بررسی مزدا سی‌اکس۶۰

من مطمئن نیستم از مزدا سی‌اکس-60 (CX-60) جدید که آخرین مدل اضافه‌شده به رده شاسی‌بلندهای آن است، دقیقا باید چه درکی داشته باشم. ماشین آزمایشی من با رنگ بسیار جذاب «کوارتز پلاتینیوم» (پلاتینی براق) رسید؛ رنگی که به طرز جالبی بین بژ، خاکستری و مایل به قهوه‌ای است. (فکر می کنم) این رنگ خیلی مد است و کلی فکر کردم تا به جایگاه آن را در این طیف پی ببرم. به هر حال زیبا است. بیایید سری به داخلش بزنیم…

همان طور که از یک مزدا انتظار دارید، تناسب اجزای آن کاملا بی‌عیب‌ونقص بود. تزیینات داخل و خارج اتومبیل من یک مدل برتر در «تاکومی» (Takumi) بود. چرم‌ها بسیار براق و سفید بودند و داشبورد هم از چوب‌های خوش‌نما به رنگ خاکستری کمرنگ بود. هیچ چیزی وجود نداشت که ضربان قلب شما را بالاتر ببرد اما باز هم این وسیله حمل‌ونقل خانوادگی به این قصد ساخته شده است که هوشمند، قابل‌اعتماد و راحت باشد.

می‌توانید از یک سان‌روف (سقف)‌ شیشه‌ای پانورامای سراسری لذت ببرید و به این ترتیب دست‌کم مسافران شما هم می‌توانند دنیا را بیشتر تماشا کنند. شما ممکن است به‌راحتی بگویید که این فقط یک شاسی‌بلند متوسط دیگری در بازاری است که از این جور اتومبیل‌ها اشباع شده است. ممکن است به‌درستی به این نکته اشاره کنید که این نوع ماشین‌ها نسبت به نوع چابک و قدیمی‌ترشان چندان کار بیشتری انجام نمی‌دهند؛ مثلا مزدا 6 تورر (tourer) که هنوز هم جذاب است. اما به نظر می‌رسد این همان چیزی است که این روزها بازار می‌خواهد و مزدا یک شرکت رقابتی است.

مشخصات

مهندسی این اتومبیل هم بسیار عالی است. موتور بنزینی بسیار بزرگی را با یک موتور الکتریکی هیبریدی ترکیب می‌کند و در واقع دست‌کم در این مدل خاص، چهار چرخ متحرک است. البته می‌توانید آن را با بنزین پر کنید، اما در طول شب آن را به برق وصل کنید و در حین رانندگی، کمی انرژی بیشتری برای باتری‌ها تولید خواهد شد. این بدان معنا است که شما در حالت فقط برقی می‌توانید حدود 30 تا 40 مایل [48 تا 64 کیلومتر] با آن بپیمایید (طبق معمول به میزان سرعت شما بستگی دارد).

اکنون، این بدان معنا است که این خودرو ایده‌آل برای نوع خاصی از خانواده‌ها است– خانواده‌ای که به جا نیاز دارد، سفرهای کوتاه زیادی انجام می‌دهد (چیدمان هیبریدی آن موتوری آرام و اقتصادی برایتان فراهم می‌کند) و احتمالا سفرهایی در حومه شهر که موقع گل‌ولای و برف، تمام چرخ متحرک به کمکتان بیاید. اما تمام آن باتری‌ها و قطعات انتقالی ناگزیر به وزن و هزینه اضافه می‌کنند؛ بنابراین برای بیشتر مقاصد، گزینه‌ی دو چرخ متحرک فقط بنزینی بهترین خواهد بود. اگر قصد دارید مسافت پیموده‌شده نجومی را طی کنید، مدل دیزل 3.3 لیتری گزینه خوبی است، هرچند از نظر زیست محیطی نواقصی دارد و در برابر مالیات‌های تنبیهی آتی آسیب‌پذیر است. این یکی جانوری کمیاب خواهد بود.

حتی با وجود تمام آن ابزار، سی‌اکس-60 مطمئنا می‌تواند به‌سرعت حرکت کند و با سرعت 60 مایل در ساعت [97 کیلومتر بر ساعت] در کمتر از شش ثانیه از زمان شروع حرکت و حداکثر سرعت بیش از 100 مایل در ساعت [161 کیلومتر بر ساعت] به حرکتش ادامه دهد. سی‌اکس-60 در حال حرکت و هنگامی که با سرعت می‌راند، تقریبا به اندازه هیبریدها پیشرفته است یعنی می‌توان گفت کمی ناامیدکننده است. موقع راندن با سرعت بزرگراه‌ها کاملا خوب عمل می‌کند و بسته کمک‌راننده در هنگام راندن نیمه‌اتوماتیک احساس امنیت بیشتری به شما می‌دهد. کنترل‌ها ترکیب معقولی از دکمه‌ها و صفحه نمایش لمسی‌اند که این روزها هر سازنده‌ای آن را ندارد.

از این رو سی‌اکس-60 از بسیاری جهات کاملا چشمگیر است؛ اگرچه من در واقع برادر بزرگ‌ترش سی‌اکس5 (CX-5) را که اخیرا اصلاح شده و رانندگی با آن بسیار راحت‌تر است، ترجیح می‌دهم اما من مشکل‌پسندم. اگر از اول سراغ طراحی ظاهر برویم ارزشش را پایین آورده‌ایم. معمولا طرح‌های مزدا ترکیبی ملموس از منحنی‌ها و نواره‌هایی‌اند که اغلب به صورت دست‌ساز از خاک رس در هیروشیما ساخته می‌شوند. فقط سی‌اکس-60 برای سلیقه من کمی زیادی شبیه تانکی با کناره‌های صاف است و در واقع بیشتر شبیه ام‌پی‌وی (MPV) است تا شاسی بلند (SUV) و چندان هم بانمک نیست. در سرعت‌های پایین، گیربکس نیز به‌طور شگفت‌انگیزی درهم و برهم بود، گویی حرکت در دنده‌ها و خارج شدن از دنده‌ و عبور از کمک‌های الکتریکی تا رسیدن به قدرت تمام بنزین برای مغز گیربکس اتوماتیک بسیار زیاد است.

ناامیدکننده‌ترین بخش ماجرا چراغ جلو معیوب بود؛ همه برفکی بودند و چراغ راهنما به طور متناوب ایراد داشت. پیدا کردن چنین ایرادی در هر خودرو جدید به‌خصوص مزدایی که آن‌قدر دقیق ساخته شده، آن قدر غیرمعمول است که به ناچار شایسته توجه قرار می‌گیرد. به طور طبیعی، این مشکل را می‌توان به‌راحتی در عامل فروش اتومبیل و بدون هزینه تحت گارانتی تعمیر کرد، اما امروزه خریداران انتظار زیادی دارند. منظورم این است که به هر حال این یک ماشین تقریبا 50 هزار پوندی است. آیا حرفم غیرمنطقی است؟