آیا هابیت‌ ها هنوز در این جزیره زندگی می‌کنند؟ (+عکس)

هابیت‌ها معمولاً در حال جشن گرفتن، نوشیدن، باغبانی و تخریب حلقه‌ها در سرزمین خیالی تالکین دیده می‌شوند. اما در واقعیت، بقایای باستانی نشان می‌دهد که انسان‌نماهایی به اندازه‌ی هابیت زمانی در جزیره فلورس اندونزی می‌زیستند. البته در حالی که محققان برخی مصنوعات این انسان‌های کوتاه‌قامت مانند ابزار سنگی را پیدا کرده‌اند، طبیعتا هیچ مدرکی از اربابان تاریکی یا شمشیرهای شکسته یافت نشده است!

 

به گزارش فرادید؛ این بقایای باستانی متعلق به گونۀ موسوم به Homo floresiensis هستند که به «هابیت فلورس» هم معروف هستند. همانطور که تحقیقات بیشتر در مورد هابیت فلورس انجام می‌شود، با چند پرسش مهم روبرو می‌شویم. مهمترین این پرسش‌ها این است که آیا H. floresiensis هنوز زنده است؟ 

 

 

به گفته موزه ملی تاریخ طبیعی اسمیتسونیان، جزیره فلورس ممکن است هرگز پل زمینی را تجربه نکرده باشد که اجازه ورود گونه‌های جدید به این اکوسیستم را داده باشد. 

 

در طول دوره پلیستوسن (عصر یخبندان)، این جزیره خانه موجودات مختلفی از جمله اژدهای کومودو، لاک پشت‌های غول‌پیکر، جوندگان غول‌پیکر و استگودون (جد فیل‌های ماقبل تاریخ) بوده است. 

 

در دهه‌های 1950 و 1960، پدر تئودور وِرهوفن، کشیش کاتولیک هلندی که در جزیره زندگی و کار می‌کرد، شروع به کاوش و مکان‌یابی جاهایی کرد که باور داشت مکان‌های باستان‌شناسی هستند. 

 

ورهوفن که در رشته باستان‌شناسی در کالج تحصیل کرده بود، یکی از نخستین افرادی بود که ابزارهای سنگی جزیره را به همراه بقایای استگودون شناسایی کرد و گزارش داد. 

 

در آغاز، ورهوفن و دیگران معتقد بودند کرسی‌های سنگی توسط هومو اِرِکتوس از جزیره جاوه‌ی مجاور به جا مانده‌اند. پس از تجزیه و تحلیل و تاریخ‌گذاری رسوبات کشف‌شده در دهه 1990، محققان به این باور رسیدند که یک انسان‌نما شبیه H. erectus زمانی در این جزیره ساکن بوده است. 

 

سال 2003، پس از یک کاوش تقریباً سه‌ساله در غار لیانگ بوآ، یک تیم تحقیقاتی اندونزیایی-استرالیایی جمجمه متعلق به هومو فلورسینسیس را کشف کرد. 

 

واهیو ساپتومو، باستان‌شناس بر کار بنیامین تاروس، کارگر محلی که رسوبات را برمی‌داشت تا زمانی که جمجمه ظاهر شد، نظارت داشت. آن‌ها با کمک روکوس دیو آو، متخصص حیوانات و توماس سوتیکنا باستان‌شناس، بقایای جمجمه را به طور کامل بیرون آوردند. 

 

محققان با توجه به اندازه حفره مغز معتقد بودند این جمجمه متعلق به یک کودک است. اما پس از تجزیه و تحلیل دندان‌های جمجمه و دائمی بودن آن‌ها به این نتیجه رسیدند که این جمجمه متعلق به یک فرد بالغ است. در نهایت، بقایای جزئی اسکلت بیرون آورده شد و محققان آن را LB1 یا Liang Bua 1 نامیدند. 

 

با این حال، در این تیم تحقیقاتی انسان‌شناس فیزیکی حضور نداشت. مایک موُروود، یکی از رهبران تیم تحقیقاتی، از پیتر براون، دیرین‌انسان‌شناس دانشگاه نیوانگلند استرالیا خواست به آن‌ها بپیوندد. کار براون به نامگذاری روی H. floresiensis کمک کرد. 

 

طبق مطالعه سال 2004 که توسط یک تیم تحقیقاتی در مجله نِیچِر (Nature) منتشر شد، LB1 یک زن 30ساله با نام مستعار بانوی کوچک فلورس یا فلو (Flo) بود. با توجه به بقایا، طول قامت H. floresiensis کمتر از 4 فوت (1 متر و 20 سانتیمتر) بوده است.

 

 

H. floresiensis بعد از کشف مورد آزمایش تاریخ‌سنجی قرار گرفت و نتایج اولیه این بود که این هابیت 12000 سال پیش می‌زیسته است؛ این نتیجۀ عجیبی بود که بیش از حد جدید به نظر می‌رسید. با این حال، پس از تجزیه و تحلیل مجدد، قدمت بقایای LB1 به 100000 تا 60000 سال و قدمت ابزارهای سنگی کشف شده بین 190000 تا 50000 سال تخمین زده شد. 

 

از زمان کشف اولیه در سال 2003، محققان نمونه‌های دیگری از H. floresiensis را در این جزیره پیدا کردند. تجزیه و تحلیل بیشتر بقایای آن‌ها، محققان را به این باور رساند که H. floresiensis بیشتر با H. erectus و Australopithecus afarensis با نام مستعار لوسی ارتباط دارد. 

امروزه، محققان بقایای H. floresiensis و هر گونه نمونه یا دست‌سازه‌ی جدیدی که در جزیره کشف شود، مطالعه می‌کنند. اینکه آیا H. floresiensis هنوز زنده است یا نه، مورد بحث است. 

 

سال 2022، گرگوری فورث، انسان‌شناس بازنشسته، ادعا کرد در فلورس یک «مرد میمونی» دیده شده که گمان می‌رود H. floresiensis باشد. دیگرانی که فلورس هابیت را مطالعه کرده‌اند با این موضوع مخالفند. آن‌ها معتقدند در جزیره‌ای با جمعیت انسانی نزدیک به 2 میلیون نفر، مشاهده‌ی هابیت فلورس باید بیشتر باشد. 

 

با در نظر گرفتن این نکته، باید جمعیت زیادی از H. floresiensis وجود داشته باشد تا به تولید فرزندان سالم ادامه دهد. با وجود شواهد کم برای اثبات وجود این جمعیت بزرگ، بعید است فلورس هابیت هنوز در جزیره زندگی کند.