سرویس ورزش مشرق – مانوئل استبان نویسنده شهیر و قدیمی روزنامه و مجموعه رسانه‌ای آس اسپانیا به وعده خود عمل کرد و پس از بازی اسپانیا فارغ از نتیجه کسب شده یادداشتی در این خصوص نوشت که قابل تامل و جالب است. متن این یادداشت را از نظر می گذارنید:
«هیچکس تا قبل از نیمه دوم در پیروزی اسپانیا بر مراکش تردید نداشت، منظورم من و همکارانم در تحریریه آس اسپانیا هستیم. اصولا معنا نداشت بخواهیم به پیروزی مراکش فکر کنیم. اما وقتی نیمه دوم شروع شد، با تجربه‌ها کمتر شادی کردند و آرام آرام هر کسی رفت پشت میز خودش نشست و سکوت کرد. انگار ترسیده بودیم و انگار کم کم فهمیده بودیم که حالا دیگر، اوضاع خوب نیست.
حالا هزار بار دیگر به من بگویید که فوتبال سیاسی نیست و من هزار بار دیگر هم همین را می‌نویسم اما مشکل که حل نمی‌شود، اصلا این که مشکل نیست، فوتبال سیاسی است و از همان ابتدا هم سیاسی بود. جدال دو تیم اسپانیا و مراکش هم فقط یک فوتبال ساده نبود. مراکش بر سر اسپانیا فریاد کشید. فریاد یک تاریخ را میگویم. وقتی اشرف حکیمی پشت توپ ایستاد، یک مراکش آماده ضربه بودند، از این اتفاقات در همه پنالتی‌ها رخ نمی‌دهد. مراکش بر سر اسپانیا فریاد کشید.
از همان زمانی که شهرهای سبته و ملیلیه و طنجه از سوی اسپانیا اشغال شد تا همین امروز که زبان و فرهنگ مراکش مورد هجوم اسپانیا و فرانسه و انگلیس قرار گرفته، برای من مراکش همیشه یک زندانی بی سر و صدا بوده و مظلوم. اما این بار در جام جهانی، انگار مراکش همه این تاریخ را بر سر اسپانیا فریاد کشید.
من یک اسپانیایی هستم و می‌دانم که خواننده اسپانیایی از مطالعه این متن عصبانی می‌شود اما این یک واقعیت است. وقتی هواداران مراکش را دیدم که با خدای خود حرف می‌زدند، چیزهایی را زمزمه می‌کردند، به هواداران اسپانیا نگاه کردم و دیدم که خدای خود را گم کرده‌اند. غمگین و دلمرده فقط به زمین خیره شده بودند. هواداران مراکش شاد بودند و از فوتبال تمام سیاسی و تماشای درخشش سربازان مراکش لذت می‌بردند.»
استبان در ادامه آورده است: «مراکش با پیروزی برابر اسپانیا مقابل یک تاریخ مملو از تبعیض و ظلم به پیروزی رسید. من اسپانیایی هستم اما برابر این فوتبال تعظیم می‌کنم و برای مراکش قدرتمند آرزوی موفقیت دارم.»
