اگرچه این دو منطقه پیش‌تر نیز جزو مناطق پرتقاضا برای خرید و اجاره واحدهای مسکونی بودند اما تابستان امسال، مهاجرت از مناطق نیمه شمالی به این دو منطقه بیشتر شد. یک علت مهم استقبال ساکنان محلات مصرفی نیمه شمالی تهران از این مناطق، به اختلاف حداقل 30 درصدی سطح اجاره‌‌‌بهای مسکن این دو منطقه با اجاره‌‌‌بهای مسکن در دو منطقه شمالی یاد شده برمی‌‌‌گردد. اجاره‌‌‌بها در مناطق 9 و 10 شهر تهران به طور متوسط حول و حوش 30 تا 40درصد نسبت به محله‌‌‌های مصرفی منطقه 2 (شهرآرا، گیشا، مرزداران و....) و همچنین محله‌‌‌های منطقه 5 (پونک و...)، کمتر است و همین موضوع باعث شده است در حالی که رشد اجاره‌‌‌بهای مسکن طی یکسال گذشته در این مناطق نیز تقریبا معادل همین میزان اختلاف بوده است گروه زیادی از مستاجرها که توان پرداخت اجاره‌‌‌بهای جدید در نیمه شمالی را ندارند به این مناطق روی بیاورند. ضمن آنکه این دو منطقه عملا در مرز دو نیمه شمالی وجنوبی واقع شده و فاصله آنها با نیمه شمالی نسبت به سایر مناطق جنوبی تهران کمتر است. نزدیکی این مناطق به مرکز شهر و همچنین شرایط دسترسی آنها به مراکز کار و... نیز از دیگر عواملی است که باعث پرتقاضا بودن این دو منطقه شده است.
این در حالی است که این دو منطقه، دو کانون اصلی عرضه مسکن ریزمتراژ هستند. در مقابل تنوع متراژی نسبتا خوبی نیز در این مناطق مشاهده می‌شود و واحدهای متوسط وبزرگ‌‌‌متراژ نیز متناسب با نیاز مستاجرها در آنها یافت می‌شود. به لحاظ بافت اجتماعی نیز فاصله کمتری با محلات مصرفی نیمه شمالی در آنها مشاهده می‌شود. چرا که از گذشته نیز بخش زیادی از زوج‌‌‌های جوان خانه‌‌‌اولی که در دوران قبل از ازدواج در محله‌‌‌های مصرفی نیمه شمالی پایتخت سکونت داشتند، این مناطق را برای سکونت خود دست‌‌‌کم در سال‌های ابتدای زندگی مشترک انتخاب می‌‌‌کردند و از این بابت بافت این مناطق در مقایسه با سایر محله‌‌‌های جنوبی، بافتی نسبتا غیربومی است.
