او پیش‌تر، راه‌‌‌اندازی موزه آکادمی را بر عهده داشت که از زمان افتتاحش، یعنی سپتامبر 2021، یک میلیون بازدیدکننده را به محل موزه کشانده بود. گرچه پلتفرم‌‌‌هایی مثل تیک‌‌‌تاک و یوتیوب، تهدید بزرگی برای فیلم‌‌‌ها به شمار می‌‌‌روند اما کریمر با افتخار می‌‌‌گوید که نیمی از بازدیدکنندگان موزه زیر 40 سال هستند. او قصد دارد اسکار را به دوران طلایی‌‌‌اش بازگرداند. به این منظور، همان استراتژی‌‌‌ای را پیش گرفته که در مورد موزه به کار برده: تمرکز بر روایت داستان‌‌‌های پشت صحنه درباره هنرمندان که مورد پسند بخش اعظمی از بازدیدکنندگان موزه بوده.
اما در این میان، باید به دو رسوایی اخیر نیز رسیدگی کند. یکی مربوط به سیلی زدن ویل اسمیت به کریس راک است. با اینکه یک سال از این اتفاق گذشته، اما آکادمی هنوز با پیامدهای آن درگیر است. کریمر می‌‌‌گوید برای اولین بار در تاریخ آکادمی، یک تیم «مدیریت بحران» تشکیل داده تا اتفاقات غافلگیرکننده‌‌‌ای از این قبیل را مدیریت کنند.
او زمانی طعم واقعی مدیریت آکادمی را چشید که پست‌‌‌های شبکه‌‌‌های اجتماعی سلبریتی‌‌‌هایی مثل گوئینت پالترو، کمک کردند تا آندریا رایزبرو به شکلی غافلگیرکننده، نامزد دریافت جایزه بهترین بازیگر زن شود. کمپینی که برای فیلم او راه انداخته شده بود، به جای تبلیغات هزینه‌‌‌بر مجلات و بیلبوردها، بیشتر بر مبنای پیامک و ایمیل و محتواهای شبکه‌‌‌های اجتماعی بود. در این میان، دو بازیگر سیاه‌پوست که احتمال نامزدی‌‌‌شان وجود داشت نیز از لیست حذف شده بودند. این باعث شد بار دیگر، آکادمی به عدم به رسمیت‌‌‌شناسی زنان سیاه‌پوست متهم شود و این اولین بار نیست که آکادمی به چنین چیزی متهم می‌شود. کریمر اخیرا مهمان نشریه تایم بوده و درباره برنامه‌‌‌های آکادمی برای اسکار امسال توضیح داده. چکیده‌‌‌ای از این گفت‌وگو را با هم می‌‌‌خوانیم:
تایم: پس از هرج و مرج‌‌‌های پارسال، مهمان امسال، جیمی کیمل، یک انتخاب امن به نظر می‌رسد چون بارها مجری اسکار بوده. آیا برنامه امسال، ریسک خاصی کرده؟
کریمر: انتخاب بازیگری که بداند چطور برنامه زنده و مخاطب حاضر را مدیریت کند، بسیار مهم است. این یک مهارت خاص است و کمتر کسی آن را به خوبی بلد است. کار کردن با جیمی مثل یک رویاست. او شوخ‌طبع و مورد احترام است. فکر کنم حاضرین مراسم از حضور او احساس امنیت خواهند کرد و با انرژی او ارتباط خواهند گرفت. خیلی خوشحالیم که جیمی برمی‌‌‌گردد و امیدواریم که این آغازگر یک رابطه دوستانه و بلندمدت با او باشد.
شما برنامه‌‌‌ای را شاهد خواهید بود که بسیار جالب توجه و متمرکز بر نامزدها و دیسیپلینهای فیلم‌سازی خواهد بود. ما در سپتامبر 2021، موزه آکادمی را افتتاح کردیم که بیش از یک میلیون بازدیدکننده داشته و نیمی از آنها زیر 40 سال بوده‌‌‌اند. خیلی شگفت‌‌‌انگیز است وقتی می‌‌‌بینیم که مردم چقدر مشتاقند تا درباره طیف وسیعی از هنرمندانی که فیلم‌‌‌ها را می‌‌‌سازند و درباره دیسیپلینهای فیلم‌سازی، بیشتر بدانند. می‌‌‌خواهیم همین انرژی را به استیج مراسم اسکار بیاوریم.
مراسم اسکار زنده است و اتفاقات غیرمنتظره، گاهی پیش می‌‌‌آیند. آیا امسال تدابیری در نظر دارید که اگر سورپرایز بالقوه‌‌‌ای پیش آمد، مدیریتش کنید؟
قطعا. به همین دلیل است که فردی مثل جیمی را انتخاب کردیم چون او خوب بلد است چطور در برنامه زنده مسائل را مدیریت کند. گاهی امور طبق برنامه پیش نمی‌رود. مجری‌‌‌ای مثل او می‌تواند چنین لحظاتی را مدیریت کند و شرایط را به حالت عادی برگرداند.
اما به جز او، یک تیم مدیریت بحران نیز داریم که قبلا اصلا نداشتیم. کلی برنامه هم در نظر داریم. سناریوهای مختلفی را لحاظ کرده‌‌‌ایم. امیدواریم که برای هر اتفاق پیش‌بینی‌نشده‌‌‌ای آماده شویم اما برنامه‌‌‌ریزی ما برای زمانی است که مبادا آن اتفاقات پیش بیایند.
اگر میلیون‌‌‌ها سناریو هم می‌‌‌چیدم، باز هم تصورش را نمی‌‌‌کردم که ماجرای سیلی زدن پیش بیاید. حالا دیگر به نظرم، هر چیزی ممکن است رخ دهد.
اتفاق پارسال باعث شد ذهنمان نسبت به هر اتفاقی باز شود. هر اتفاقی که ممکن است در اسکار بیفتد. اما این گروهی که تشکیل داده‌‌‌ایم و برنامه‌‌‌هایی که ریخته‌‌‌ایم، اینها موقع بحران می‌توانند به سرعت دور هم جمع شوند. این تیم، سخنگوی ماست. مثل بیانیه ماست. و البته همه چیز به ابعاد و جزئیات بحران بستگی دارد. اما امیدوارم که هرگز بحرانی رخ ندهد اما به هر حال چارچوب‌هایی برای تعدیل و اصلاح شرایط در نظر داریم.
در سال‌های اخیر، تلاش‌‌‌های بسیاری شده تا مخاطبان اسکار افزایش یابند. یک اتفاقی مثل نظرسنجی محبوب‌‌‌ترین‌‌‌ها از نظر طرفداران، چندان مورد استقبال واقع نشد.
خارج کردن هشت جایزه فنی از برنامه زنده، که تحت عنوان نظرسنجی محبوب‌‌‌ترین‌‌‌ها شناخته می‌شود، این چیزها گاهی جواب می‌دهند و گاهی هم نه. اما همیشه از آنها درس می‌‌‌گیریم. به نظرم باز‌گرداندن هشت بخش به مراسم، بسیار مهم است. برنامه باید پیش برود اما این چیزی است که مخاطب دوست دارد تماشا کند و این اتفاقا، بسیار با اصول و فعالیت‌‌‌های ما همخوانی دارد. ما همواره به دنبال راه‌‌‌هایی برای جلب مشارکت مخاطب، فراتر از برنامه اصلی هستیم و امسال شاهد چند مورد جالب خواهید بود که مشتاق می‌‌‌شوی سراغ یک نمایشگر دوم بروی تا اطلاعات بیشتر به دست آوری. اعلام نامزدها امسال در متاورس نیز انجام شد و به نظر می‌رسد که مخاطبان را به خودش جذب کرده.
آیا فکر نمی‌‌‌کنید پس از ماجرای آندریا رایزبرو، امسال نیز شاهد کمپین‌‌‌های مبتنی‌بر شبکه‌‌‌های اجتماعی و دهان به دهان باشیم؟
شبکه‌‌‌های اجتماعی تاثیر بسیاری در کمپین‌‌‌ها دارد. در اینجا باید اطمینان دهم که من مدیرعامل آکادمی هستم، آکادمی‌‌‌ای که قوانینش درباره انتظاراتمان از مردم درباره نحوه تبلیغ فیلم‌‌‌هایشان، حالا بسیار شفاف‌‌‌تر از همیشه‌‌‌اند.
اما به نظرم شبکه‌‌‌های اجتماعی، فضایی هستند که اگر به درستی و به شکلی اخلاقی و منصفانه استفاده شوند، بسیار مفیدند و بستر را هموار می‌کنند. به نظرم این چیز خوبی است. فقط باید یکسری حد و مرزها و گاردریل‌‌‌ها بگذاریم و درباره انتظاراتمان و قواعد و قوانینمان، به شکلی شفاف صحبت کنیم. شرایط ممکن است گیج‌‌‌کننده باشد پس آکادمی باید درباره نحوه تبلیغ فیلم‌‌‌ها، مردم را راهنمایی کند تا همه چیز به شکلی برابر و عادلانه پیش برود.
حالا که صحبت از برابری شد، فیلم «پادشاه‌زن» مورد بی‌‌‌توجهی اسکار قرار گرفت و بازیگر زن آن، ویولا دیویس، نامزد دریافت بهترین بازیگر زن نشد. کارگردان آن، ژینا پرینس درباره این موضوع صحبت کرد. شاید آن را خوانده باشی. سوالم این است. کمپین‌‌‌های دهان به دهان، از ارتباطات اجتماعی‌‌‌ای که در هالیوود دارند استفاده می‌کنند که معمولا در این میان، افراد سیاه‌پوست، به‌ویژه زن‌‌‌ها از دور خارج می‌شوند. نقش آکادمی در این میان چیست تا اطمینان دهد که کمپین‌‌‌های تبلیغاتی، برای همه و به شکلی عادلانه، در دسترسند؟
من خانم پرینس را خیلی دوست دارم. او را دوست جدید خودم می‌‌‌دانم که بسیار با‌استعداد است. در صنعت ما، گاهی مقاومت وجود دارد و تصور می‌شود که بعضی نقش‌‌‌ها و ژانرها، ارزش جایزه گرفتن ندارند. ما به عنوان یک آکادمی، سخت تلاش می‌‌‌کنیم تا اطمینان حاصل کنیم که اعضای ما این فیلم‌‌‌ها را می‌‌‌بینند و وارد پروسه می‌کنند.
یکی از بازیگران گفته بود که فیلم من دیده نشد چون آکادمی فکر نمی‌‌‌کرد این فیلم، ارزش بررسی شدن دارد. ما باید این موانع را بشکنیم. آن فیلم، بسیار قابل‌توجه بود. موفقیت مهمی بود. از نظر تجاری نیز بسیار موفق بود.
ما به شکلی کنشگرانه و سالم، می‌‌‌خواهیم با اعضا گفت‌وگو کنیم و قوانین مشخصی وضع کنیم. به‌خصوص در همین رابطه. امسال قصد داریم با گروه متنوعی از افراد، درباره این مساله گفت‌وگو کنیم و ببینیم این میان، چه اتفاقی افتاد و چه چاره‌‌‌ای می‌توان اندیشید تا اعضای آکادمی، به درک عمیق‌‌‌تری به مساله برسند.
این برای ما بسیار مهم است. خیلی ناراحتم که آن اتفاق افتاد.
بیایید درباره موضوع سیلی صحبت کنیم. رئیس آکادمی، جانت یانگ اخیرا گفته که واکنش آکادمی به آن مساله، کافی نبود. یک واکنش کافی، به چه شکل است؟
هر چه بیشتر به مراسم امسال نزدیک می‌‌‌شویم، مردم بیشتر یاد آن مساله می‌‌‌افتند. ما به عنوان یک موسسه، باید به آرامی و با همدلی حرکت کنیم و با اعضا و نامزدهایمان به شکلی شفاف ارتباط داشته باشیم.
بیایید امیدوار باشیم که امسال چنین اتفاقی نیفتد اما در مورد اتفاق سیلی زدن، باید بگویم که می‌توانستیم سریع‌‌‌تر واکنش نشان دهیم و اقدام کنیم. منظورم فقط همان شب مراسم نیست. منظورم واکنشمان پس از مراسم است و البته نحوه اظهاراتمان درباره آن اتفاق و ویل اسمیت و کریس راک و مهمان‌‌‌ها و اعضا. آن لحظه‌‌‌ای بود که می‌توانستیم افراد را دور هم جمع کنیم.
چند روز بعد و در حین گفت‌وگو درباره کمپین فیلم «به لزلی»، هیات‌مدیره را گرد هم آوردیم و یک بیانیه شفاف آماده کردیم. امیدوارم شفاف بوده باشد. برای ما که بود. گفت‌وگو ادامه خواهد داشت اما آکادمی باید سریع‌‌‌تر و به شکلی شفاف‌‌‌تر، همه ذی‌نفعان را دور هم جمع کند، همه کسانی که مستقیما تحت‌تاثیر چنین اتفاقاتی هستند.
