دست‌کم در یک مورد اعلام شده باشگاه پرسپولیس مجوز تسویه طلب آنتونی استوکس، بازیکن سابق این تیم را از محل فروش سهام گرفته است. به این ترتیب بازیکنی که اصل خرید، نوع حضور و کیفیت قراردادش با باشگاه پرسپولیس یک «اشتباه فاحش» از سوی مدیران قبلی باشگاه بوده، حالا طلبش را مستقیما از پول مردم بر می‌دارد. این بازیکن که قبلا 150 هزار دلار پول گرفته بود، حالا چیزی حدود 100 هزار دلار دیگر دریافت می‌کند و همه اینها در حالی است که جمع دقایق حضورش در زمین برای پرسپولیس به سختی به 100 دقیقه رسید! گفته می‌شود قرار است پول سایر طلبکاران پرسپولیس مثل محمدحسین کنعانی‌زادگان، محمد انصاری و... هم از همین محل پرداخت شود.
تا اینجا شاید گفته شود بالاخره پای تسویه بدهی‌های قدیمی در میان است و صرف پول فروش سهام در این مورد وجاهت دارد، اما بیم آن می‌رود که پرسپولیس و استقلال به پشت‌گرمی همین پول‌ها سراغ تاخت‌وتاز در بازار نقل‌وانتقالات بروند. همین حالا پرسپولیس که تا چندی قبل بحران بی‌پولی داشت، یک استارت توفانی در نقل‌وانتقالات زده و چند بازیکن اسمی جذب کرده است. گزارش منتشرشده در یک روزنامه ورزشی حاکی از آن است که قرارداد علیرضا بیرانوند برای فصل اول حضور در پرسپولیس 12 میلیارد تومان بوده که خب عدد خیلی بالایی است. اگر این خبر صحت داشته باشد و آن را مبنا بگیریم، می‌شود گفت برای بقیه خریدها هم دستمزدی حول و حوش همین مبلغ در نظر گرفته شده است. بعید به نظر می‌رسد مدیران پرسپولیس بدون چشمداشت به پول فروش سهام دست به چنین خاصه‌خرجی‌هایی زده باشند.
اینکه شما 10 درصد باشگاه را بفروشید و پولش را توی جیب چند بازیکن بریزید، یک رویکرد هولناک است؛ آنچه فقط ایجاد تورم کاذب می‌کند و وضع بازار را بیش از قبل به هم می‌ریزد. تزریق پول فروش سهام به حساب دو باشگاه پرسپولیس و استقلال، یک موقعیت وسوسه‌کننده است؛ جایی که هم می‌شود این پول را به ایجاد ساختار، احداث زمین تمرین و کار در فوتبال پایه اختصاص داد و سرمایه‌های باشگاه را دوچندان کرد، هم می‌توان با آن بمب نقل‌وانتقالاتی ترکاند و رضایت کوتاه‌مدت هواداران را جلب کرد. امیدواریم سرخابی‌ها در دام لذت‌های زودگذر نیفتند. اگر قرار باشد سالی 10 درصد سهام پرسپولیس و استقلال را بفروشند و با آن یک فصل باشگاه را اداره کنند، واویلاست. عین این است که یک نفر کلیه‌اش را بفروشد و با آن غذا بخرد و بخورد. پس فردا چی؟
