. برای درمان آن می‌توان از داروهای ضدویروسی استفاده کرد.

هپاتیت C

طبق اعلام «ان‌چ‌اس» عامل هپاتیت C ویروس هپاتیت C است و شایع‌ترین نوع هپاتیت ویروسی در بریتانیا است.

این نوع هپاتیت معمولا از طریق تماس خونی با فرد مبتلا انتقال می‌یابد.

در بریتانیا، استفاده اشتراکی از آمپول‌های تزریق مواد مخدر شایع‌ترین عامل انتقال آن است.

در خارج از بریتانیا نیز عامل اصلی انتقال آن ضعف در مراقبت‌های بهداشتی و رعایت نکردن ایمنی در تزریق دارو است.

هپاتیت C اغلب عوارض قابل توجهی ایجاد نمی‌کند، یا فقط عوارضی شبیه آنفولانزا ایجاد می‌کند، بنابراین بسیاری از افراد از مبتلا بودن خود آگاه نمی‌شوند.

حدود یک‌چهارم مبتلایان می‌توانند بر این بیماری غلبه کنند و از این ویروس رهایی یابند. اما در بقیه موارد سالیان سال در بدن باقی می‌ماند. این حالت به هپاتیت C مزمن معروف است و ممکن است باعث تشمع کبدی و سرطان کبد شود.

برای درمان هپاتیت C مزمن داروهای ضد ویروس بسیار موثری وجود دارد ، اما در حال حاضر هیچ واکسنی برای آن موجود نیست.

هپاتیت D

عامل هپاتیت D ویروس هپاتیت D است. فقط افرادی که از قبل به هپاتیت B مبتلا شده باشند به آن مبتلا می‌شوند، زیرا برای بقا در بدن به ویروس هپاتیت B نیاز دارد.

طبق اعلام «ان‌چ‌اس»، هپاتیت D معمولا از طریق تماس خونی یا تماس جنسی منتقل می‌شود.

ابتلای طولانی به هپاتیت D و هپاتیت B می‌تواند خطر بروز مشکلات جدی مثل تشمع کبدی و سرطان کبد را افزایش دهد.

هیچ واکسنی مختص هپاتیت D وجود ندارد، اما واکسن هپاتیت B می‌تواند به حفاظت در برابر آن کمک کند.

هپاتیت E

طبق اعلام «ان‌چ‌اس»، عامل هپاتیت E ویروس هپاتیت E است. در سال‌های اخیر موارد ابتلا به آن در اروپا افزایش یافته است و اکنون شایع‌ترین علت ابتلا به هپاتیت کوتاه‌مدت در بریتانیا است.

ابتلا به این ویروس عمدتا با مصرف حالت خام یا نیم‌پز گوشت خوک یا «کله‌پاچه» (offal) و نیز گوشت گراز وحشی، گوزن، و صدف‌داران ارتباط دارد.

ابتلا به هپاتیت E عموما خفیف و کوتاه است و به هیچ درمانی نیاز ندارد، اما در برخی افراد مثل آن‌هایی که دستگاه ایمنی بدن‌شان ضعیف است، می‌تواند حاد شود.

هپاتیت الکلی

طبق اعلام «ان‌چ‌اس»، هپاتیت الکلی نوعی از هپاتیت است که بر اثر زیاده‌روی در مصرف الکل طی سال‌های طولانی ایجاد می‌شود.

این بیماری در بریتانیا شایع است و بسیاری نمی‌دانند که به آن مبتلا هستند.

علت آن است که معمولا هیچ عارضه‌ای پدید نمی‌آورد، اما می‌تواند در برخی افراد باعث بروز ناگهانی زردی و نارسایی کبد شود.

قطع مصرف الکل معمولا به کبد امکان بهبودی می‌دهد، اما اگر زیاده‌روی در مصرف الکل ادامه یابد، خطر ابتلا به تشمع کبدی، نارسایی کبد، یا سرطان کبد وجود دارد.

هپاتیت خودایمنی

طبق اعلام «ان‌چ‌اس»، هپاتیت خودایمنی یک عامل نادر هپاتیت درازمدت است که در آن دستگاه ایمنی بدن با حمله به کبد، به آن آسیب می‌زند.

در نهایت کبد چنان آسیب می‌بیند که از کارکرد درست بازمی‌ماند.

در درمان هپاتیت خودایمنی از داروهای بسیار موثری استفاده می‌کنند که دستگاه ایمنی بدن را سرکوب می‌کند و التهاب را کاهش می‌دهد.

مشخص نیست چه چیز باعث هپاتیت خودایمنی می‌شود و معلوم نیست که راهی برای جلوگیری از آن وجود داشته باشد.

برای کسب اطلاعات بیش‌تر در مورد هپاتیت و دریافت راهنمایی محرمانه در مورد هپاتیت از وبسایت موسسه هپاتیت به این نشانی بازدید کنید.