انتشار ویدئویی از مهندس اکبر ترکان در فضای مجازی و شبکه های اجتماعی، یاد این مدیر متخصص و متعهد و شریف را زنده کرد. مدیری که تا روزهای پایانی عمر شریف خود، دلسوز انقلاب و ایران بود.
به گزارش خبرآنلاین، مرحوم اکبر ترکان، سال 1395 و در یک مناظره تلویزیونی، خطاب به حجت اله عبدالملکی که در نقش کارشناس، مقابلش نشسته بود، خطاب قرار داد و گفت: «شما چه اقتصاددانی هستی که «عدد» نمی‌شناسی!؟» ترکان همان‌جا قسم جلاله خورده بود که آن اقتصاددان عدد نمی‌شناسد.
هر چند که عمر او آن اندازه نبود که وزیر شدن آن اقتصاددان را ببیند، اما حرف‌ها، آمارها و اعداد اعلام شده روزهای اخیر حجت عبدالملکی که مایه سرزنش او در محافل علمی و خبری شده، یادآور خاطره اکبر ترکان است. آن زمان، ترکان دبیر شورای عالی مناطق آزاد بود و امروز، عبدالملکی عهده دار این سمت است.
ترکان که از سال1392 از سوی حسن روحانی به ریاست مناطق آزاد منصوب شد، سنگ بنای توسعه مناطق آزاد در کشور را پایه ریزی کرد. این موضوع در پایان دولت دوازدهم به قانون تأسیس 7 منطقه آزاد و 13 منطقه ویژه اقتصادی جدید در مجمع تشخیص مصلحت نظام تصویب شد، رسید.
میراث اکبر ترکان در این سال ها که با فعالیت مستمر سایر مدیران بعد از او همراه بود، به تشکیل مناطق آزاد اینچه برون در استان گلستان، بانه-مریوان در استان کردستان، مهران در استان ایلام، اردبیل در استان اردبیل، سیستان در شمال استان سیستان و بلوچستان، بوشهر در استان بوشهر، قصر شیرین در استان کرمانشاه بود.
همچنین مناطق ویژه اقتصادی جدید نیز شامل فسا و لار در استان فارس، ابرکوه و میبد در استان یزد، زنجان، گچساران در استان کهگیلویه و بویراحمد، سرو-ارومیه در آذربایجان غربی، خواف و قوچان در خراسان رضوی، خرم آباد در استان لرستان، تاکستان در استان قزوین، شاهین شهر در استان اصفهان و منطقه ویژه اقتصادی دارویی در ساوجبلاغ استان البرز، منجر شد.
مناطق آزاد که در زمان تحریم های هوشمند امریکا به سکوی صادرات ایران تبدیل شده بود، در پایان دولت دوازدهم توانست صادرات کالا از این مناطق به خارج از کشور را به رقم 138 میلیارد دلار برساند در حالی که واردات کشور در این مناطق، درمجموع 47 میلیارد دلار بوده است. گزارش مرکزپژوهش های مجلس که حاصل بررسی سالهای1392 تا1398 بود نشان داد «حدود 10 درصد جذب سرمایه گذاری مستقیم خارجی و حدود 4 درصد اشتغال زایی کل کشور» را به خود اختصاص داده است.
اگرچه اکبر ترکان تا سال1396 به عنوان دبیر مناطق آزاد بود اما تلاش ترکان برای عبور کشور از تحریم ها به پایه گذاری اقداماتی در مناطق آزاد منجر شد که این فعالیت ها نتیجه تخصص و تجربه او از زمان جنگ تحمیلی بود. موضوعی که حسن روحانی را بر آن داشت تا از ظرفیت او در دولت های یازدهم و دوازدهم بهره برداری کند.
مهندس ترکان که در سال 1349 از دانشگاه صنعتی شریف در رشته مهندسی مکانیک فارغ التحصیل شده بود، از 1 تیر 1360 تا 4 مرداد 1361 استاندار ایلام و از 15 تیر 1362 تا 14 بهمن 1363 استاندار هرمزگان بود. اکبر ترکان تنها فرد غیرنظامی بود که در جمهوری اسلامی ایران به مقام وزارت دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح رسید.
او در انتخابات ریاست جمهوری دوم خرداد 1376 از نامزدی علی‌اکبر ناطق نوری حمایت کرد و در کابینه اول محمود احمدی‌نژاد بمدت 4 سال معاونت وزارت نفت را تا آستانه انتخابات ریاست جمهوری 1388 برعهده داشت.
ترکان در انتخابات 1388 در ستاد میرحسین موسوی فعال بود و به او رأی داد. با انتخاب روحانی به مقام رئیس‌جمهوری، بار دیگر به صحنه مدیریت اقتصادی دولت بازگشت و در دولت اول روحانی به یکی از مهمترین مشاوران اقتصادی رئیس جمهور تبدیل شد. دبیری شورای هماهنگی مناطق آزاد تجاری-صنعتی و ویژه اقتصادی، سرپرست موقت سازمان فضایی ایران، شورای عالی امور ایرانیان خارج از کشور، معاونت امور بین‌الملل ریاست جمهوری و دبیرخانه جنبش عدم تعهد و ریاست سازمان نظام مهندسی ساختمان، از مهمترین مسئولیت های مهندس ترکان در این سالها بوده است.
او در سال1396 گفته بود «کسانی که گمان می‌کنند روحانی شکست بخورد آنها برنده خواهند بود از این مساله غافلند که شکست روحانی یعنی پایان امید تغییر و اصلاح در ایران است.»
ترکان بعد از مقاومت های داخلی در مذاکرات وین6 و زمانی که تنها یک امضا برای توافق با امریکا کافی بود در مصاحبه ای از افراد و نهادهایی که مانع به نتیجه رسیدن مذاکرات می شوند انتقاد کرده و گفته بود «اگر عده ای فکر کنند که باید مانع موفقیت دولت شوند تا خودشان بر سر کار بیایند، اما زمانیکه به موفقیت برسند و به فرصت هایی که می تواند فشار مردم ایران را کم کند، اعتنایی نکنند این رفتار غیرانسانی خواهد بود. باید به سمتی برویم که فشار تحریمی به زندگی مردم آسیب نزند و معیشت مردم را تحت فشار قرار ندهد.»
مهندس ترکان که دغدغه مندانه رویدادهای کشور را دنبال می کرد در واکنش به طرح نمایندگان برای افزایش سخت گیری ها برای نامزدی انتخابات ریاست جمهوری1400 گفته بود «اقدامات نمایندگان علیه جمهوریت نظام است. در 12 فروردین 58، رفراندوم برگزار شد امام فرمودند جمهوری اسلامی نه یک کلمه کم و نه یک کلمه بیش.
اینکه ما جمهوریت و اسلامیت را مخدوش کنیم هردو بی ربط است کسانی که می‌خواهند اسلامیت نظام را کمرنگ کنند از مسیر امام منحرف هستند در عین حال کسانی هم که می‌خواهند جمهوریت نظام را کمرنگ کنند از مسیر امام منحرف هستند.»
مرحوم ترکان که در دولت هاشمی رفسنجانی وزیر دفاع بود، روایت همراهی خود با سردار سلیمانی را اینگونه نقل می کند «آشنایی من با سردار حاج قاسم سلیمانی مربوط می‌شود به زمانی که من استاندار ایلام بودم و عملیات فتح المبین در جنوب استان ایلام انجام می‌شد.
همچنین وزارت دفاع هم بخشی از کمک‌هایی که از دستش بر می‌آمد از طریق تامین تجهیزاتی بود که تولید خودمان بود. در آن زمان این عملیات در قسمتی که در بوسنی انجام می‌شد تحت نظر حاج قاسم بود که البته یکی از بچه‌های سپاه که مسئول عملیات منطقه بود، به عنوان مشاور و مستشار، مردم مظلوم بوسنی را یاری می‌کرد تا از خود و خانواده‌هایشان دفاع کنند.»
مهندس ترکان، یک سال مانده به پایان دولت دوازدهم، در یادداشتی که در روزنامه اعتماد منتشر شد، برنامه ریزی هدفمند تندروها برای ناامیدسازی مردم از روحانی که با هدف کسب قدرت در جریان بود را اینگونه توصیف می کند:
«مخالفان از همان ابتدا به تخطئه دولت حسن روحانی و اقدامات او پرداختند؛ حال آنکه در 2 سال ابتدایی دولت تدبیر و امید به‌ویژه پس از انعقاد توافق برجام، عملا اوضاع اقتصادی ایران رو به بهبود بود، به طوری که پس از سالها بالاخره رشد اقتصادی جمهوری اسلامی مثبت شد.
در چنین شرایطی مجلس یازدهم با حذف اصلاح‌طلبان از گردونه انتخابات توسط شورای نگهبان و در انتخاباتی درون‌جناحی میان اصولگرایان روی کار آمد و در گام نخست در اقدامی عجیب طی نامه‌ای به رییس‌جمهوری تمام نارسایی‌ها و مشکلات را متوجه دولت دوازدهم کرد و چنان رفتار کرد که گویی نه امریکایی وجود دارد و نه دشمنی و تحریم و تخاصمی. ولی ریشه مشکلات در فشارهای بین‌المللی و تحریم‌های ظالمانه‌ای نهفته که نمایندگان مجلس متاسفانه به آن بی‌اعتنایی می‌کنند.»
اگرچه اکبر ترکان اکنون بین ما نیست اما انتشار ویدئوهای او از مناظره با مدعیان بهبود معیشت مردم، نشان می دهد، مدعیانی که روزی، مردم را به بهبود شرایط امید می دادند، چگونه اکنون به مخرج مشترک ناامیدسازی مردم تبدیل شدند.
