محمد محمدعلی، داستان‌نویس، در 75 سالگی در کانادا درگذشت.
ژاله محمدعلی، خواهر این نویسنده به ایسنا گفت او ساعت 2 بامداد جمعه (24 شهریور) به وقت ایران از دنیا رفته است.
محمد محمدعلی هفتم اردیبهشت 1327 در خیابان مولوی تهران به دنیا آمد. در سال 1344 و هنگامی که مشغول تحصیل در دبیرستان مروی بود علاوه بر نگارش چند نمایش‌نامه، سالنامه مروی را منتشر کرد. پس از اخذ دیپلم در سال 1349 به سربازی اعزام شد و در سپاه ترویج و آبادانی خدمت کرد. در همان دوران سربازی بود که طرح‌های اولیه داستان‌های درهٔ هندآباد گرگ داره و از ما بهتران شکل گرفت.
در سال 1353 وارد دانشکده علوم سیاسی و اجتماعی شد و سپس با لیسانس علوم سیاسی و اجتماعی به استخدام سازمان بازنشستگی کشوری درآمد. محمدعلی از 1369 به وزارت فرهنگ و آموزش عالی منتقل و در مرکز اسناد و مدارک علمی کشور مشغول کار شد. در 1381 بازنشسته شد.
نخستین کتابش را که مجموعه داستانی با نام «درهٔ هندآباد گرگ داره» بود در 1354 منتشر کرد و در آن به شیوه‌ای واقع‌گرایانه به زندگی فقرزده روستاییان پرداخت. محمدعلی یکی از اعضا و شرکت‌کنندگان جلسات داستان‌خوانی و داستان‌نویسی پنج‌شنبه‌ها با نظارت هوشنگ گلشیری بود.
از سال 1359 تا 1361 سردبیری فصلنامه‌ای به نام برج را به عهده داشت و پس از آن نیز کم و بیش با مطبوعات از جمله مجله‌های دنیای سخن و آدینه همکاری می‌کرد و سه ویژه‌نامه شعر و داستان مجله آدینه به سردبیری او منتشر شد. در سال 1364 به همراه جواد مجابی، محمد مختاری و حمیدرضا رحیمی جلسه شاعران سه شنبه را تشکیل داد.
از مهم‌ترین آثار او رمان «برهنه در باد» است که جایزه داستان‌نویسی «یلدا» را نیز از آن خود ساخت؛ اثری که همچنین در میان نامزدهای نهایی جایزه منتقدان و نویسندان مطبوعات بود.
از آثار این نویسنده به این عنوان‌ها می‌توان اشاره کرد: مجموعه داستان‌های «بازنشستگی و داستان‌های دیگر» (1366)، «چشم دوم» (1373) و «دریغ از روبه‌رو» (1378) و رمان‌های «رعد و برق بی‌باران» (1370)، «نقش پنهان» (1370)، «باورهای خیس یک مرده» (1376)، «برهنه در باد» (1379، برنده تندیس یلدا در سال 1380)، «قصه تهمینه» (1382)، «آدم و حوا» (1383)، «جمشید و جمک» (1383)، «مشی و مشیانه» و «جهان زندگان».