نظر باینکه قرآن مجید کتابی است همگانی و همیشگی در غایب مانند حاضر جاری است و به آینده و گذشته مانند حال منطبق میشود،مثلا آیاتی که در شرائط خاصه ای برای مؤمنین زمان نزول تکالیفی بار می کنند مؤمنینی که پس از عصر نزول دارای همان شرائط هستند بی کم و کاست همان تکالیف را دارند و آیاتی که صاحبان صفاتی را ستایش یا سرزنش می کنند یا مژده میدهند یا میترسانند کسانی را که با آن صفات متصفند در هر زمان و در هر مکان باشند شامل هستند.
بنابر این هرگز مورد نزول آیه ای مخصص آن آیه نخواهد بود.یعنی آیه ای که درباره شخصی یا اشخاص معینی نازل شده در مورد نزول خود منجمد نشده بهر موردی که در صفات و خصوصیات با مورد نزول آیه شریک است سرایت خواهد نمود و این خاصه همان است که در عرف روایات بنام «جری »نامیده میشود.
امام پنجم (1) در روایتی میفرماید:و اگر این طور باشد که وقتی آیه ای در قومی نازل شد پس از آن همان قوم مردند آن آیه نیز بمیرد از قرآن چیزی باقی نمی ماند و لیکن همه قرآن تا آسمانها و زمین هست جاری است و برای هر قوم آیه ایست که آنرا میخوانند و از آن بهره نیک یا بد دارند.
و در (2) بعضی از روایات بطن قرآن یعنی انطباق قرآن را به مواردی که بواسطه تحلیل بوجود آمده از قبیل جری میشمارد.
پی نوشتها:
1-تفسیر عیاشی چاپ قم جزء 1 ص 10.
2-مصدر سابق جزء 1 ص 11 روایت فضیل از امام پنجم.
