به نوشته روزنامه نیویورک‌تایمز، رفتار او تغییر محسوسی برای رئیس‌جمهوری روسیه است که در طول همه‌گیری انزوای شدید را انتخاب کرده بود و رهبران بازدیدکننده را مجبور کرد در انتهای میزهای غول‌پیکر بزرگ بنشینند و افراد را مجبور می‌کرد تا دو هفته در قرنطینه بمانند تا بتوانند او را ببینند. این انزوا تا زمانی که سیاستمداران در جاهای دیگر به‌دلیل کاهش ترس از کووید-19 از چنین اقدامات احتیاطی صرف نظر کردند، ادامه داشت. هنگامی که روسیه به اوکراین حمله کرد، عملکرد پوتین کاملا در تضاد با ولودیمیر زلنسکی، رئیس‌جمهوری اوکراین بود که به‌طور منظم از مواضع خط مقدم، مراسم‌های شلوغ و اتاق‌های بیمارستانی تنگ و تار بازدید می‌کرد.
اگرچه بسیاری از اقدامات احتیاطی به قوت خود باقی مانده است، رهبر روسیه به‌طور قابل توجهی با انبوه جمعیت در ظاهر هماهنگ‌شده تعامل دارد و پس از شورش شبه‌نظامیان خصوصی واگنر خود را در ارتباط و مسوول نشان می‌دهد. یک روزنامه‌نگار ماه گذشته درحالی‌که رهبر روسیه در برابر جمعیتی در کرونشتات قرار گرفته بود، با پوتین تماس گرفت و این سوال را پرسید: «نظرتان درباره قرنطینه چیست؟» پوتین پاسخ داد: «مردم مهم‌تر از قرنطینه هستند.»
پوتین مدت‌ها بود که از سیاست‌های پوپولیستی متنفر بوده و نوع بوسیدن نوزاد مورد نظر سیاستمداران آمریکایی را که در کارزارهای انتخاباتی استفاده می‌کنند، بی‌اهمیت و مبتذل می‌دانست. تلاش‌های فی‌البداهه او برای ارتباط با مردم روسیه در طول سال‌ها اغلب عجیب بوده است، مانند زمانی که او پیراهن پسر جوانی در سال2006 در کاخ کرملین را بلند کرد و شکمش را بوسید. (پوتین بعدا گفت که می‌خواسته او را مانند یک بچه گربه در آغوش بگیرد، تصویری ناسازگار برای یک سرهنگ سابق کا‌گ‌ب). رهبر روسیه رویدادهای کنترل‌شده‌تری را ترجیح می‌دهد، اغلب بازرسی‌شده و ملاقات با گروه‌های کارگری، برگزاری نشست‌ها با مقامات زیردست، ریاست بر مراسم نظامی یا گاهی اوقات بازی کردن با حیوانات. بسیاری از این تصاویر فعال با همه‌گیری از بین رفت؛ زمانی که پوتین بیشتر به عنوان یک اقتدارگرای گوشه‌گیر شناخته شد که احتمالا در یک نقطه از پشت میز خود نشسته بود تا یک جنگ برنامه‌ریزی‌نشده را راه‌اندازی کند.
اما به نظر می‌رسد که شورش 24ژوئن توسط یوگنی وی.پریگوژین، سرمایه‌دار مزدور، محاسبات را برای رهبر روسیه تغییر داده است. چند روز پس از قیام پریگوژین، پوتین به دربنت، شهری در منطقه داغستان جنوبی روسیه سفر کرد و در برابر جمعیتی ظاهر شد که از خوشحالی فریاد می‌زدند - دیداری پرحاشیه که روسیه سال‌ها بود مانند آن را از رهبر خود ندیده بود. سخنگوی او، دیمیتری اس.پسکوف، بعدا گفت که پوتین برخلاف «توصیه‌های قوی کارشناسان» عمل کرده و «تصمیم قاطعی» برای تعامل با جمعیت گرفته است؛ زیرا او نمی‌توانست این افراد را رد کند و به آنها سلام نکند.
تاتیانا استانووایا، یکی از اعضای ارشد مرکز اوراسیا کارنگی روسیه گفت: تصمیم برای دیدار با افراد به‌طور قطع انتخاب شخصی پوتین بوده است. این تا حدی برای ارسال پیام به نخبگان روسیه طراحی شده است تا بتواند ستایش مردم کشور خود را حفظ کند. استانووایا گفت: «شورش پریگوژین - این قوی‌ترین ضربه به مشروعیت رهبری بود و مشروعیت از کجا می‌آید؟ از مردم! بنابراین، میل به بازگشت به میان مردم و احساس حمایت از آنها، نوعی نیاز است که در پس زمینه شورش ایجاد می‌شود.»
به همین ترتیب، حضور پوتین با جمعیت مختلف در روزهای پس از آن ادامه داشته است. در 23ژوئیه، او رئیس‌جمهوری بلاروس، الکساندر جی.لوکاشنکو را به کرونشتات، شهری در جزیره‌ای خارج از سن‌پترزبورگ برد که به‌خاطر تاریخ شورش‌های اوایل قرن بیستم معروف است. این دو رهبر در میان جمعیت بیرون کلیسای جامع؛ جایی که پوتین بین عروس و داماد ایستاده بود، حاضر شدند. او دختربچه‌ای خندان را با عینک آفتابی صورتی در بغل خود گرفت. چند روز بعد، رئیس‌جمهوری روسیه میزبان رهبران ارشد آفریقا در سن‌پترزبورگ بود.
اگرچه این نشست با فهرست محدود سران کشورهای آفریقایی نتوانست انزوای ژئوپلیتیک روسیه را حل کند، اما توانست تا حدی پوتین را از کنج انزوای خود بیرون بکشد. در یکسری عکسبرداری‌های پیاپی، ملاقات‌ها و گشت و گذارهای رهبر روسیه شاید بیش از هر زمان دیگری از قبل از همه‌گیری، جنبه شخصی داشته است. رهبر روسیه با خوشحالی رهبران آفریقایی در تمام سطوح و همچنین همسران آنها، یک شام بزرگ را میزبانی کرد و از برخی از مقاماتی که در رژه سنتی کشتی‌های جنگی روز نیروی دریایی روسیه در رودخانه نِوا بودند، پذیرایی کرد. سپس او در کنار مقامات دفاعی روسیه و رهبران آفریقایی با یک قایق پر جمعیت به کرونشتات بازگشت. وی در حاشیه رژه نیروی دریایی به خانواده گورلوف از ماگادان در شرق دور روسیه سلام کرد.
والدین این خانواده یک روز قبل به‌دلیل بزرگ کردن 10فرزند نشان افتخار والدین را دریافت کرده بودند. این بخشی از تلاش طولانی‌مدت دولت روسیه برای مبارزه با کاهش جمعیت از طریق ترویج «خانواده‌های چند فرزندی است.» پوتین در بین هفت کودکی که گورلوف‌ها برای عکاسی آورده بودند، غوطه می‌خورد. در روزهای اخیر، پوتین به‌طور متناوب درحالی‌که کشورش در جنگ است، به تعامل با جمعیتی که به نظر می‌رسد برای برقراری ارتباط عادی طراحی شده است، می‌پردازد.این تصاویر می‌تواند نشان می‌دهد که او به‌رغم جنگ با اوکراین وفاداری مردم را حفظ کرده است. درحالی‌که برخی می‌گویند طولانی شدن جنگ موجب شده است که بسیاری از روس‌ها ناراضی شوند.
به همین منظور پوتین روز چهارشنبه در برابر بیوه‌هایی که شوهرانشان در جنگ جان باخته‌اند، ظاهر شد و دستش را روی سر دختر جوان یک سرباز کشته‌شده کشید و بر شانه پسری که در کنار او بود، دست زد. طبق معیارهای اکثر سیاستمداران جهان، ارتباط پوتین با جمعیت هنوز محدود است. زلنسکی، در مقایسه، برنامه‌ای مملو از تعاملات عمومی را دنبال می‌کند. یک نامزد پرمشغله ریاست‌جمهوری آمریکا ممکن است در عرض یک هفته با جمعیت بیشتری نسبت به پوتین در سال گذشته تعامل کرده باشد. اما با توجه به استانداردهای اخیر رهبر روسیه، این تغییر قابل توجه است. سام گرین، مدیر «تاب‌آوری دموکراتیک» در مرکز تحلیل سیاست اروپا در واشنگتن گفت که پوتین ممکن است فعالیت عمومی خود را قبل از انتخابات ریاست‌جمهوری مارس آینده افزایش دهد.
این پنجمین‌بار برای رهبر روسیه خواهد بود که در انتخابات حاضر خواهد شد؛ اگرچه او هنوز به‌طور رسمی نامزدی خود را اعلام نکرده است. با سیستمی که طی سال‌ها رقبا را خنثی کرده است، پوتین بدون شک پیروز خواهد شد، اما کرملین همچنان بر میزان مشارکت و حاشیه پیروزی بالا نیاز خواهد داشت؛ همان‌طور که نخبگان روسی باید در کنار پوتین باقی بمانند. گرین می‌گوید: «شما همه این الیگارش‌ها و افرادی را در سراسر سیستم دارید که ثروتمند، قدرتمند و غیرقابل پاسخگویی هستند و این واقعیت می‌گوید که شما باید کسی را روی صحنه بیاورید که بتواند این نمایش را ادامه دهد. او باید با نخبگان ارتباط برقرار کند که در انجام این کار هم خوب است.»
