گویا روند داستان به این شکل بوده که رئیس دبیرخانه ستاد هماهنگی مبارزه با مفاسد اقتصادی در نامه‌ای به محمد مخبر نکاتی را درباره انعقاد قراردادهای خارجی عنوان می‌کند و خواهان ممنوعیت عقد قرارداد دلاری یا یورویی با بازیکنان و مربیان خارجی می‌شود. در بخشی از این نامه «درخواست استفاده از ریال یا سایر ارزهای جایگزین منطقه‌ای به‌جای دلار در انعقاد قراردادهای کاری و حرفه‌ای با مربیان و بازیکنان ورزشی خارجی» مطرح شده است. در پی این نامه هم معاون اول رئیس‌جمهور در نامه‌ای خطاب به وزیر ورزش و جوانان این موضوع را ابلاغ و دستور اجرای آن را صادر کرده است.
در ادامه برنا فیروزی، معاون توسعه مدیریت و منابع وزارت ورزش و جوانان در نامه‌ای به رئیس کمیته ملی المپیک، رئیس کمیته پارالمپیک، مدیران باشگاه پرسپولیس و استقلال و روسای فدراسیون‌ها «درخواست استفاده از ریال یا سایر ارزهای جایگزین منطقه‌ای به‌جای دلار» را به اطلاع آنها می‌رساند. هرچند در نامه معاون وزارت ورزش نامی از یورو برده نشده، اما در بخشی از نامه دبیرخانه ستاد هماهنگی مبارزه با مفاسد اقتصادی این کلمه (یورو) به چشم می‌خورد. با توجه به این نامه تیم‌های پرسپولیس و استقلال منع عقد قرارداد دلاری و یورویی دارند، اما سایر تیم‌های لیگ برتر چنین ممنوعیتی ندارند، چرا که زیرنظر وزارت ورزش و جوانان نیستند.
حقیقتا نمی‌دانیم چنین دستورالعملی تا چه اندازه قابل اجرا خواهد بود. با این حال در همین بدو کار، چند نکته مهم جلب‌توجه می‌کند؛ این که چرا سرخابی‌ها حق عقد قرارداد دلاری ندارند و بقیه باشگاه‌ها می‌توانند این کار را انجام بدهند؛ ایا این تبعیض نیست؟ در ادامه باید پرسید آیا واقعا اجرای چنین مصوباتی برای فوتبال به اصطلاح حرفه‌ای ایران ممکن و مفید است؟ همین اواخر انواع و اقسام خبرها را داشته‌ایم در مورد این که حتی برخی صاحبخانه‌ها هم در شهرهای بزرگ کشور از مستاجران خود اجاره‌بهای دلاری طلب می‌کنند؛ در چنین شرایطی چطور انتظار داریم بازیکن و مربی خارجی به ایران بیاید و مثلا با دینار عراق و درهم امارات یا حتی یوآن چین و روبل روسیه قرارداد ببندد؟ از سوی دیگر همزمانی این قانون محدودکننده با افزایش سهمیه بازیکنان خارجی در لیگ برتر هم بامزه است؛ بالاخره دارید راه حضور خارجی‌ها را هموار می‌کنید یا مانع جلوی پای‌شان می‌چینید؟!