روزنامه جوان نوشت: تیم فوتبال سعودی به‌خاطر سردیس حاج‌قاسم که چندسالی است در ورزشگاه نقش‌جهان به‌عنوان یک قهرمان ملی و مجاز از نظر قوانین فیفا نصب است، وارد زمین نشد و بازی با سپاهان لغو شد.
همزمان وزیرخارجه ایران یادآور می‌شود که امریکایی‌ها بعد از شهادت حاج‌قاسم از ایران خواسته‌اند شیوه انتقام او را آنها تعیین کنند! این دو خبر و واقعه نشان می‌دهد که چرا امریکا و سعودی می‌خواهند با ما توافق کنند. وقتی نمی‌توانند با جنگ‌های نیابتی و جنگ اقتصادی ریشه ایران را بخشکانند، می‌خواهند با راهبرد توافق، به آن برسند. توافق کنند .
سعودی ظاهراً هدفش از توافق همین بوده است که وقتی نتوانست با بزرگ‌ترین و متعصب‌ترین و قوی‌ترین ارتش نامنظم تاریخ جهان یعنی داعش از عهده حاج‌قاسم و یارانش برآید، حالا از طریق دوستی تقاضای حذف نماد حاج‌قاسم را کند به این امید که ایران بپذیرد و چیزی را که با جنگ به دست نیاوردند با دوستی به دست آورند.
اگر وزارت‌خارجه در وقت خود در رفتاری دیپلماتیک با تغییر مکان کنفرانس خبری تیم سعودی به‌خاطر تصویر حاج قاسم موافقت نمی‌کرد، شاید الان این انتظار ارتقایافته سعودی در فوتبال را هم شاهد نبودیم. به‌هرحال نباید کاری کرد که مردم احساس کنند در این روابط جدید، در حال ازدست‌دادن چیزهایی هستیم که نباید.
شاید برخی بگویند مسئله همکاری و نزدیکی ایران با عربستان نباید تحت‌تأثیر این رخدادها قرار بگیرد، زیرا منافع آن برای هردوطرف و برای ملت‌ها و منطقه فراتر از اتفاقات و دلخوری‌های زمین چمن است. اتفاقاً بحث اصلی همین است که این همکاری و نزدیکی باید خودش را در سطوحی پایین مثل همین کنار زمین چمن و روابط اینچنینی نشان دهد تا آزمونی باشد برای اعتمادهای بیشتر و بزرگ‌تر در مسائل راهبردی.
