سال‌ها پیش آلبرت انیشتین ثابت کرد که همه چیز در این دنیا، انرژی است. حتی ما هم انرژی هستیم و درست مانند فرکانسی در حال ارتعاشیم. افکار، احساسات و باورها و شرایط ما ارتعاش و فرکانس انرژی ما را تعیین می‌کنند. زمانی که حواس خود را بر شکرگزاری متمرکز می‌کنیم، وقتی درباره شکر کردن فکر می‌کنیم، آن را بر زبان می‌آوریم و از ته دل نسبت به نعمت‌هایی که خداوند به ما عطا کرده حس قدرشناسی داریم، در واقع فرکانس انرژی خود را به یکی از قوی‌ترین و بالاترین فرکانس‌های موجود، رسانده‌ایم. راندا برن در کتاب راز شکرگزاری می‌گوید هر شکرگزاری، انرژی مشابه آن شکرگزاری را به سمت خود جذب می‌کند. بنابراین وقتی کسی شاکر نعمت‌های خداوند است، انرژی مشابهی را به سمت خود می‌کشاند. به عبارت دیگر، او انرژی‌هایی را که مشابه آن است، تحت نفوذ خود می‌آورد و همه آن چیزهای خوب هم ارتعاش را فراخوانی می‌کند. برعکس، اگر کسی ناشکری کند در بحبوحه احساس ناشکری، افکار و احساساتی را از خود ساطع می‌کند که آنها هم به نوبه خود، چیزهای بیشتری را که نسبت بدان‌ها ناسپاس است جذب می‌کند! راندا برن می‌گوید برای مثال اگر کسی اتومبیل جدیدی بخواهد اما در مورد اتومبیل فعلی خود شکرگزار نباشد، در واقع فرکانسی غالب را به بیرون ارسال می‌کند که مانع جذب چیز بهتر می‌شود. همه کائنات مانند خورشید است. خورشید مدام در حال تابش است. اگر کسی روی خود را به سمت خورشید کند، به راحتی گرما و نور آن را احساس می‌کند و اگر روی خود را از خورشید برگرداند(و خود را در جایی دور از آن حبس کند) بدیهی است که دیگر تاثیرات حیات بخش آن را دریافت نخواهد کرد. وقتی هم که انسان بر افکار و احساسات شکرگزاری تمرکز می‌کند، در واقع روی به سویی کرده است که تمام نعمت‌ها وجود دارد و به سمت او می‌تابند. اما اگر فقط از ته دل، شکایت و سرزنش، انتقاد و حسادت کند گویی به نعمت‌ها پشت کرده و دریافت تابشی هم در کار نخواهد بود. به همین دلیل، وقتی شما بابت هر آنچه می‌خواهید به زندگی‌تان وارد شود شکر کنید در واقع فرکانسی را مبنی بر این که این‌ها را از قبل داشته‌اید وارد کائنات می‌کنید. قانون جذب (که طبق آن ارتعاشات هماهنگ با شما به سمت‌تان کشیده می‌شود) متوجه نمی‌شود که شما چیزی را صرفا تجسم و تصور می‌کنید یا آن چیز واقعیت دارد، بنابراین همان را به سمت شما می‌کشاند و به همین سادگی نعمت‌ها و برکات جدید وارد زندگی‌تان خواهند شد.
