پل‌استار ۲؛ خودرویی که گیاهخواران آن را دوست دارند

شاید بتوانیم نظام سرمایه‌داری یا سرمایه محوری را این‌طوری هم تعریف کنیم: در این نوع نظام، شما می‌توانید چیز‌هایی را بخرید که هیچ‌وقت نمی‌دانستید که به آن نیاز دارید و چه‌بسا اصلا نمی‌دانستید که حتی وجود دارند.

خوانندگانِ عزیز، با ما همراه باشید تا نقد و بررسی خودرویی را بخوانیم که مطمئنم نخستین خودرو «وگان» (دارای پایه گیاهی، بدون هیچ اثری از محصولات حیوانی) دنیا است. درست خواندید؛ این خودروی تمام‌برقی و فوق‌العاده، نوعی «خودروی وگان» است؛ یعنی در ساختِ آن از موادی استفاده شده است که سوءاستفاده از حیوانات محسوب نمی‌شود و به آن‌ها آسیبی نمی‌زند.

«پل‌استار2» نشانی تجاری در تولید خودرو‌های برقی است که از شرکت سوئدی «ولوو» منشعب شده و سبک سوئدی را با فناوری باتری چینی ترکیب کرده است. سوخت این خودروها، بنزین یا گازوئیل نیست و حتی از ذره‌ای چربی حیوانی برای ساخت قطعات پلاستیکی آن استفاده نشده است.

 

تابه‌حال درباره‌اش نشنیده بودید، اما حالا یکی از این پُل‌اِستار‌ها را می‌خواهید، مگر نه؟ شرط می‌بندم اگر بگویم خودرو‌های این برند به خوبی خودرو‌های تسلا است، بیشتر از قبل، دلتان می‌خواهد یکی از آن‌ها را داشته باشید، این‌طور نیست؟

حتی اگر گیاه‌خوار و حامی حقوق حیوانات نباشید، حق دارید به این خودرو دل ببازید. بگذارید جدی بگویم؛ این سبک زندگی واقعا سبز و محیط‌زیستی است. من، خودم، اراده و جرات این شیوه زندگی را ندارم، بنابراین این افراد را تحسین می‌کنم.

 

این خودرو، سبْک و مهندسی ماهرانه و بی‌نقصی دارد و مظهرِ خودرو‌های تمام‌برقیِ مدرن است. با توضیحاتی که ارائه شد، قانع‌کننده است بخواهیم یکی از این خودرو‌ها را داشته باشیم. برخلاف پیش‌داوری‌های معمول، رانندگی با خودرو‌های برقی لذت‌بخش و سرگرم‌کننده است.

 

دلیل این امر نیز ساده است: در مقایسه با دیگر موتور‌های درون‌سوز یا احتراق داخلی (ICE) مشابه، موتور این خودرو‌ها شتابِ بسیار بیشتری دارند و رانندگی با آن‌ها هیجان‌انگیز است. در حقیقت، یکی از نکاتی که باید در اولین رانندگی با خودروی برقی رعایت کنید، این است که با دیدنِ سرعتِ حرکت اولیه شبیه خودرو‌های فراری، هیجان خودتان را کنترل کنید؛ مثلا این چهاردرِ به‌ظاهر بی‌خطر، در حدود 4.7 ثانیه، یعنی تقریبا معادل زمانی که طول می‌کشد تا این جمله را بخوانید، شما را از حالت سکون به سرعت حدود 96.5 کیلومتر در ساعت می‌رساند و همچنان بی‌صدا باقی می‌ماند. بعد از آن هم می‌توانید سرعت را تا حدود 204 کیلومتر در ساعت افزایش دهید. البته حتما باید جای امنی بیابید که رانندگی با این سرعت قانونی باشد؛ فرقی هم نمی‌کند که گیاه‌خوار و پیرو این سبک زندگی باشید یا نه.

با قیمتِ حدود 47 هزار پوند، پل‌استار مسیری گران‌قیمت برای رسیدن به آیندۀ برقی است.

اولین بار که پشت فرمان پل‌استار2 می‌نشینید، وسوسه‌ای به جانتان می‌افتد. با این که بزرگسالید، دلتان می‌خواهد مانند بچه‌ها پایتان رامحکم روی پدال گاز بفشارید؛ به‌ویژه اگر کسی در خودرو باشد که بخواهید خودرو و امکانات آن را به رخ بکشید یا او را درباره مزیت‌های حمل‌ونقل با استفاده از انرژی الکتریکی متقاعد کنید.

 

 

البته اگر این کار را بکنید، توان باتری کاملا شارژشده را که برای پیمودن مسافتی در حدود 402 کیلومتر با سرعت‌های مختلف در دمای معتدل کفایت می‌کند، تحلیل خواهید برد.

اگر در هوای سردِ وسط زمستان بیش از حد در بزرگراه برانید، توان باتری کاملا شارژشده، به شدت افت می‌کند و مسافتی که می‌توانید طی کنید، بسیار کمتر از حدود 322 کیلومتر خواهد بود. در فصل تابستان، رانندگی و گشت‌زدن دور شهر با سرعت کم، توان باتری کاملا شارژشده را دوباره تا 300 مایل (حدود 483 کیلومتر) افزایش می‌دهد.

 

از این نظر نیز شبیه خودرو‌های با موتور درون‌سوز است؛ با این تفاوت که سوخت‌گیری یا شارژ باتری خودرو‌های برقی بیشتر طول می‌کشد. در این مورد، اگر خودرو را کنار خانه خود به برق وصل کنید (شارژ ارزان شب تا صبح در خانه، روش معمولِ شارژ باتری برای خودرو‌های برقی)، سوخت‌گیری حدود هشت ساعت طول می‌کشد.

 

این مدت در یکی از جایگاه‌های اختصاصیِ شارژ سریع (که معمولا گران‌ترند و هزینه‌شان به‌ازای هر کیلومتر، با هزینه بنزین برابری می‌کند)، حدود نیم ساعت خواهد بود.

 

قیمت: 56 هزار و 800 پوند (بنا بر بررسی‌ها، از 49 هزار و 999 پوند شروع می‌شود)
حجم موتور: 2 x 150 kW موتور الکتریکی، AWD
قدرت: 408 اسب بخار
حداکثر سرعت:127 مایل در ساعت (حدود 204 کیلومتر در ساعت)
صفر تا 96.5 کیلومتر بر ساعت: 4.7 ثانیه
مصرف سوخت: برابر با 132 مایل بر گالن (حدود 1.8 لیتر در هر 100 کیلومتر)

اولین بار که درباره نشان تجاری پُل‌اِستار شنیدم، تعجب کردم که چرا نام آن را «ولوو الکتریک» نگذاشته‌اند؛ چون دقیقا خودروی الکترونیکی شرکت ولوو است؛ ولوویی است که لوگو ندارد. در حقیقت، پل‌استار بر اساس همان پلت‌فرم خودروی کامپکت اِس‌یوویِ ولوو اکس‌سی 40 (Volvo XC40 compact SUV) ساخته شده است.

پُل‌اِستار2، سیستم‌های کنترل و ویژگی‌های امنیتی مشابه خودرو‌های ولوو دارد و مثل همان خودروها، از مواد با کیفیت نسبتا بالا ساخته شده است و به ما، حس لوکس و شیک‌بودن می‌دهد. این خودرو، طراحی جدید و مدرنی دارد و به لطف سقف شیشه‌ای پانوراما، اتاق خودرو بسیار سبک است.

 

 

پل‌استار برای صفحه لمسی خود از رابط کاربری اندروید/گوگل استفاده می‌کند. من این ویژگی‌اش را هم دوست داشتم که دسته دنده اتوماتیک، کاربردی همچون کنسول هم دارد تا وقتی از دنده استفاده می‌کنید، دستتان ثابت باشد.

 

با وجود این، من دنده اتوماتیک دکمه‌ای را ترجیح می‌دهم. از این هم خوشم آمد که سیستم کنترل صوتی می‌توانست مسیر دقیق را نشانم دهد و من را به مقصد هدایت کند یا کانالِ رادیو را برایم تنظیم کند. این هوشمندترین قطعه هوش مصنوعی است که تا به حال دیده‌ام؛ البته به‌جز جاروبرقی روباتیک جدیدم که به نظرم آمد انگار صاحب یک سگِ «جک راسلِ» نه‌چندان باهوش شده‌ام.

اما پل‌استار، ولوو نیست. دلیلش این است که گروه چینی «جیلی» (Geely) که این روز‌ها مالک ولوو است، می‌خواسته با استفاده از همان امواجِ مثبتِ نوآورانه و پیشگامانه و نیز تازگیِ اسمش، با جاذبه و مطلوبیت فوق‌العاده تسلا رقابت کند.

 

پس تصمیم گرفتند که بخش جداگانه‌ای با نام پِل‌اِستار برپا کنند که پیش از این به‌عنوان نشان تجاری بخش اجراییِ زیرمجموعه ولوو شناخته می‌شد. این‌طور بگویم: اشتباه از ولوو نیست که خودرو برقی آن‌ها با نام ولوو شناخته نمی‌شود؛ این یک روش، متداول است.

 

خودرو‌های پُل‌اِستار هرقدر هم خوب باشند، تردید دارم که روزی به یک نشان تجاری مثل تسلا تبدیل شوند؛ چراکه نام «ایلان ماسک» جادوی بحث‌برانگیزی دارد. البته با توجه به حباب قیمت سهامِ تسلا و شیفتگی ماسک به بیت‌کوین، مطمئن نیستم جادوی نامش ادامه داشته باشد.

 

من، خودم، ترجیح می‌دهم از گروه بزرگی مثل جیلی و از شرکتی مانند ولوو که می‌داند چگونه خودرو‌های لوکس و شیک بسازد، خودرو برقی بخرم. هدفِ پُل‌اِستار، رقابت با تسلا 3 است. این دو خودرو تفاوت چندانی ندارند به‌جز اینکه قیمت تسلا خیلی بیشتر است؛ حدود هفت هزار پوند. این بهای هواداری از ماسک و پرستشِ او است!

این خودرو به‌ظاهر بی‌خطر، در مدت حدود 4.7 ثانیه، شما را از سکونی بی‌صدا به سرعت حدود 60 مایل در ساعت (حدود 96.5 کیلومتر در ساعت) می‌رساند و همچنان بی‌صدا باقی می‌ماند. فناوری‌های جانبی، این خودرو را به مظهرِ خودرو‌های تمام‌برقیِ مدرن تبدیل کرده است.

با وجود یارانه سه هزارپوندیِ دولت بریتانیا و با بهای حدود 47 هزار پوند، ولوو، اوه پوزش می‌خواهم، پل‌استار، مسیری گران‌قیمت برای رسیدن به آینده برقی است. این خودرو حدودا 10 هزار پوند گران‌تر از خودرویی مانند «کیا ای‌ـ نیرو» (Kia e-Niro) است که در واقع، باتری آن قدرت و عملکرد بهتری دارد و می‌تواند مسافت بیشتری را طی کند.

 

این موضوع، عاملی بسیار مهم و تاثیرگذار بر میزان کارایی این وسایل‌نقلیه و میزان استقبال از آن‌ها است. کیا ای‌ـ نیرو از نظر سرعت تقریبا مثل پل‌استار است و به همان اندازه که از سوارشدن و رانندگی با آن لذت می‌برید، کیا ای‌ـ نیرو را نیز می‌پسندید. «نقطه مطلوب» اقتصادی مدنظر تولیدکنندگان «کیا ای‌ـ نیرو»، کمی پایین‌تر از جایگاهی است که خودرو‌هایی نظیر تسلا و پُل‌اِستار در پی آن هستند. ترجیح این دو خودروساز این است که ماشین‌هایی آرمانی و مطابق با آخرین فناوری‌ها تولید کنند.

 

خودرو‌های هاچ‌بک برقیِ جدید و ارزا‌ن‌تری که این روز‌ها وارد بازار می‌شوند، مانند «پژو ای-208» (Peugeot e-208) یا هم‌خانواده‌اش «واکسول کورسا-ای» (Vauxhall Corsa-e)، از نظر ارزش خرید به هم‌خانواده‌های خود که موتور درون‌سوز دارند نزدیک‌ترند و «قیمت مناسب‌تری» دارند؛ اما در مقایسه با خودر‌هایی مثل کیا، یا مثلا پل‌استار، قدرت عملکرد باتریشان کمتر است و مسافت کمتری را با یک بار شارژ می‌پیمایند.

 

برعکسِ خودرو‌های با موتور درون‌سوز، خودرو‌های برقی کوچک‌تر در مقایسه با خودرو‌های برقی بزرگ‌تر، مسافت کمتری را با یک بار شارژ کامل طی می‌کنند.

مانند بسیاری از موارد دیگر، وقتی خریداران می‌خواهند سراغ این فناوری جدید بروند، باید انتظارات و پیش‌فرض‌های خود را تعدیل کنند. در جامعه سرمایه‌داری، مصرف‌کنندگان باید مراقب جاروجنجال‌ها و فریبندگی تبلیغات باشند.

 

منبع: ایندیپندنت