سفر جناب آقای رئیسی، رئیس‌‌‌جمهور ایران به روسیه در دی‌‌‌ماه 1400، دیدار ولادیمیر پوتین با رئیس‌‌‌جمهور ایران در حاشیه اجلاس سران خزر در عشق‌‌‌آباد در تیرماه 1401، و همچنین سفر آقای دکتر قالیباف، رئیس مجلس شورای اسلامی به روسیه در بهمن 1399 همگی نشانه‌‌‌هایی از عزم و اراده معطوف به همگرایی بیشتر در مقامات دو کشور را بازتاب می‌دهند.»نگاهداری در این یادداشت با اشاره به اینکه سفر رئیس‌‌‌جمهور روسیه به ایران حامل دو پیام مهم و قابل‌‌‌تأمل به جهانیان است، توضیح داد: «اول اینکه، این سفر در حالی رخ می‌دهد که سفر منطقه‌‌‌ای بایدن و دیدار وی با مقامات عربستان سعودی و رژیم صهیونیستی به پایان رسیده است. قرابت زمانی این سفرها و دستورکارهای آنها بیانگر اهمیت و جایگاه خاص غرب آسیا و ایران در سیاست خارجی قدرت‌‌‌های بزرگ است. سفر ولادیمیر پوتین به ایران حکایت از آن دارد که روسیه قصد ندارد به‌‌‌دلیل درگیری در اوکراین، روابط استراتژیک خود را با متحد بانفوذ خود در غرب آسیا رها کرده و این منطقه راهبردی را به آمریکا و متحدان منطقه‌‌‌ای آن واسپارد.» وی افزود: «دوم اینکه، با توجه به تحرکات دیپلماتیک منطقه‌‌‌ای درجریان سفر اخیر رئیس‌‌‌جمهور آمریکا به نظر می‌رسد هدف اصلی بایدن تلاش برای پیشبرد روند عادی‌‌‌سازی روابط برخی کشورهای عربی با رژیم صهیونیستی و تشکیل یک ائتلاف امنیتی جدید در سطح منطقه با مشارکت آمریکا، صهیونیست‌‌‌ها و برخی کشورهای حاشیه خلیج‌‌‌فارس بوده است. ناگفته پیداست که سمت‌‌‌وسوی این جریان منطقه‌‌‌ای معطوف به ایران با دستمایه مقابله با به اصطلاح تهدیدهای ایران است.»این کارشناس تاکید کرد که در این بافت منطقه‌‌‌ای، سفر رئیس‌‌‌جمهور روسیه به ایران واکنشی مخالفت‌‌‌جویانه و مقابله‌‌‌جویانه با سفر رئیس‌‌‌جمهور آمریکا و اقدامات و طرح‌‌‌های منطقه‌‌‌ای آن که آماج آن را مقابله با ایران تشکیل می‌دهد، تلقی می‌‌شود. وی افزود: «رهاورد تقابل قدرت‌‌‌های بزرگ، اعلام افزایش حمایت روسیه از ایران به‌‌‌عنوان مؤتلف منطقه‌‌‌ای خود در برابر آمریکا و متحدان آن است.»