یک انتخاب خیلی سخت
البته که شخصیت حقیقی هر سه نامزد برای ما محترم است، اما انتخاب بین این سه نفر واقعا دشوار و مایوس‌کننده به نظر می‌رسد. داستان تاج که روشن است و این روزها در تمام رسانه‌ها با هر نوع سلیقه و عقیده‌ای به اندازه کافی پیرامون آن بحث شده، اما کارنامه مدیریتی دو عزیز دیگر هم وزن چندان بالایی ندارد. میرشاد ماجدی طی همین چند ماه گذشته در کسوت سرپرست فدراسیون، عملکرد به‌شدت انتقادبرانگیزی داشت. مجموعه‌ای از نابسامانی‌ها در فوتبال ایران رقم خورد که طبیعتا قابل قبول نبود. نقطه اوج این آشفتگی، در وضعیت تیم ملی بزرگسالان، اردوی پربحث قطر، لغو پیاپی مسابقات تدارکاتی تیم ملی و دو دستگی بین بازیکنان قابل مشاهده بود. وقتی وضعیت تیم ملی بزرگسالان این‌طور باشد، طبیعتا در مورد سایر رده‌ها و تیم‌ها نباید انتظار چندانی داشت. عزیزمحمدی هم البته آدم زحمتکشی است، اما دوران حضور او در سازمان لیگ با نقدهای زیادی همراه بود؛ گلایه‌های بی‌پایان از برنامه‌ریزی نامناسب. به علاوه فراموش نکنیم گزینه عزیزمحمدی برای نایب‌رئیس اول علی فتح‌الله‌زاده، مدیرعامل اسبق استقلال است که خب جای بحث زیادی باقی نمی‌گذارد. یادتان باشد او قرار بود لیونل مسی را به استقلال بیاورد؛ حالا ببینید در صورت به قدرت رسیدن، برنامه‌هایش برای فدراسیون فوتبال چه چیزهایی می‌تواند باشد!
دلتنگی برای کفاشیان!
با این نامزدها، زبان دل خیلی از هواداران فوتبال این است که کاش می‌شد فدراسیون بدون رئیس اداره شود! امیدواریم آقایان از این موضوع نرنجند، اما رصد افکار عمومی نشان می‌دهد آنها نسبت به نتیجه انتخابات هشتم شهریور امیدواری چندانی ندارند. نهایتا آرزو می‌کنیم کسی بر کرسی ریاست تکیه بزند که این باور را تغییر بدهد، هرچند واقعا نمی‌توانیم در مورد تحقق این گزاره خوش‌بین باشیم! این اواخر علی کفاشیان که دوران بسیار پرانتقادی را در فدراسیون فوتبال پشت سر گذاشته بود، مصاحبه جالبی انجام داد و گفت: «حالا منتقدان بیشتر قدر مرا می‌دانند.» و البته که این یک واقعیت تلخ و غم‌انگیز است. امروز دل‌مان برای مدیری تنگ شده که زمانی به صراحت به عادل فردوسی‌پور گفت: «اصلا لیوان دست من نیست و نمی‌توانم جوابگو باشم.» این باز فرق می‌کند با مدیری که شش میلیون یورو به فوتبال ایران ضربه زده و برای فرافکنی، شکایت از دونالد ترامپ را به دادگستری تهران برده است!
