چین از خاورمیانه چه می‌خواهد؟

در 11 اردیبهشت 1402 آرامکو، شرکت دولتی نفت عربستان‌سعودی، شرکت چینی بائواستیل و صندوق سرمایه‌‌گذاری ملی عربستان توافق‌‌نامه‌‌ای برای احداث نخستین مجتمع تولید ورق فولادی یکپارچه در عربستان امضا کردند. این نخستین واحد تولید ورق است که در حوزه‌‌ کشورهای عرب شورای همکاری خلیج‌‌فارس بنا شده است. قرار است این مجتمع در شهر صنعتی راس‌‌الخیر برپا شود. این منطقه یکی از چهار منطقه‌‌ ویژه‌‌ اقتصادی است که محمد بن‌سلمان، ولیعهد عربستان ایجاد کرده است. پیش‌‌بینی می‌‌شود ظرفیت تولید این مجتمع 5/ 1میلیون تن ورق فولادی در سال باشد.

هدف از اجرای توافق‌‌نامه یادشده ارتقای تولید داخلی با بومی‌‌سازی تولید ورق سنگین فولادی، به اشتراک‌‌گذاری دانش و در نهایت ایجاد ظرفیت صادرات به کشورهای عرب حوزه خلیج‌‌فارس و فراتر از آن منطقه خاورمیانه و شمال آفریقاست. این در حالی است که چینی‌‌ها دست روی دست نگذاشته‌‌اند و در امارات و عمان (و دیگر کشورهای عربی و آفریقایی) هم فعالیت‌‌های خود را در عرصه‌‌های اقتصادی و نظامی آغاز کرده‌‌اند.  محور مجموعه مقالات امروز نقش چین در خاورمیانه است و به این مساله می‌‌پردازد که چینی‌‌ها دیگر منطق «پوشش استراتژیک» را دنبال نمی‌‌کنند. آنها به‌‌طور رسمی وارد حوزه‌‌ نفوذ آمریکا شده‌‌اند و می‌‌کوشند امنیت سیاسی و اقتصادی این منطقه را با پیوند دادن اقتصاد این کشورها به خود تامین کنند.