با این حال اما اغلب مسوولان بومی در تبریز، به کلی رویکرد متفاوتی داشته‌اند. مطابق معمول و مثل دفعات گذشته، این‌بار هم شاهد توجیه گسترده رفتارهای غلط بودیم و بعضا چیزهایی شنیده شد که به معنای واقعی کلمه عجیب بود. دیروز خبر رسید باشگاه تراکتور از سعید آقایی و امید عالیشاه به مراجع قضایی شکایت کرده است. شاید این دو بازیکن مرتکب اشتباهاتی شده باشند، اما اینکه شما زیر باران سنگ انتظار رفتارهای کاملا بخردانه از آدم‌ها داشته باشی کمی دشوار است. این شکایت به کنار؛ برخی اظهارنظرها در این چند روز هم واقعا جالب بوده است. به عنوان مثال این بخش از اظهارات استاندار آذربایجان شرقی را بخوانید: «اقدام ناشایست کاپیتان و برخی بازیکنان تیم پرسپولیس محکوم است و اخلاق ورزشی و مقررات حرفه‌ای ایجاب می‌کرد با خویشتن‌داری، از رفتارهای تحریک‌آمیز خودداری می‌کردند. با ورود مسوولان امر برای پایان حواشی، ناظر و داور بازی موافق ادامه کار بودند، اما تیم میهمان حاضر به بازگشت به زمین نشد. رویدادهای ورزشی را فرصتی کم‌نظیر برای نشاط و شادابی اجتماعی می‌دانیم.» به هر حال میلیون‌ها نفر از پای‌گیرنده‌های تلویزیونی به‌طور مستقیم تماشاگر بازی بودند. آنها حتما دیده‌اند که واکنش عالیشاه به سنگ‌پرانی‌ها در میانه‌های نیمه دوم صورت گرفت، در حالی که پرتاب سنگ حتی در همان دقایق ابتدایی هم مانع از ارسال درست ضربات کرنر می‌شد.
این بخش از سخنان میرمعصوم سهرابی، مدیرعامل تراکتور را هم بخوانید: «کجای دنیا بازیکنان حریف با حرکات دست و پرتاب‌کردن سنگ به تماشاگران تیم میزبان توهین می‌کنند؟ ترابی با پرتاب سنگ باعث مصدومیت عبدالله ناصری شد و امید عالیشاه نیز به‌سمت هواداران ما سنگ پرتاب کرده و باعث تهییج سکوها و ایجاد تنش در بازی شد. پس از اتفاقات رخ‌داده، بزرگان تراکتور به همراه سرمربی‌مان و نیروی انتظامی، توانستند جو سکوها را کنترل کرده و شرایط را برای پیگیری بازی آماده کنند؛ حتی نماینده فدراسیون و تیم داوری نیز با پیگیری بازی موافق بودند، اما اعضای تیم پرسپولیس در زمین بازی حاضر نشدند. به‌نظرم پرسپولیسی‌ها دیدند که نمی‌توانند در داخل زمین رقیب تراکتور باشند و احتمال دریافت گل در دقایق باقی‌مانده وجود داشت، از طرفی هم به‌دلیل اخراج دو بازیکن این تیم (حامد پاکدل در زمین و سعید آقایی در رختکن)، برخلاف تصمیم داور و نماینده فدراسیون عمل کرده و در زمین حاضر نشدند. در شأن تیم پرسپولیس نبود که به‌خاطر ترس از دست دادن نایب‌قهرمانی، ناجوانمردانه از زمین فرار کند.» این اظهارات شگفت‌انگیز است، چرا که پای هیچ جامی در میان نبوده و در فصلی که لیگ قهرمانان آسیا هم وجود ندارد، نایب‌قهرمانی نیز حائز ارزش چندانی نیست. آیا واقعا مدیرعامل تراکتور حاضر است در فضایی که هر لحظه یک سنگ به سمت او پرتاب می‌شود، مقابل تماشاگران بایستد؟ آیا او صحنه فرار داور و کمک‌داوران را ندیده است که این‌طور حرف می‌زند؟
باشگاه تراکتور کاری به سنگ‌پرانی هواداران این تیم ندارد و رفتار پرسپولیس در گریز از میدان برای حفظ جان را «ناجوانمردی» می‌خواند! اجازه بدهید تحلیل و تفسیر در این مورد را کنار بگذاریم؛ فقط صادقانه عرض می‌کنیم این قبیل توجیه کردن‌ها کمکی به تراکتور نمی‌کند. در نوبت‌های قبلی شاهد همین رویه بودیم و نتیجه‌اش شد نیمه‌تمام ماندن یک بازی، اگر امروز هم به «دفاع از اشتباه» بپردازیم، فردا حتما اتفاق بدتری رخ خواهد داد. این کمک به تراکتور نیست، بلکه دقیقا به معنای ظلم در حق این باشگاه است.
