پاکستان بر لبه ورشکستگی اقتصادی

«عابد حسین» در گزارش 7سپتامبر در الجزیره نوشت: کینگرانی و خانواده‌اش به‌عنوان اهالی روستای «حاجی مانیک‌خان»، در 20 کیلومتری شهر دادو در استان سند در جنوب پاکستان، از جمله 33میلیون نفری هستند که به‌دلیل بارندگی و سیل بی‌سابقه اخیر مجبور به ترک خانه های خود شده‌اند. اما این فقط بی‌خانمانی نبود که در ذهن کینگرانی بود. او در گفت‌وگویی تلفنی به الجزیره گفت: «محصولات ما به‌طور کامل از بین رفته است. چیزی برای خودمان و بازار نداریم. ما حداقل 8/ 1 میلیون روپیه پاکستان [8000 دلار] متحمل ضرر شده‌ایم.»در 12هکتار (30 جریب) زمین کشاورزی که پدر کینگرانی مالک آن است، او در طول زمستان برنج، پنبه و گندم می‌کارد. اما باران نه تنها محصولات برنج و پنبه او را از بین برده، بلکه کینگرانی‌ها اکنون نگران محصول گندم خود نیز هستند.

عزیز کینگرانی، پدر تنویر می‌‌گوید: «آب آنقدر زیاد است که تا سه ماه آینده احتمال کاهش یا تخلیه آن وجود ندارد و این به آن معناست که ما زمان کاشت محصول گندم را از دست خواهیم داد.» عزیز، استاد بازنشسته می‌گوید: «من به جز زمین و مستمری خود منبع درآمد دیگری ندارم. من نمی‌دانم چگونه با مستمری ناچیز خود به 18نفر غذا دهم. شاید مجبور شوم پسرم را از دانشگاهش فرابخوانم تا به کمک من بیاید.»در حدود 800کیلومتری (500 مایلی) شمال غربی روستای کینگرانی، اتفاقات مشابهی در بلوچستان، فقیرترین استان پاکستان در حال رخ دادن است؛ جایی‌که شاهد بارش 500درصد بیشتر از میانگین سالانه در ماه اوت بود. «عبدالبشیر‌جاتویی» یک کشاورز در شهر «دره‌الله‌یار»‌ می‌گوید که تمام روستای او شامل 10هکتار (25 جریب) زمین کشاورزی زیر آب رفته است. همان‌طور که تقریبا 800هکتار (2000 جریب) زمین قابل کشت در چهار تا پنج روستای مجاور نیز زیر آب رفته است. این کشاورز 45ساله به الجزیره گفت: «من نزدیک به 500هزار روپیه [معادل 2240دلار] برای محصول برنجم سرمایه‌گذاری کرده بودم، به این امید که سودی نزدیک به یک‌میلیون و پانصدهزار روپیه [6720دلار] به‌دست بیاورم؛ اما این‌طور نشد. اکنون فقط چشم امید به یاری خدا دارم.»

این داستان تقریبا همه خانواده‌هایی است که تحت تاثیر بدترین سیل‌‌های تاریخ پاکستان قرار گرفته‌‌اند؛ زیرا باران‌‌های سیل‌آسای موسمی در این کشور آسیای جنوبی با بیش از 220میلیون نفر ویرانی ایجاد کرده است. تاکنون بیش از 1300نفر جان خود را از دست داده‌اند و 81منطقه از 160ولایت این کشور به‌طور مستقیم تحت تاثیر سیل قرار گرفته و حداقل 33میلیون نفر را بی خانمان کرده است که انتظار می‌رود این ارقام در روزهای آینده افزایش یابد؛ اما فراتر از خسارات انسانی، مدیران اقتصادی کشور چالش‌‌برانگیزترین وظیفه را پیش رو دارند؛ زیرا سیل‌‌ها شبکه راه‌ها و ارتباطات کشور را ویران کرده، تعداد بی‌‌حسابی از خانه‌ها را تخریب و میلیون‌‌ها هکتار از محصولات را از بین بردند. بخش کشاورزی تقریبا یک‌چهارم تولید ناخالص داخلی پاکستان را با 7/ 22درصد تشکیل می‌دهد.

تخریب گسترده سیل - از جمله ویرانی محصول پنبه که منبع درآمدی کلیدی برای کشور است - در زمانی رخ می‌دهد که پاکستان با ذخایر ارزی به سرعت در حال کاهش دست به گریبان است و در حال حاضر زیر تورم شدیدی قرار گرفته است که در ماه اوت به 3/ 27درصد یعنی بالاترین سطح در پنج دهه اخیر رسیده است.بر اساس گزارش سازمان خواربار و کشاورزی ملل متحد در 29اوت، تقریبا 80درصد محصولات در سند (که تقریبا 30درصد از کل تولید پنبه پاکستان را تولید می کند) از بین رفته است. نزدیک به 70درصد از صنعت نساجی پاکستان که منبع مهم اشتغال و ارز خارجی است، از پنبه تولیدشده در این کشور استفاده می‌کند.

«عبدالرحیم نصیر» رئیس انجمن کارخانه‌های نساجی پاکستان که یک نهاد صنعتی است، گفت: «ازآنجاکه نزدیک به 35درصد این محصول در استان سند توسط کشاورزانی مانند کینگرانی تولید می‌‌شود، این بخش اکنون با کمبود مواجه است.» درحالی‌که «مفتاح اسماعیل» وزیر دارایی تخمین می‌زند که کشور «حداقل 10 میلیارد دلار» ضرر کرده است، تحلیلگران مستقل از جمله «عُزیر یونس» مدیر ابتکار پاکستان در مرکز آسیای جنوبی شورای آتلانتیک و «عمار حبیب‌خان»، اقتصاددان، این رقم را بین 15 تا 20میلیارد دلار اعلام کردند و انتظار می‌رود با توجه به اینکه اطلاعات با تاخیر به‌دست می‌آید، به تدریج افزایش بیشتری پیدا کند.