به گزارش «دنیای‌اقتصاد»، به جز موارد استثنایی تقریبا همه متقاضیان مصرفی مسکن در بازار همواره تمایل داشته و دارند که آپارتمان‌‌‌های کم‌‌‌سن خریداری کنند. شاید برای خریداران سرمایه‌‌‌ای ملک این پارامتر به اندازه متقاضیان مصرفی که خانه‌‌‌ای برای سکونت خود و خانواده خریداری می‌کنند، اهمیت نداشته باشد. اما واقعیت این است که فاصله سطح قیمت‌های پیشنهادی مسکن از حدود بودجه تقاضای مصرفی به حدی زیاد شده که دیگر خواه‌‌‌ناخواه ملاک انتخاب ملک توسط این گروه از خریداران چیزی جز «قیمت» و «استطاعت پرداخت» نیست. البته این به معنای بی‌‌‌اعتنایی خریداران به ویژگی‌‌‌های دیگر املاک بازار مثل سن بنا، امکانات و موقعیت مکانی نیست و همواره ترکیبی از همه این عوامل در انتخاب نهایی دخیل است. اما واقعیت این است که همه ملاک‌‌‌های انتخاب املاک در مراتب بعدی اهمیت قرار گرفته‌‌‌اند و در وهله اول مساله تناسب قیمت و استطاعت پرداخت متقاضیان خرید ملک مورد بررسی قرار می‌گیرد و در مورد بسیاری از ملاک‌‌‌های دیگر اغماض یا سهل‌‌‌گیری صورت می‌گیرد.
با این همه تحقیق میدانی از بازار مسکن نشان می‌دهد همچنان آپارتمان‌‌‌های تا 10 سال ساخت با اقبال بیشتری از سوی خریداران روبه‌رو است و آنها تلاش می‌کنند حتی واحدهای بدون پارکینگ اما ترجیحا با سن بنای یک‌رقمی را برای سکونت پایدار تملک کنند. خرید از گروه سنی ابنیه تا 10 سال ساخت موجب می‌شود خانوارها دست‌‌‌کم در یک بازه 5 تا 10 ساله دغدغه‌‌‌ای برای تبدیل ملک خود نداشته باشند، چراکه در یک بنای نسبتا سر‌پا با وضعیت مشاعات قابل قبول ساکن شده‌‌‌اند و این امتیاز مهم گروه سنی تا 10 سال ساخت در فایل‌‌‌های فروش موجود در بازار مسکن شهر تهران است.
