دکتر سلمان فلاح - متخصص طب فیزیکی و توانبخشی
تحریریه زندگی آنلاین : آسیب دیدن تاندونی که شانه را می چرخاند، یکی از شایع ترین دلایلی است که سبب درد شانه می شود. سه عارضه متداول این عضو عبارتند از سندرم گیر کردن تاندون چرخاننده شانه، پارگی و التهاب تاندون شانه. اکثر افرادی که دچار این مشکل شده اند معمولا با استراحت، مصرف داروهای مسکن، ضد التهاب ها، فیزیوتراپی و تزریق داروهای استروئیدی درمان می شوند و نیازی به جراحی ندارند؛ جراحی شانه معمولا آخرین گزینه درمان برای این بیماران می باشد. در این مقاله به بررسی درمان پارگی تاندون شانه به صورت کامل تر می پردازیم.
بیشتربخوانید:
پارگی تاندون شانه چه علائمی دارد؟
درد مهمترین علامت این بیماری است.
با بالا بردن دست درد افزایش می یابد.
در برخی از بیماران شانه ها صدای تق تق می دهند.
کاهش قدرت در شانه دیده می شود.
ضعف بازوها.
رساندن دست به ناحیه پشت دشوار می شود.
محدوده ی حرکتی شانه کاهش می یابد.
تورم جلوی شانه و کنار بازو.
شانه حتی در هنگام ثابت بودن نیز می تواند دردناک باشد.
سفتی و گرفتگی عضلات شانه.
بروز اختلال خواب به ویژه اگر بیمار بر شانه آسیب دیده دراز کشیده باشد.
بیشتربخوانید:
چگونه می توان از این بیماری پیشگیری کرد؟
گرم کردن قبل از انجام حرکت های ورزشی.
سرد کردن بعد از انجام حرکت های ورزشی.
استفاده از باندهای کشی به منظور تقویت عضلات شانه.
چه عواملی خطر پارگی این تاندون را افزایش می دهد؟
افزایش سن
فعالیت های سنگین
سیگار
استفاده بیش از اندازه از شانه
برخی از داروها
بیشتربخوانید:
درمان این بیماری چگونه انجام می شود؟
استراحت: گذر زمان و استراحت معمولا سبب بهبود یافتن التهاب و بورسیت تاندون شانه می شوند. پرهیز از انجام حرکات تکراری و ورزش هایی که دارای حرکات بالای سر می باشند نیز می تواند به درمان این بیماری کمک کند. توجه کنید که شانه نباید در این زمان به طور کامل استراحت داده شود، بلکه می بایست عضلات شانه به منظور تقویت آنها حرکت داده شود، اما نباید انجام این کار برای بیمار درد و ناراحتی ایجاد کند.
سرما درمانی: می توان از یخ برای کاهش التهاب و درد شانه استفاده کرد.
داروهای ضد التهابی: این دارو ها می توانند در مراحل اولیه کشیدگی موثر باشند، اما در بلند مدت تاثیر چندانی نخواهند داشت.
درمان های تزریقی: در صورتی که درمان های محافظتی درد را کاهش ندهند، پزشک تزریق برخی داروها را به داخل مفصل شانه تجویز می کند. درمان های تزریقی مفید هستند اما باید به صورت درست از آن ها استفاده شود چرا که می توانند سبب ضعیف شدن تاندون ها شوند.
تزریق کورتیکواستروئیدها به منظور کاهش التهاب صورت می گیرد. این تزریق سبب کاهش درد نیز می شود و امکان حرکت بیشتر را برای بیمار فراهم می کند.
اوزون درمانی: در این روش از قدرت اکسیژن برای تحریک عضلات و تاندون های شانه استفاده می شود تا این بیماری به صورت خود به خودی درمان شود.
فیزیوتراپی: از این روش به منظور کاهش درد، افزایش قدرت و منعطف تر شدن شانه استفاده می شود.
درمان دستی: این روش که شامل حرکت مفاصل شانه، انقباض عضله و سایر ساختارها می باشد؛ به منظور کاهش درد شانه، افزایش قدرت و دامنه ی حرکت مفصل شانه و بهبود عملکرد استفاده می شود.
ماساژ درمانی: آسیب شانه به ماساژ و تمرینات طب فیزیکی پاسخ خوبی می دهد. ماساژ سبب تحریک موضعی و افزایش تولید هورمون های ضد استرس می شود که همین امر سبب کاهش درد شانه می شود. دقت کنید در صورت متورم بودن مفصل شانه نباید از این روش استفاده کرد.
الکتروتراپی: روش های درمانی از جمله اولتراسوند و تحریک الکتریکی عصب از راه پوست، سبب کاهش درد و التهاب شانه می شوند.
جراحی: عمل جراحی آخرین گزینه ای است که پزشک برای درمان این بیماری توصیه می کند. اکثر بیماران پس از عمل جراحی به طور کامل بهبود می یابند.معمولا نیازی به جراحی باز نیست؛ ولی در صورت وجود مشکلات دیگر در شانه، ناچار از جراحی باز استفاده می کنند. امروزه روش های غیر تهاجمی تر مانند آرتروسکوپی در میان پزشکان محبوب تر است.بی تحرکی به مدت 4 تا 6 هفته پس از عمل به بهبودی سریع تر کمک می کند.
بیمار باید پس از عمل جراحی تنها حرکات ورزشی ای که پزشک توصیه کرده است را انجام دهد تا قدرت شانه به صورت تدریجی باز گردد.سن بالای 65 سال، عدم رعایت بیمار در رابطه با توان بخشی و محدودیت های پس از عمل و سیگار کشیدن می تواند رضایت بیمار را پس از عمل کاهش دهد.
