بسیاری تصور می‌کنند که باقی گذاشتن مدفوع و ادرار سگ‌هایشان در طبیعت کاملا بی‌ضرر است.
یک پژوهش جدید می‌گوید که میزان مدفوع و ادرار سگ در طبیعت حفاظت‌شده احتمالا به حیات وحش لطمه می‌زند.
در نتیجه، احتمال دارد رها شدن کود بیش از حد بر زمین، میزان نیتروژن و فسفر روی مسیرهای پیاده‌روی را از حدنصاب قانونی تعیین شده برای زمین‌های کشاورزی خارج کند.
در این گزارش آمده است که سگ‌ها در خانه‌ها تغذیه می‌شوند و سپس در این گذرگاه‌ها دفع می‌کنند که نتیجه آن باقی گذاشتن متوسط سالانه 11 کیلو نیتروژن و پنج کیلو فسفر در هر هکتار زمین است.
این آلودگی با آنچه از فعالیت‌های کشاورزی، صنایع و دود ترافیک به هوا منتقل می‌شود و چیزی بین پنج تا 25 کیلو نیتروژن است، برابری می‌کند که نشان می‌دهد تاثیر مدفوع و ادرار سگ قابل‌توجه است.
با وجود این، بسیاری از کسانی که سگ خود را بیرون می‌برند، این تصور را دارند که باقی گذاشتن مدفوع و ادرار سگ‌هایشان در طبیعت کاملا بی‌ضرر است.
دانشمندان به مدت 18 ماه تعداد سگ‌ها را در یک محوطه حفاظت‌شده طبیعی در حومه شهر «گنت» بلژیک شمارش و اعلام کردند که این شرایط در تمام اروپا با حدود 87 میلیون سگ مشابه است.
بخش اعظم اکوسیستم‌ها به‌طور طبیعی محیط‌هایی با مواد مغذی اندک‌اند. به همین دلیل، کود دادن بیش از حد در این محیط‌ها با ترغیب رشد برخی گیاهان مثل گزنه و علف هرز «هوگوید»، میزان گونه‌گونگی را کاهش می‌دهد، آن‌ها را بر محیط چیره می‌کند و باعث می‌شود سایر گیاهانی که حیات وحش به آن‌ها متکی است، از دور خارج شوند.
پرفسور پیتر دو فرن، استاد دانشگاه گنت و سرپرست این پژوهش، به گاردین گفت: «ما از سهم سگ‌ها در تغذیه [کوددهی] شگفت‌زده شدیم. رسوب‌های جوی نیتروژنی ناشی از فعالیت‌های کشاورزی، صنایع و ترافیک به‌درستی در سیاست‌گذاری‌ها توجه بسیاری را به خود جلب می‌کنند اما [نقش] سگ‌ها در این ارتباط کاملا نادیده گرفته می‌شوند.»
پژوهشگران در سناریوهایی که سگ‌ها الزاما قلاده داشته باشند و تنها بتوانند دو متر از هر طرف مسیر آن‌طرف‌تر بروند، میزان غیرقانونی نیتروژن و فسفر را تخمین زدند.
دکتر فرن گفت: «تا جایی که مطالعات ما در مورد محیط‌های طبیعی حفاظت‌شده نشان می‌دهد، این میزان [از نیتروزن و فسفر] گیج‌کننده است. البته (راهپیمایی در طبیعت) هم از نظر جسمی و هم روحی برای سگ‌ها و صاحبانشان فواید بسیاری دارد؛ اما جنبه منفی آن تولید مقادیر معتنابهی مواد مغذی (کود) است.»
دکتر فرن معتقد است که از آنجایی که میزان نگهداری از سگ در بسیاری از کشورهای اروپای غربی کمابیش یکسان است، شرایط حاکم بر گنت می‌تواند به دیگر نقاط [اروپا] تعمیم داده شود.
در همین حال، «پلانت لایف» (Plantlife)، سازمان خیریه حفاظت از محیط زیست بریتانیا، نیز هشدار داد که آلودگی ناشی از نیتروژن «یکی از بزرگ‌ترین تهدیدها علیه گیاهان وحشی، گلسنگ‌ها و قارچ‌ها است اما برای رسیدگی به آن اقدام چندانی نمی‌شود.»
این پژوهش که در نشریه «ایکولاجیکال سُلوشنز اند اویدنس» (Ecological Solutions and Evidence) منتشر شد، بیش از یک هزار و 600 سگ را که در تمام ساعات روز و تمام روزهای هفته به 500 محوطه طبیعی حفاظت‌شده آورده شده‌اند، شمارش کرده است.
این اطلاعات با میزان ردیابی شده نیتروژن و فسفر تولید سگ‌ها ترکیب شد تا کل میزان کود رهاشده برآورد شود.
جمع‌آوری مدفوع سگ‌ها تقریبا تمام فسفر را حذف کرد اما به دلیل وجود ادرار سگ، تنها نیمی از نیتروژن از محیط پاک شد.
دکتر فرن در توضیح گفت: «البته که جمع‌آوری ادرار دشوار است.»
او به مسئولان مناطق طبیعی حفاظت‌شده به ویژه با اکوسیستم حساس توصیه کرد که برای حفاظت از پرندگان و حیات وحش، ورود سگ به این مناطق ممنوع شود. این اقدام دربرخی مناطق عملی شده است؛ به‌ویژه با توجه به پژوهش‌های پیشین که نشان داد سطح بالای کود می‌تواند تا سه سال پس از منع ورود سگ باقی بماند.
دکتر دو فرن افزود: «نخستین گام مهم آگاهی دادن به صاحبان سگ‌ها از پیامد این نوع کود است. فکر می‌کنم بسیاری از مردم مدفوع سگشان را جمع خواهند کرد.»
راب استونمَن، مدیر احیای اراضی بنیاد حیات وحش بریتانیا، می‌گوید:«محیط‌های طبیعی حفاظت‌شده مناطقی ویژه برای حفاظت از طبیعت‌اند که در آن از حیات وحش و زیست‌بوم‌های آسیب‌پذیر مراقبت می‌شود.
«روشن است که مدفوع بخشی از طبیعت است اما مدفوع سگ دارای موادی مغذی است که می‌تواند به اکولوژی زیستگاه‌های آسیب‌پذیر لطمه بزند. سگتان را هرجا برای قدم زدن می‌برید، مهم است که مدفوعش را بردارید، در کیسه کنید و در سطل مخصوص مدفوع سگ بیندازید تا حفاظت و لذت از مناطق حیات وحش برای همه ما ادامه پیدا کند.»
