بااین‌حال، زمانی که او به دنبال تائید شوروی برای این تغییر بود، از مخالفت دوبرینین با این ایده شگفت‌زده شد، احتمالاً به این دلیل که تا آن زمان متوجه شده بودند که حمله سادات اکنون در سینا در جریان بود.کیسینجر به‌آرامی در حال مواجه‌شدن با واقعیت بود. کیسینجر به این نتیجه رسید که شوروی او را برای به دست آوردن زمان برای حمله سادات به دام انداخته است، درست همان‌طور که او شوروی‌ها را برای خرید زمان برای پیشروی اسرائیل به سمت دمشق به دام انداخته بود.هیچ‌کس دوست ندارد احمق فرض شود، آن هم به‌ویژه برای کیسینجر که آشکارا از رفتار شوروی دفاع کرده بود.
این مسئله، همراه با تأخیر در تأمین و تدارک دوباره اسرائیل، پیش‌تر سناتور جکسون را برانگیخته بود تا خواستار تحقیق در مورد مدیریت بحران از سوی کیسینجر شود؛ پیشنهادی که عمیقاً توهین به او بود. کیسینجر با اسکوکرافت مشورت کرد. غریزه او چنین بود: پاسخ دادن «با سرریز کردن تجهیزات به‌سوی اسراییل». او با کانال زدن با نیکسون خاطرنشان کرد:«ما نمی‌توانیم اجازه باخت به اسرائیل دهیم» زیرا پیروزی تسلیحاتیِ شوروی منجر به پایان تنش‌زدایی می‌شود. او ادعا کرد: «ازآنجا که قرار است در یک رویارویی قرار بگیریم، باید تمام تلاشمان را بکنیم». او از اسکوکرافت خواست تا دریابد که چقدر طول می‌کشد تا نیروی هشتاد و دوم هوابرد - یگان زبده‌ی ارتش ایالات‌متحده که به‌سرعت قابل‌استفاده و استقرار هستند - بسیج شود.کیسینجر گفت:«فکر می‌کنم آن حرامزاده‌ها فقط زبان زور را می‌فهمند».
کیسینجر نه‌تنها دیوانه بود، بلکه اکنون وعده‌ی انتقام می‌داد. او تصمیم گرفت برای شوروی «طعمه‌گذاری» کند تا حمل‌ونقل هوایی امریکایی را توجیه کند؛ حمل‌ونقلی که به دلایل مختلف در حال انجامش بود. او با دوبرینین تماس گرفت و به او اطلاع داد که چون برژنف نتوانسته سادات را متوقف سازد، نیکسون دیگر الزامی برای خویشتن‌داری در مورد تلاش‌های مربوط به تأمین و تسلیح دوباره ندارد. سپس همان عصر با دوبرینین تماس گرفت تا بگوید:«ما تحت هیچ شرایطی اجازه نمی‌دهیم تنش‌زدایی برای مزیتی یک‌طرفه مورداستفاده قرار گیرد». او سخت شدن نگرش سادات را به گردن انتقالات هوایی شوروی انداخت:«فکر نمی‌کنید که ما شکست نظامی در خاورمیانه را بپذیریم. نمی‌توانید آن را باور کنید.»
