این فیلم تبلیغاتی دودقیقه‌ای در یک موزه هنری می‌گذرد، جایی که گروهی از دانش‌آموزان زیر نظر معلم خود طراحی می‌کنند. ناگهان نقاشی‌های روی دیوار جان می‌گیرند و دستی از یک تابلو بیرون می‌آید و بطری کوکاکولا را از نقاشی وارهول بیرون می‌کشد. در ادامه بطری نوشابه میان شخصیت‌های نقاشی‌های جدید و قدیمی در تالار موزه دست به دست می‌شود تا در نهایت به دختری با گوشواره مروارید اثر یوهانس ورمیر (1665) برسد که بطری را باز کرده و آن را تعارف می‌کند. بنیاد هنر‌های تجسمی اندی وارهول با این کمپین همراه است. مدیر فروش بنیاد می‌گوید: این شاهکارهای هنری، همراه با آثار هنرمندان نوظهور از سراسر جهان، قدرت الهام‌بخش هنر‌های بصری را از طریق لنز جادویی کوکاکولا نشان می‌دهند.
در سال‌های اخیر استفاده از آثار هنری معروف در تبلیغات به یک استراتژی محبوب تبدیل شده است. اما برخلاف بنیاد اندی وارهول، هنرمندان دیگر همیشه این کمپین‌ها را تایید نمی‌کنند. در ماه نوامبر، بنکسی، هنرمند خیابانی بریتانیایی، برند لباس Guess را به دلیل استفاده بدون اجازه از آثار هنری او برای مجموعه جدیدش، محکوم کرد. از سوی دیگر آثار هنرمند آمریکایی کیت هرینگ تقریبا در همه جا ظاهر شده است، از کفش‌های ورزشی گرفته تا کمپین جواهرات.
شاید عده زیادی از علاقه‌مندان هنر با دیدن آثار هنری مطرح در تبلیغات چیز‌های مختلف ناراحت شوند، اما امروزه دیدن آثار هنری مشهور در این مکان‌ها بسیار رایج شده است. این کار می‌تواند باعث معرفی بیشتر آثار هنری به کسانی باشد که شناختی از هنر ندارند. کوکاکولا در کنار این کمپین تبلیغاتی، صفحه جدیدی راه‌اندازی کرده است که در آن بازدیدکنندگان می‌توانند نقاشی‌های موجود در آگهی را مشاهده کنند و مصاحبه با برخی از هنرمندان مطرح معاصر را تماشا کنند.
