آموزش جراحی رباتیک در حوزه پزشکی

جراحی رباتیک به سرعت در حال پیشرفت است و آموزش پزشکی نیز به سرعت در حال تحول است. نسل بعدی جراحان در حال یادگیری به روش‌هایی بسیار متفاوت از نسل‌های قبلی خود هستند.

الیسا کوکر، مدیر آموزش جراحی رباتیک در دانشگاه جانز هاپکینز، خود را یک “جراح رباتیک” می‌نامد. او متخصص در جراحی فتق، جراحی چاقی و جراحی دستگاه گوارش فوقانی است و حدود 98 درصد از جراحی‌های خود را با دستگاه داوینچی انجام می‌دهد.

او می‌گوید: «برخی از برنامه‌های رزیدنتی مزایای آموزش جراحی رباتیک را به رزیدنت‌های خود نمی‌دیدند. اما در شش سال گذشته، رزیدنت‌ها شروع به درخواست آموزش رباتیک کردند. آنها درخواست کردند که ما یک برنامه درسی برای آموزش آنها تهیه کنیم.»

بنابراین او دقیقا همین کار را کرد.

اکنون کلاس کارآموزی او (سال اول رزیدنتی) یک “اردوی آموزشی” را برگزار می‌کند که در آن با جراحی رباتیک آشنا می‌شوند و در طول دوره آموزشی خود نقاط تماس دیگری نیز دارند. ابتدا، دانشجویان از شبیه‌سازهای رباتیک استفاده می‌کنند، جایی که بازی‌ها و وظایفی را انجام می‌دهند که مهارت‌های مورد نیاز برای جراحی رباتیک را به آنها می‌آموزد. کوکر از یک برنامه برای ردیابی استفاده دانش آموزان از شبیه‌ساز استفاده می‌کند. او می‌تواند ببیند چه کسی کدام وظایف را انجام داده است و همچنین می‌تواند وظایف خاصی را به دانش آموزان اختصاص دهد اگر فکر کند که می‌توانند از جلسات اضافی بهره‌مند شوند.

آلیسا مورلیو، دانشجوی پزشکی، زمانی که وارد اتاق عمل شد، با چیزی مواجه شد که بیشتر مردم انتظار نداشتند در اتاق عمل پیدا کنند: یک ربات جراحی عظیم الجثه. او برای مشاهده نوع جراحی‌هایی که به دیدن آنها عادت کرده بود، آنجا نبود؛ در عوض، او از طریق کنسول ویدئویی ربات، دید عمیقی از داخل بدن بیمار داشت.

مورلیو که اکنون یک رزیدنت جراحی عمومی سال چهارم در دانشگاه کالیفرنیا، سانفرانسیسکو است، می‌گوید: «باورنکردنی بود. شما یک نمای سه‌بعدی کامل دارید که با هر تکنیک جراحی کم تهاجمی دیگری متفاوت است.»

رباتی که مورلیو به آن اشاره می کند، سیستم جراحی داوینچی است. داوینچی که توسط Intuitive ایجاد شده است، یک ربات تقریباً 8 فوتی با چهار بازوی جراحی است. با برشی بسیار کوچک، “نی‌ها” در محل جراحی قرار می‌گیرند. بازوهای رباتیک یک دوربین و ابزارهای کوچک را در خود جای داده‌اند که می‌توان از طریق نی‌ها به داخل و خارج بیمار آورد. جراح از یک کنسول برای حرکت دادن ربات تقریباً مانند یک “اپراتور جرثقیل” استفاده می‌کند. این ربات هر حرکت جراح را ترجمه می‌کند و در عین حال امکان کنترل مچ دست را فراهم می‌کند، که در جراحی لاپاراسکوپی سنتی اینطور نیست.

این در تضاد با تصور غلطی است که ربات به تنهایی جراحی را انجام می‌دهد. در عوض، ربات صرفاً ابزاری است که جراح از آن استفاده می‌کند. در حالی که جراح اصلی بازوها را از طریق یک کنسول کنترل می‌کند، یکی دیگر از متخصصان پزشکی به عنوان دستیار کنار تخت عمل می‌کند و ابزارها را در بیمار قرار می‌دهد، وارد می‌کند و خارج می‌کند. دوربینی که از طریق یکی از “نی‌ها” وارد می‌شود، به جراح اجازه می‌دهد هنگام نگاه کردن از طریق کنسول، نمای چپ و راست داشته باشد و امکان تصویر سه بعدی واضح را فراهم کند.

از زمان تأیید FDA داوینچی در سال 2000، موجی از شک و تردید در مورد پذیرش ربات جراحی به عنوان امری عادی در رویه‌های پزشکی که به طور سنتی با استفاده از تکنیک‌های دیگر انجام می‌شد، وجود داشته است. با وجود بررسی دقیق، استفاده از جراحی رباتیک در سال‌های اخیر به شدت افزایش یافته است. یک مطالعه در سال 2020 در مجله انجمن پزشکی آمریکا نتیجه گرفت که “استفاده از جراحی رباتیک از 1.8 درصد در سال 2012 به 15.1 درصد در سال 2018 افزایش یافت.” برای برخی از اعمال جراحی، به ویژه در جراحی‌های اورولوژی و زنان، این رشد بزرگتر است.

ربات تنها تغییر در زمینه جراحی نیست. آموزش پزشکی نیز به ربات تنها تغییر در زمینه جراحی نیست. آموزش پزشکی نیز به سرعت در حال تحول است. نسل بعدی جراحان در حال یادگیری به روش‌هایی بسیار متفاوت از نسل‌های قبلی خود هستند.