سفیر ایران در قطر از توافق‌های بین این دو کشور خبر داد و حتی وزیر راه و شهرسازی ایران به قطر سفر کرد؛ اما در عمل این تفاهم‌ها به نتیجه نرسید و عملیاتی نشد. این در حالی است که ما می‌توانستیم از فرصت نزدیکی ایران به قطر استفاده کنیم و این کشور می‌توانست از زیرساخت‌های خوب ایران در بخش بنادر و فرودگاه‌ها استفاده کند. اگر ایران می‌خواست در بازار جام جهانی دوحه سهمی داشته باشد، باید با شرکت‌هایی که مدیریت و اجرای این تورنمنت را برعهده گرفتند وارد مذاکره می‌شد و بخشی از تدارکات را از طریق آنها انجام می‌داد.» به‌طور کلی بی‌بهره ماندن ایران از برگزاری نزدیک‌ترین جام‌جهانی تاریخ به کشورمان، دستمایه تحلیل‌ها و گزارش‌های زیادی شده است.
به‌عنوان مثال می‌توانید این بخش از گزارش سایت ورزش‌سه را هم بخوانید: «برگزاری رقابت‌های جام‌جهانی در کشور قطر که در همسایگی ایران قرار دارد سبب شده بود تا مدیران و کارآفرینان جزیره کیش به فکر مشارکت در این فستیوال جهانی باشند و گردهمایی‌های مختلفی نیز در این جزیره برگزار شد که یکی از آنها با حضور اسطوره‌های فوتبال ایران نظیر علی دایی، یحیی گل‌محمدی، مهدی مهدوی‌کیا و برخی دیگر از ستاره‌های سابق فوتبال ایران حسابی خبرساز هم شد. در همایش‌هایی که مسوولان جزیره کیش ترتیب داده بودند، ادعاهایی مبنی بر کمک به قطری‌ها برای میزبانی از کشورهای حاضر در جام‌جهانی مطرح شد و حتی بیان شد که چند کشور نظیر سنگال، غنا و مکزیک می‌خواهند از کیش برای استقرار هواداران خود استفاده کنند و همچنین سنگال اردوی خود را در جزیره کیش برپا خواهد کرد؛ ادعاهایی که اگرچه هیجان‌انگیز بودند، ولی از همان ابتدا مشخص بود که خیلی نمی‌توان روی آنها حساب کرد.
پس از انتخاب قطر به‌عنوان میزبان جام‌جهانی2022، مسوولان و به‌ویژه فعالان بخش خصوصی و سرمایه‌گذاران به‌دنبال مشارکت و میزبانی بخشی از این رویداد جهانی بودند. با وجود اینکه تلاش‌ها از سال1398 جدی‌تر شد، با توجه به ضعف امکانات و نامساعد بودن زمین‌های چمن و ورزشگاه‌های کیش و همچنین وجود رقبای جدی همچون امارات این امر درنهایت محقق نشد و حالا که چند روز تا شروع جام‌جهانی در کشور همسایه فاصله داریم مانند دوره‌های قبلی سهم ایران از مهمترین تورنمنت فوتبال جهان نشستن در خانه و تماشای آن است.»
