عصر ایران؛ بهاره لرستانی - دعوا و مرافعه با همسر احساسات شما را خدشه‌دار می‌کند اما کسانی که از بیماری‌های مزمنی مانند آرتریت یا دیابت رنج می‌برند با این جدل‌ها باید منتظر پیامدهای فیزیکی بدتری باشند.
به گفتۀ محققان، در بیماران مبتلا به بیماری‌های مزمن مانند آرتریت یا دیابت، دعوا و مرافعه‌های زناشویی با پیامدهای جسمی همراه است. آن‌ها با مطالعۀ دو گروه افراد مسن، که گروهی مبتلا به آرتریت و گروهی دیگر مبتلا به دیابت بودند، دریافتند روزهایی که این افراد تنش بیشتری را با همسرشان تجربه کرده‌اند، علائم بیماری‌شان بدتر شده است.
آرتریت در واقع التهاب مفصل است که معمولا منجر به ورم و درد و محدودیت حرکت می‌شود.
لین مارتیر، استاد بخش مطالعات توسعۀ انسانی و خانواده می‌گوید: «وقتی توانستیم ارتباط بیماری و نزاع با همسر را در دو مجموعه از داده‌های مختلف بررسی کنیم، هیجان‌زده شدیم. یافته‌ها اطلاعاتی از تاثیرگذاری ازدواج بر سلامت به ما ارائه کردند که این تاثیرگذاری بر افرادی که دچار بیماری‌های مزمن هستند، بسیار مهم‌تر است.»
مارتیر تاکید می‌کند که دانستن چگونگی و چرایی بدتر شدن علائم بیماری بسیار اهمیت دارد. بیماران مبتلا به استئوآرتریت زانو که درد بیشتری را متحمل می‌شوند، سریع‌تر ازکارافتاده می‌شوند و بیماران دیابتی که تحت کنترل و درمان نیستند در معرض خطر بیشتری قرار دارند.
محققان می‌گویند تحقیقات پیشین ارتباط میان ازدواج‌های رضایت‌بخش و سلامت جسمی و روحی را تایید کرده بودند اما دربارۀ این موضوع که چطور تجربیات روزمرۀ افرادِ مبتلا به بیماری‌های مزمن، علائم بیماری آن‌ها را تحت تاثیر قرار می‌دهد، تحقیق چندانی صورت نگرفته است.
مارتیر می‌گوید: «ما در مورد بیماری‌های مزمن که معمولا شامل علائم روزانه یا نوسانات علائم می‌شود، تحقیق می‌کنیم. در حال حاضر در مطالعات دیگر به کیفیت ازدواج پرداخته می‌شود اما ما قصد داشتیم به این موضوع بپردازیم که چگونه تعاملات مثبت و منفی با همسر، روز به روز بر سلامت انسان تاثیر می‌گذارد.»
در یک تحقیق دیگر داده‌های دو گروه شرکت‌کننده برای پژوهش مورد بررسی قرار گرفت. در یک گروه 145 بیمار مبتلا به استئوآرتریت زانو به همراه همسرشان و گروه دوم 129 بیمار دیابتی با همسرشان حضور داشتند.
شرکت‌کنندگان هر دو گروه احوال روزانۀ خود را، از خلق‌وخو تا میزان شدت علائم بیماری و اینکه آیا تعاملات‌شان با همسرشان مثبت یا منفی بوده، گزارش کردند. دو گروه آرتریت و دیابت گزارش 22 و 24 روز از احوال خود را ثبت کرده بودند.
محققان با بررسی این داده‌ها دریافتند که در هر دو گروه، افراد در روزهایی که تنش بیشتری را با همسرشان تجربه کرده بودند حال بدتری داشتند، که به نوبۀ خود منجر به درد بیشتر یا تشدید علائم شده بود.
علاوه بر این، محققان دریافتند در گروه مبتلا به آرتریت، شدت درد بیماران بر تداوم تنش‌ها با همسرانشان در روز بعد نیز تاثیر گذاشته است. هنگامی که بیماران درد بیشتری داشتند، روز بعد حال وخیم‌تر و در نتیجه تنش بیشتری را با همسر خود تجربه می‌کردند.
مارتیر می‌گوید: «ما معمولا روی ارتباطات خاص بیمار تمرکز می‌کنیم اما توجه به تنش در ازدواج مربوط به بیماری نیست و چنین تنشی به خودی‌خود نشانۀ یک بیماری نیست. این مقیاسی است که نشان می‌دهد بدون در نظر گرفتن بیماری، ممکن است بهبود کلی کیفیت یک رابطه، تاثیراتی بر سلامت افراد داشته باشد.»
در نتیجه از این یافته‌ها می‌توان در درمان بیماران مبتلا به بیماری‌های مزمن بخصوص دیابت و آرتریت روماتوئید (روماتیسم مفصلی) در کلینیک‌ها استفاده کرد و به زوج‌هایی که در شرح حال اولیه تنش‌هایی در روابط خود را گزارش کرده‌اند مشاورۀ روانپزشکی یا جلسات روان‌درمانی خانوادگی توصیه کرد.
راه حل بهتر این است که رسانه‌های عمومی دربارۀ "تاثیر تنش زناشویی بر بیماری زن یا شوهر" آگاهی‌بخشی کنند تا مردم با روش‌های ساده‌تر درصدد بهبود روابط زناشویی‌شان برآیند؛ نه اینکه برای درمان بیماری‌های مزمن خود به سراغ درمان‌های گران و پیچیده بروند. این اقدام بر بهبود کیفیت سلامت جامعه و همچنین بر "اقتصاد درمان" نیز تاثیر مثبت خواهد داشت.
