نه تنها روح انسان، بلکه جسم و روح با هم در آن جهان باز می گردد، و حیاتی نوین از سر می گیرند، چرا که آنچه در این جا انجام شده است با همین جسم و روح بوده، و پاداشها و کیفرها نیز باید نصیب هر دو شود. در غالب آیات مربوط به معاد در قرآن مجید، روی معاد جسمانی تکیه شده است و در برابر تعجب مخالفان که می گفتند:چگونه این استخوانهای پوسیده به حیات مجددی باز می گردند، قرآن می گوید: «قل یحییها الذی انشاها اول مرة، کسی که روز اول انسان را از خاک آفرید، بر چنین کاری قادر است » . (1)
«ایحسب الانسان ان لن نجمع عظامه×بلی قادرین علی ان نسوی بنانه، آیا انسان گمان می کند که استخوانهای (پوسیده) او را جمع (و زنده) نخواهیم کرد؟آری ما قادریم که (حتی خطوط سر) انگشتان او را مرتب کنیم (و به حال اول باز گردانیم) » . (2)
این آیات و مانند آن همه صراحت در معاد جسمانی دارد.
آیاتی که می گوید:شما از قبرهایتان بر انگیخته می شوید، نیز به وضوح معاد جسمانی را بیان می کند. (3)
اصولا بیشتر آیات معاد در قرآن معاد روحانی و جسمانی را شرح می دهد.
پی نوشتها:
1- سوره یس، آیه 79.
2- سوره قیامت، آیات 3 و 4.
3- مانند آیات سوره یس:51 و 52، قمر:7، معارج:43.