حسن رسولی گفت: تحمیل خواستِ بخش کوچکی از جامعه بر کل جامعه، برهم زننده روابط ملت و حاکمیت است.
حسن رسولی، رئیس کمیته سیاسی جبهه اصلاحات ایران در گفت‌وگو با « نواندیش » با اشاره به شرایط موجود اظهار داشت: کشور‌ها و دولت‌ها در عرصه‌های داخلی و خارجی تابعی از میزان قدرت ملی آنان است. با این فرض مولفه‌های قدرت ملی از قبیل رشد اقتصادی و پیشرفت کشور و همچنین رفاه و آسایش مردم و در نتیجه رضایت مندی عمومی عمومی بخشی از قدرت ملی قلمداد می‌شود و مردم جهان، در صورتی‌که از نظام حکمرانی‌شان از نظر صحت مواضع و کارآمدی راضی باشند، همراهی بیشتری با نظام سیاسی کشورشان خواهند داشت اما اگر اکثریت مردم از نحوه اداره امور کشور ناراضی باشند، به همان میزان نسبت به حضور و مشارکت در صحنه‌های عمومی مثل انتخابات رغبت کمتری پیدا می‌کنند و این باعث می شود؛ امیدها برای گذر از برهه دشوار رنگ ببازد.
این عضو سابق شورای شهر تهران در ادامه گفت: شاخص حضور مردم برای رای دادن در تاریخ 45 ساله ایران از منظر صاحب‌نظران و اندیشمندان حوزه سیاسی یکی از مهمترین متغیر‌های اندازه‌گیری و سنجش روابط و مناسبات دولت و ملت است. این را باید در نظر گرفت که صرف تبلیغ و تهییج افکار عمومی برای شرکت در انتخابات کفایت نمی‌کند. بیش و پیش از آنکه متولیان سیاست و انتخابات در داخل مرز اهتمام شان را معطوف به تبلیغِ رای دادن مردم کنند، باید نسبت به نحوه موضع‌گیری و کارایی خودشان و آثاری که در بطن و متن جامعه دارد، همواره و به صورت متناوب خودارزیابی داشته باشند. پس لازم است هر کدام از سیاست‌ها و جهت‌گیری‌های قوای سه گانه را که باید تقویت‌کننده رضایت در جامعه باشند، تقویت شود و اگر در بخش‌هایی جهت‌گیری‌های نظام حکمرانی به هر دلیلی مورد قبول افکار عمومی نیست یا بعضا مورد مخالفت اکثریت جامعه است، بلادرنگ برای توقف جهت گیری‌های فوق اقدام کنند.
او افزود: امروز در عرصه اقتصادی، پدیده‌هایی مثل تورم و بی‌ثباتی مالی نظام معیشتی مردم را به شدت تخریب کرده است. در حوزه‌های اجتماعی و فرهنگی مواردی دیده می‌شود که با خواست بیشتر مردم، حتی مذهبی‌های واقع‌گرا متفاوت است و نظام حکمرانی به جای مبنا قرار دادن نظر و اراده مردم تلاش دارد سبک زندگی مدنظر خودش را به جامعه تحمیل می‌کند. شما ببینید در سال جاری که سالِ برگزاری انتخابات است، به بدترین شکل ممکن لایحه عفاف و حجاب به اصل 85 ارجاع شده و ضدِ خواست عموم به ویژه نسل جوان و بالاخص زنان است. این یکی از مصادیق کج‌رفتاری است که رابطه مردم با سیستم را مخدوش می‌کند.
عضو بنیاد امید ایرانیان توضیح داد: در حوزه سیاست داخلی همچنان بسیاری از سیاسیون، به ویژه بخش‌هایی از ظرفیت سیاسی کشور که منتقد روال جاری هستند، از سوی نهاد‌های امنیتی و بخش سیاسی قوه قضائیه مورد بازخواست، احضار و زندان قرار دارند. قطعا در این سه حوزه که در این گفتگو مطرح شد، چنانچه در ماه‌های آینده شاهد بازنگری عملیاتی و اصلاح این روش‌ها باشیم، البته نه در گفتار و تریبون‌های رسمی، بلکه از طریق روشی که مردم نسبت به آثار اصلاح امور شاهد خواهند بود، می‌توان امیدوار بود که انتخاباتی پرشور داشته باشیم.
وی با اشاره به هزینه سازی تندروها تاًکید کرد: نظام مدیریتی داخل کشور اگر اراده داشته باشد، می‌تواند برخی از تندوری‌های موجود را خنثی کند. متاسفانه عکس آن را مشاهده می‌کنیم یا خیلی تمایلی برای مقابله نیست؛ مثل آنچه در سال 96 در مشهد شاهد بودیم و بخش‌هایی از حاکمیت در ایجاد برخی از رفتار‌های رادیکال موثر و مقصر بود. در شرایط فعلی و به خصوص اینکه هر سه قوه یک سلیقه دارند و نظام به لحاظ سیاسی نظامی یکپارچه است، این فرضیه که «امکان مقابله با تندوری‌ها وجود ندارد» از حیث اجرایی و عملیاتی قابل قبول نیست.
این چهره سیاسی ادامه داد: تحمیل خواستِ بخش کوچکی از جامعه بر کل جامعه، برهم زننده روابط ملت و حاکمیت است. همچنین باید فرضیه نفود سرویس‌های اطلاعاتیِ رقیب را هم که با پیچیدگی‌ها و پوشش‌های بسیار فنی را که در این صحنه‌آرایی‌ها موثر هستند جدی گرفت. یعنی حرکات این گروه کار را به جایی رسانده است که دیگر در انتخابات دیگر بحث رد صلاحیت اصلاح‌طلبان بحثی قدیمی و تثبیت شده است. ببینید، علی لاریجانی را که در مرکزیت جریان اصولگرایی قرار داد و بیش از 12 سال راهبری قوه مقننه را در اختیار داشت، از حضور در انتخابات محروم می‌کنند! این یعنی لجاجت و تحمیل خواست بخش کوچکی از ظرفیت‌های سیاسی کشور را نمی‌شود مورد کتمان قرار داد.
رسولی در پایان گفت: تا زمانی که افراطیون مجال تندروی داشته باشند، تا زمانی که سوءاستفاده مسئولان به نفع اهداف سیاسی و جناحی کنترل نشوند، تا زمانیکه تمامیت خواه ها بتوانند هدف شان را محقق کنند و بالاًخره تا زمانیکه سوءمدیریت در نظام تصمیم گیری و اجرایی برطرف نشود، نه تنها از شرِ گرفتاری ها خلاص نخواهیم شد، بلکه روز به روز بیشتر مانع های غیرقابل عبور را پیش روی خود خواهیم دید. در نتیجه، مردم روز به روز بیشتر از سیستم فاصله می گیرند و مشکلات هم روز به روز بیشتر و غیرقابل حل تر می شوند.