مهدی طارمی در این فصل در 48 بازی در تمامی رقابت‌ها، برای پورتو 26 گل زد. این بهترین عملکرد دوران باشگاهی طارمی بوده است. او توانست با دو گل در دیدار برابر توندلا رکورد 24 گل خود برای پرسپولیس در یک فصل را بشکند و بهترین عملکرد خود را ثبت کند. بنابراین عجیب نیست که دیروز بار دیگر رسانه‌های پرتغال پر از تعریف و تمجید از مهدی شد. این رسانه‌ها از طارمی به عنوان بهترین بازیکن فصل پرتغال نام برد ند. آنچه باعث شده در این مطلب به اعتمادبه‌نفس بالای طارمی بپردازیم، این است که او بین این دو گل، یک ضربه پنالتی را از دست داد. وقتی مسابقه 2برصفر دنبال می‌شد، داور یک پنالتی دیگر برای پورتو گرفت، اما ضربه طارمی به تیر دروازه خورد. در ادامه توندلا یک گل زد و فاصله را کم کرد تا بازیکنان و هواداران پورتو کمی مضطرب شوند، طارمی اما خیلی زود در کمال خونسردی توانست به محوطه جریمه توندلا نفوذ کند و با یک ضربه دقیق گل سوم را بزند. اگر همه غرق در نگرانی باشند، او رابطه‌ای با اضطراب ندارد. تجربه نشان می‌دهد حتی فوق ستاره‌هایی که در یک بازی پنالتی خراب می‌کنند، در ادامه دچار افت روحی می‌شوند و کیفیت کارشان کاهش می‌یابد.
طارمی اما به تمام معنا یک استثنا است. او خودش می‌گوید هرگز از چیزی نگران نمی‌شود و این مساله در موفقیت‌های فوتبالی‌اش هم کاملا نمود دارد. مهدی در اردوی اردبیل پرسپولیس تست داد، قبول شد، به تهران آمد، در سریع‌ترین زمان ممکن فیکس شد و همان فصل اول جلوی 100هزار نفر پنالتی‌اش به النصر را چیپ زد. او با همین دست فرمان به اروپا رسید، انگلیسی یاد گرفت و شخصا در نشست‌های خبری به سوالات پینگ‌پنگی خبرنگاران جواب داد. مهدی خودباوری قابل ستایشی دارد که خیلی به او کمک کرده است. راهی که او پیموده، می‌تواند چراغ راه خیلی از دیگر جوانان ایرانی، مخصوصا استعدادهای گمنام باشد. طارمی به شما یاد می‌دهد اگر استعداد داشته باشید و زحمت بکشید، بدون هراس و رودربایستی می‌توانید قله‌های غیرممکن را فتح کنید. فعلا اما بیش از هر چیز دیگری، این اعتمادبه‌نفس ستودنی را برای جام‌جهانی لازم داریم. ببینیم چه می‌کنی آقای طارمی!
