چگونه کودکان می توانند الگوی مناسبی برای خواهر یا برادرش باشند؟

شاید شما هم مانند خیلی از پدر و مادرهای دیگر به دنبال راه‌های آسان و میان‌بر باشید. البته برای اینکه مسیر مراقبت و پرورش کودکان‌تان آسان‌تر شود. بهترین راه خودتان هستید. یعنی اگر خودتان بهترین رفتار را داشته باشید، فرزند ارشد، از رفتار شما می‌آموزد. به این ترتیب فرزند کوچکتر نیز او را الگو قرار می‌دهد. اما چگونه؟ 

 

به گزارش تاشش، برای رسیدن به پاسخ، مطلب زیر را از دست ندهید.

 

 

از خود بپرسید: آیا من الگوی خوبی برای فرزندانم هستم؟ اگر فرزندانی صبور می‌خواهید، خودتان صبور باشید، اگر فرزندانی مستقل می‌خواهید، خودتان مستقل باشید. دانشمندان حوزه کودک معتقدند،‌ کودکان از رفتار والدین بیشترین الگوبرداری و یادگیری مشاهده‌ای را دارند. 

 

اگر می‌توانید هیجانات خود را مدیریت کنید، عزت‌نفس و اعتمادبه‌نفس دارید، خودآگاهی، صداقت، ارتباطات سالم اجتماعی و عاطفی دارید، می‌توانید رفتار پسندیده،‌ پرمهر و بی‌انتظاری در مقابل فرزند ارشد خود داشته باشید. درغیراین‌ صورت، ما نمی‌توانیم الگوی مناسبی برای فرزند یا فرزندان خود باشیم. پس مرحله اول،‌ خودمان هستیم. 

 

به گفته دانشمندان، اگر فرزند ارشد ما، هم‌بازی خوبی برای فرزند کوچکتر باشد اما ما بنا به هر دلیلی، رفتار متناقضی داشته باشیم، فرزند کوچکتر دچار سردرگمی و تناقض می‌شود.

 

 

به معنای این جمله فکر کنید. آیا ما می‌توانیم روی یک کاغذ بنویسم: یک کودک خوب، کودکی باادب و مهربان است و به کودک یا کودکان خود ارائه دهیم؟ پاسخ منفی است. یک الگو، بایستی توسط کودک، لمس و تجربه شود. کودک باید الگو را زندگی کند. 

 

والدینی که رفتار صحیح و مطلوبی در برابر کودکش دارد، الگوی رفتاری بی‌نظیری است که با هیچ درس و آموزه‌ی کلامی، جایگزین نمی‌شود. این یک چرخه است. فرزند اول، رفتار شما را می‌بیند، از طریق مشاهده و تقلید، آن را یاد می‌گیرد و الگو قرار می‌دهد، سپس فرزند کوچک‌تر، فرزند ارشد را الگو قرار می‌دهد.

 

 

از همان ابتدا، رابطه‌ای حمایتگر و پرمحبت بین فرزند ارشد و فرزند کوچکتر برقرار سازید. این کار را به فرزند ارشد بیاموزید. البته با عملِ مثبت خود، در قالب‌هایی حتی مانند قصه و بازی. به نیازهای هردو کودک احترام بگذارید و هرگز آنها را با هم مقایسه نکنید. نسبت به ظرفیت‌های هر کودک، تقسیم مسئولیت کنید و تشویق‌شان کنید. 

 

صحبت کردن درباره رفتارهای مختلف را فراموش نکنید. اگر کودک کار اشتباهی انجام می‌دهد از او سوالات مختلف بپرسید تا به کارهای خود فکر کند. کودکانی که به کارهای خود فکر نکنند، نمی‌توانند عملکر مطلوبی نشان دهند. 

 

به هر کودک خود، به صورت برابر عشق بورزید، استعدادها و پویایی‌های هر یک را جداگانه شناسایی کنید و در نهایت برای یک خانواده‌ی واحد و متحد تلاش کنید.

 

به این ترتیب باید از خودمان شروع کنیم تا الگوی مناسب رفتاری باشیم و فرزند ارشد نیز الگوی مناسبی شود برای خواهر یا برادر کوچک‌ترش.