شیفتگی مردم به کشتی تایتانیک چندین نسل را در بر می‌گیرد و هیچ سوالی در مورد دلیل آن وجود ندارد. کشتی اقیانوس پیمای لوکس 7.5 میلیون دلاری (بیش از 200 میلیون دلار امروز) نشان دهنده عظمت بود و برای بسیاری چراغ امید بود. ساخت آن در 3 مارس 1909 آغاز شد و پس از تکمیل، بزرگترین کشتی در نوع خود بود (تقریباً سه زمین فوتبال به طول یک ساختمان 17 طبقه!).
به گزارش فرارو، در 10 آوریل 1912، کشتی تایتانیک اولین سفر خود را از ساوت‌همپتون، انگلستان به شهر نیویورک آغاز کرد. اما چند روز پس از سفر، کشتی به کوه یخ برخورد کرد و ظرف چند ساعت غرق شد. حدود 1500 نفر در این فاجعه جان باختند. امروزه، این کشتی در انتهای اقیانوس اطلس قرار دارد.
به عکس‌های کمیاب یکی از زیباترین کشتی‌هایی که تاکنون وجود داشته است نگاه کنید.
ورودی عرشه
بسیاری از امکانات درجه یک، از جمله کابین‌ها، سالن سیگار، رستوران‌ها و موارد دیگر در اینجا دیده می‌شود. این هدفی بود که مهمانان تا حد امکان احساس کنند که در خانه هستند.
اپراتور بی سیم
فناوری ارتباط بی سیم مورد استفاده در کشتی در آن زمان نسبتاً جدید بود. با انتقال کد مورس روی فرکانس موج باز کار می‌کرد. پس از این فاجعه، برای همه کشتی‌های درجه یک الزامی شد که در صورت بروز مشکل در نزدیکی، یک ساعت رادیویی دائمی 24 ساعته داشته باشند.
کاپیتان اسمیت
کاپیتان ادوارد اسمیت (سمت راست)، قبل از حرکت به کشتی تایتانیک، چندین دهه تجربه داشت. افسر نیروی دریایی بریتانیا قرار بود پس از اولین سفر دریایی تایتانیک بازنشسته شود.
دودکش‌ها
کشتی فقط به سه دودکش برای سرویس دهی دیگ‌های عظیم در انتهای کشتی نیاز داشت. با این حال، با توجه به اندازه کشتی، طراحان یک دودکش دیگر برای اهداف زیبایی شناختی و ارائه هوای تازه به موتورخانه‌های زیر اضافه کردند.
زیر کشتی
حتی سیستم نیروی محرکه بخار با در نظر گرفتن تجملات طراحی شده بود. ملخ‌های سمت عقب کشتی برای جلوگیری از لرزش‌های غیرضروری به صورت زاویه‌ای قرار داشتند. این امکان را برای مسافران، به ویژه آن‌هایی که در طبقه اول در نزدیکی طبقات بالاتر کشتی هستند، فراهم می‌کرد تا صاف‌ترین بادبان ممکن را تجربه کنند.
فضای نشستن در فضای باز
بسیاری از نقاط مشترک درجه یک دارای عناصر طراحی ادواردی بودند، سبک محبوب معماری در میان ثروتمندان در اوایل دهه 1900. ویژگی‌های کلیدی دکور این دوره شامل ورودی‌های قوسی شکل و الگو‌های طراحی ساده است.
اتاق نشیمن
از مسافران درجه یک در طول وعده‌های غذایی و در سالن‌ها با موسیقی زنده پذیرایی می‌شد. در مجموع، پنج پیانو روی لاینر وجود داشت: سه پیانو Steinway، دو پایه ایستاده مدل R، و یک مدل B در اتاق پذیرایی.
سالن درجه یک
برای اینکه مسافران، به ویژه نخبگان ثروتمند، مناظری تماشایی داشته باشند، بیش از 2000 پنجره دریچه‌ای در بدنه کشتی ساخته شد.
سالن درجه یک
دسترسی به نقاط درجه یک، مانند این سالن، به بلیطی نیاز داشت که حداقل 150 دلار (امروزه 3967 دلار) هزینه داشت. بیشتر فضایی که در بالای کشتی قرار داشت فقط به این مسافران محدود بود.
اتاق مطالعه
اتاق دنج خواندن و نوشتن درجه یک مملو از صندلی‌های استراحت بود. مسافران می‌توانستند کتاب‌هایی را از کتابخانه کشتی که به‌عنوان سالن استراحت درجه دو نیز عمل می‌کرد، بیرون بیاورند.
اتاق خواندن و نوشتن
اتاق خواندن و نوشتن دارای هزاران نور طبیعی بود که آن را به مکانی عالی برای نوشتن نامه‌ها در کشتی تبدیل می‌کرد. حتی یک اتاق پست با پنج کارمند پست وجود داشت - سه نفر از اداره پست ایالات متحده و دو نفر از پست سلطنتی.
اتاق خواندن و نوشتن
اتاق خواندن و نوشتن دارای هزاران نور طبیعی بود که آن را به مکانی عالی برای نوشتن نامه‌ها در کشتی تبدیل می‌کرد. حتی یک اتاق پست با پنج کارمند پست وجود داشت - سه نفر از اداره پست ایالات متحده و دو نفر از پست سلطنتی.
استخر
برای مسافران درجه یک، استخری با 30 فوت طول و 20 فوت عرض در کشتی وجود داشت. هزینه ورودی برای استفاده از استخر برای هر نفر 0.25 دلار (7 دلار امروزی) بود.
ورزشگاه
سالن ورزشی تایتانیک دارای تجهیزات باشگاهی و دوچرخه‌های ثابت بود.
محوطه نشیمن تفرجگاه
در اینجا نمونه دیگری از تفرجگاه است. تعدادی از سوئیت‌های پارلور کشتی (گران‌ترین اتاق‌های مهمان در کشتی) دارای یک عرشه تفرجگاه خصوصی بودند.
اتاق خواب درجه یک
در کشتی تایتانیک 840 اتاق خواب مهمان وجود داشت، 416 اتاق در طبقه اول، 162 در طبقه دوم و 262 اتاق در طبقه سوم. این کشتی فراآتلانتیک تقریباً 2200 نفر را در اولین سفر خود حمل کرد که 1300 نفر مسافر بودند.
سالن غذاخوری درجه سه
این مسافران در تخت‌های دوطبقه در کابین‌های کوچک می‌خوابیدند و یک سالن غذاخوری کم‌حجم داشتند.
سالن درجه یک
پس از صرف شام، مرسوم بود که مردان درجه یک به اتاق سیگار و مشروبات می‌رفتند. در آنجا با مشروبات و سیگار‌های خوب پذیرایی می‌شدند.
کافه پاریس
از جمله گزینه‌های ناهارخوری در کشتی برای درجه یک، کافه پاریس بود. این غذاخوری عجیب و غریب که شبیه کافه‌ای در پیاده‌رو در پاریس است، حتی پیشخدمت‌های فرانسوی را هم داشت.
کافه خوری
مسافران درجه یک همچنین می‌توانستند به کافه Veranda بروند - یک سالن با تم گرمسیری با درختان نخل وارداتی برای ایجاد حال و هوای گرمسیری.
غذای درجه یک
یک شب، از مهمانان با یک وعده غذایی 10 وعده‌ای پذیرایی شد که شامل ماهی آزاد سرخ شده با سس موسلین، گوشت بره با سس نعناع و اکلر شکلاتی و وانیلی بود.
سالن غذاخوری اصلی
کشتی مسافربری چهار رستوران داشت. بزرگترین آن سالن غذاخوری درجه یک با مساحت 10000 فوت مربع بود که می‌توانست 500 نفر را به طور همزمان در خود جای دهد.
سالن سیگار کشیدن
شیشه‌های رنگی زیبا در طراحی گنجانده شده بود. تکه‌هایی از قاب پنجره‌های شیشه‌ای رنگی هنوز هم پس از 100 سال در محل خرابه‌های کشتی یافت می‌شود.
آسانسور‌ها
مسافران درجه یک با سه آسانسور برقی طلاکاری شده پذیرایی می‌شدند. این آسانسور درست روبروی پلکان بزرگ واقع شده است و از عرشه‌های A-E استفاده می‌کند. همچنین یک آسانسور دیگر کمی مجلل در دسترس مسافران درجه دو بود.
راه پله‌ها
با توجه به اندازه کشتی، جای تعجب نیست که تعداد زیادی پله در تایتانیک وجود دارد، تقریباً 25. بیشتر آن‌ها بر اساس کلاس تقسیم شده بودند، در حالی که برخی از آن‌ها صرفاً برای کارکنان بود.
پله بزرگ درجه یک
می‌توان گفت یکی از نمادین‌ترین ویژگی‌های داخلی کشتی، پلکان بزرگ یک مرکز مجلل بود که به مسافران درجه یک کشتی خدمات رسانی می‌کرد. پله‌ها دارای حکاکی‌های چوبی پیچیده، ساعتی پرآذین، نرده‌های فرفورژه و گنبدی شیشه‌ای بالای سرشان بود.
یک اتاق درجه دو دیگر
در اینجا یک اقامتگاه درجه دو می‌بینید که می‌تواند یک تا چهار نفر را در خود جای دهد. در حالی که آن‌ها نسبت به کابین‌های درجه یک مجلل‌تر بودند، اما همچنان دارای اثاثیه ظریف‌تر بودند (چیزی که اتاق‌های طبقه سوم فاقد آن بودند).
اتاق خواب درجه دو
بسیاری از امکانات رفاهی درجه دو با اتاق‌های درجه یک که در آن زمان در کشتی‌های دیگر پیدا می‌کردید برابری می‌کرد. هزینه خوابیدن در چنین اتاقی تقریباً 60 دلار (تقریباً 1700 دلار امروز) بود.
اتاق نشیمن لوکس
مجلل‌ترین سوئیت‌های کشتی، سوئیت‌های پارلور، شامل شومینه و اتاق‌های نشیمن خصوصی بود. فقط چهار عدد وجود داشت. بلیط‌های حیرت انگیز آن 4350 دلار (امروز 115060 دلار) قیمت داشت.
